فضاحت صهیونیست ها
به گزارش خبرگزاری رسا، پس از اجرای ناموفق نمایشنامه‌های «نقاشی»، «آهن‌پاره» و «سی دی»، «بنیامین نتانیاهو»، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی این بار با روی صحنه بردن سناریوی مضحک «تورقوز آباد»، با تمسخر گسترده جامعه جهانی مواجه شد.
وی با نشان دادن تصویری از یک ساختمانی در یکی از مناطق اطراف تهران در مجمع عمومی سازمان ملل و طرح این ادعا که تل‌آویو انبار جدیدی از تجهیزات هسته‌ای ایران را شناسایی کرده است، یک‌بار دیگر، بساط خنده و استهزاء حضار و ناظران بین‌المللی را فراهم کرد. این در حالی است که شواهدی در دست است که عده‌ای به نخست‌وزیر رژیم کودک کش صهیونیستی اطلاعات غلط ارائه داده‌اند تا از این طریق، وی را بیش از گذشته مضحکه خاص و عام کنند.
در کنکاش این پریشان‌حالی نتانیاهو باید گفت که تغییر ژئوپولتیک منطقه و افزایش توان و قدرت محور مقاومت در سوریه، عراق و لبنان و انزوای سیاسی رژیم صهیونیستی پس از ساقط کردن هواپیمای روسیه در سوریه، نشان می‌دهد این رژیم که روزی سودای «از نیل تا فرات» را در سر می‌پروراند، اکنون در بدترین و بحرانی‌ترین شرایط خود به سر می‌برد. ناکامی تل‌آویو در پیشبرد طرح معامله قرن و شکست این توطئه، افزایش موج درگیری‌ها در فلسطین اشغالی و تداوم راهپیمایی بازگشت که نفرت عمومی از این رژیم را افزایش داده است، موجب شده که نتانیاهو به‌جای پرداختن به موضوع تروریسم و تهدیداتی که از ناحیه تکفیری‌های اجاره‌ای تل‌آویو و ارتجاع، منطقه را تهدید می‌کند، به اتهام زنی‌های بی‌پایه و اساس و جریان سازی علیه جمهوری اسلامی ایران متوسل شود.
علاوه بر این، اسرائیل در حالی از خطر فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای ایران دم می‌زند که این رژیم در حال حاضر 250 کلاهک هسته‌ای در اختیار دارد.
تل‌آویو سالانه بیش از 30 تن پسماند هسته‌ای ناشی از غنی‌سازی پلوتونیوم در بیش از 10 مرکز هسته‌ای تولید می‌کند که در کنار زرادخانه تجهیزات اتمی، امنیت و صلح جهانی را به خطر انداخته و معدوم کردن این حجم وسیع از تفاله‌های هسته‌ای در دریای مدیترانه، سلامت محیط‌زیست و کشورهای ساحلی این دریا را دچار مخاطره کرده است. این امر نشان می‌دهد که جامعه جهانی و آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای، نگاه تبعیض‌آمیز و دوگانه‌ای نسبت به موضوعات پیرامون فعالیت‌های هسته‌ای دارند.
رژیم صهیونیستی، عضو «ان پی تی» نیست و به توافقنامه منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای نپیوسته است؛ ازاین‌رو، این رژیم برخلاف آنچه خود اصرار دارد به جهانیان نشان دهد، به هیچ‌یک از قوانین بین‌المللی گردن نمی‌نهد و تحت حمایت‌های همیشگی کاخ سفید، به تمرد و دهن‌کجی به قوانین جهانی ادامه می‌دهد.
از طرفی، هر روز شاهد کشتار چند جوان فلسطینی از سوی سربازان این رژیم هستیم و این سبعیت هر روزه و هر ساعته، جدای از انبوه جنایاتی است که صهیونیست‌ها در حق زندانیان، روستائیان و شهروندان اراضی اشغالی داشته و دارند.
نکته اینجاست که غده سرطانی اسرائیل که روزگاری برای بر هم زدن وحدت مسلمانان و تغییر جغرافیای منطقه در غرب آسیا شکل‌گرفته بود، امروز در حالی مدعی شناسایی فعالیت‌های هسته‌ای ایران در فاصله‌ای بیش از 2 هزار کیلومتر از مرزهای نامشروعش است که از شناسایی تونل‌های مقاومت در مجاورت، امتداد و داخل مرزهایش عاجز شده و ارزیابی صحیحی از توان و قدرت مجاهدان فلسطینی ندارد؛ وگرنه آزموده را نمی‌آزمود و در جنگ‌های مختلف، دست از پا درازتر به سرزمین‌های اشغالی عقب‌نشینی نمی‌کرد.
از سوی دیگر، علامت‌های سؤالی که در مقابل مسئولان و فرماندهان نظامی رژیم صهیونیستی در خصوص توانمندی‌ها و تجهیزات بسیار پیشرفته حزب‌الله لبنان وجود دارد، به‌مراتب فراوان‌تر است. صهیونیست‌ها که مدعی برخورداری از به‌روزترین سامانه‌های پدافندی هستند، هنوز نتوانسته‌اند راهی برای مقابله با پهپادهای شناسایی مقاومت اسلامی لبنان پیدا کنند و موشک‌های ضدهوایی گنبد به‌اصطلاح آهنین نیز سد راه موشک‌های نقطه زن حزب‌الله لبنان نشده است.
صهیونیست‌ها گمان می‌کردند که با برخورداری از تسلیحات جدید و اهدایی آمریکا می‌توانند به تارهای امنیت شکننده خود، استحکام ببخشند و به‌تدریج، منطقه را به محاصره خود درآورند؛ درحالی‌که امروز، عمق راهبردی ایران اسلامی است که با تقویت گروه‌های مقاومت در اطراف سرزمین‌های اشغالی، آن‌ها را در تنگنا قرار داده است.
نمونه دیگر از لاف در غریبی صهیونیست‌ها، به عدم درک صحیح و شناخت درست از نسل جدید فلسطینی‌ها و جوانان امت اسلامی بازمی‌گردد. اشغالگران با مغازله و معاشقه با عربستان و اذنابش از یک‌سو و با عملیات روانی برای تطهیر چهره منحوسشان از سوی دیگر، کوشیدند که تصویری صلح‌طلب از خود به نمایش بگذارند و نسل جدید را متقاعد کنند که پدران آن‌ها به دلیل اشتباهات و سوء تفاهمات، اسرائیل را دشمن می‌پنداشتند.
این در حالی است که اگر نسل‌های اول و دوم در مواجهه با صهیونیست‌ها دچار دودستگی شدند و برخی، راه تعامل و گفتگو با دشمن صهیونیستی را انتخاب کردند، جوانان امروز فلسطینی و جهان اسلام، بی‌پرده و بی‌واسطه، جنایات صهیونیست‌ها را دیده‌اند و فهم و بصیرت آن‌ها به‌مراتب از پدرانشان بیشتر است.
گواه این مدعا، راهپیمایی بازگشت جوانان فلسطینی در مرزهای سرزمین‌های اشغالی است که علیرغم، شهادت و زخمی شدن هزاران نفر از آن‌ها، هنوز این تجمع پرشور اعتراضی با همان حرارت روزهای نخست برگزار می‌شود. غریو اعتراضات جهانی در کشورهای مسلمان و غیرمسلمان به توطئه معامله قرن که با انتقال سفارت آمریکا از تل‌آویو به بیت‌المقدس کلید خورد نیز به فهم چرایی رفتار از سر استیصال نتانیاهو در سازمان ملل کمک می‌کند. به این مفهوم که عمده مخالفت نظام سلطه و صهیونیست‌ها با جمهوری اسلامی، بر سر موجودیت جعلی صهیونیسم و مبارزه برای ازاله این غده سرطانی است و اینکه اجماع جهانی فعلی برای در صدر نگه‌داشتن مسئله فلسطین، از رهگذر اصرار انقلاب اسلامی بر ضرورت توجه به اولویت اصلی جهان اسلام است.
و بالاخره اینکه اگر عرصه بر نتانیاهو آن‌قدر تنگ‌شده که آدرس مکانی به نام در تورقوز آباد! را برای تحت‌فشار قرار دادن ایران اسلامی در مجامع جهانی ارائه می‌دهد، شاید به این دلیل باشد که اکثر کشورها، اسرائیل را جدی نمی‌گیرند و به رسمیت نمی‌شناسند؛ همچنان که نتانیاهو در سخنرانی اخیر خود در سازمان ملل متحد، گله کرد که چرا گزارش‌های این رژیم در خصوص ایران جدی گرفته نمی‌شود! و فریادی است از درد این جمله «سید مقاومت» که «ما دولت که هیچ، روستا که هیچ، مزرعه که هیچ، حتی طویله‌ای به اسم اسرائیل را هم به رسمیت نمی‌شناسیم.»/۹۶۹//۱۰۲/خ
منبع: حمایت