به گزارش خبرگزاری رسا، بی‌شک فلسفۀ وجودی جمهوری اسلامی ایران و همچنین دلیل انتخاب حاکمیت اسلامی توسط مردم در انقلاب اسلامی 57، استقرار کارگزاران و مدیران انقلابی در رأس مدیریت کشور برای برقراری عدالت و خدمت‌رسانی به مردم، به‌ویژه مستضعفین و پابرهنگان بود تا تحت رهبری امام خمینی (ره) و ولی‌فقیه زمان، با مدیریت انقلابیِ کارگزاران متدین و کار و تلاش مضاعف آنان برای محرومیت‌زدایی، کشور در مسیر پیشرفت همه‌جانبه قرار گیرد و در سایۀ نظام اسلامی، مردم و مستضعفین دیگر شاهد بی‌عدالتی، ستم، فساد، ویژه‌خواری و تبعیض نباشند.
جمهوری اسلامی به دست مردم محروم و مستضعفی محقق شد که با ایمان به گفتمان امام خمینی (ره) برای احیای ارزش‌های اسلامیِ فراموش‌شده و مقابله با فساد گستردۀ رژیم پهلوی، انقلاب کرده و اعتماد خود را تقدیم به مسئولان نظام اسلامی کردند تا آنان حافظ آرمان‌های انقلابشان باشند و در راستای تحقق آن و همچنین محرومیت‌زدایی از کشور بکوشند. این نظام مقدس اسلامی که از منظر امام خمینی (ره)، حفظ آن از اوجب واجبات شمرده می‌شود، پایدار نخواهد ماند مگر با حفظ اعتماد مردم که صاحبان اصلی این انقلاب هستند و اعتماد مردم نیز تنها از طریق تحقق عینی و عملی آرمان‌های انقلاب اسلامی جلب خواهد شد.
تحقق آرمان‌های انقلاب و جلب رضایت‌مندی و حفظ اعتماد مردم بدون شک نیازمند مدیر انقلابی و باورمند به این آرمان‌هاست؛ مدیری که گفتار و وعده‌هایش با کار و تلاش انقلابی توأم باشد و در راستای فقرزدایی و خدمت به محرومین (که از مهم‌ترین آرمان‌های انقلاب است)، از هیچ کوششی دریغ نکرده و فقط به شعار و وعده‌های بسنده نکند، زیرا شعار و وعده‌ای که محقق نشود و حتی توسط وعده‌دهنده انکار شود و مردم آن را در زندگی خود لمس و احساس نکنند، چیزی جز دروغ‌گویی به ولی‌نعمتان و خدشه‌دار کردن اعتمادشان نسبت‌به نظام جمهوری اسلامی نخواهد بود؛ چراکه همین مردم و مستضعفین از دیدگاه امام (ره)، صاحبان حقیقی این نظام و انقلاب هستند و اگر اعتمادشان سلب شود، انقلاب و نظام اسلامی پابرجا نخواهد ماند: «این ملت است که آمد شما را از این‌همه گرفتاری‌ها بیرون آورد و آورد و با رأی خودش، مجلس درست کرد و جمهوری اسلامی را تنفیذ کرد و رئیس‌جمهور درست کرد و آن‌ها هم دولت درست کردند. همه‌چیزهایی که ما داریم از این مردم است، خصوصاً از این مستضعفین.»[1] حال این سؤال مطرح می‌شود که شاخصه‌های مدیر انقلابی خدمت‌رسان و دغدغه‌مند چیست؟ کدام مدیر و با چه شاخصه‌هایی می‌تواند محقق‌کنندۀ آرمان‌های انقلاب اسلامی، تسریع‌کنندۀ پیشرفت، حافظ و شایستۀ اعتماد مردم باشد؟
مدیر تراز انقلاب اسلامی از منظر امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری
انقلاب اسلامی از بدو ظهور خود، دارای اصول و معیارهای بود که در ادامه و استمرار آن، بیش‌ازپیش توسط امام خمینی (ره) و پس از ایشان توسط مقام معظم رهبری، تشریح و تبیین گردید و مدیر تراز انقلاب اسلامی نیز با توجه به این اصول و چارچوب‌ها قابل تشخیص خواهد بود. از منظر امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری، مدیری در تراز انقلاب اسلامی است که خدمت‌رسانی به مردم را اصل و سرلوحۀ کار خود قرار دهد و در راستای تحقق عدالت اجتماعی، رفع تبعیض، کاهش فاصلۀ طبقاتی، رفع مشکلات معیشتی و نجات محرومین بکوشد.
مقام معظم رهبری در سالگرد ارتحال امام خمینی (ره)، با تشریح خط امام و گوشزد کردن مسئلۀ توجه به مردم و محرومین توسط مسئولان می‌فرمایند: «خط امام یعنی آن مسلک و سلوک حکومتی امام امت. یعنی چیزی که تفسیرکنندۀ نظام جمهوری اسلامی است. جمهوری اسلامی می‌تواند با جهت‌گیری‌های مختلفی تحقق یابد. آنچه که این جهت‌گیری‌ها را به صواب نزدیک می‌کند و مورد قبول و اعتقاد امام رضوان‌الله‌تعالی‌علیه بوده است، این‌هاست: ...نقش محوری دادن به نجات محرومین و تأمین عدالت اجتماعی. همیشه مردم در چشم امام، اصل بودند. در منطق و در خط حکومتی امام امت، محرومان و مستضعفان محور تصمیم‌گیری‌ها محسوب می‌شدند و همۀ فعالیت‌های اقتصادی و امثال آن، بر محور نجات محرومین از محرومیت‌ها بود.»[2]
نجات محرومین و تحقق عدالت اجتماعی نیز وابسته به کارآمدی و تلاش انقلابی مدیران و مسئولان نظام اسلامی در درک و فهم شرایط معیشتی مستضعفین و تلاش آنان برای فقرزادیی از طریق مبارزه با فساد در هر شکل ممکن است. مدیر و مسئولی قادر به این کار خواهد بود که خود ساده‌زیستی را پیشه کند و منافع قشر محروم و مستضعف را بر منافع شخصی خود مقدم بدارد. مدیری که ثروت میلیاردی‌اش زبانزد مردم است، بی‌گمان از حال مردم محروم و مستضعف آگاه نیست و برای محرومیت‌زدایی نیز کاری نخواهد بود. امام خمینی (ره) با آگاهی از تأثیرات کاخ‌نشینی و نوع نگاه چنین افرادی به محرومین و کوخ‌نشینان و خطرات چنین افرادی برای نظام اسلامی، می‌فرمایند: «آن‌هایی که در خانه‌های مجلل راحت و بی‌درد آرمیده‌اند و فارغ از همۀ رنج‌ها و مصیبت‌های جان‌فرسای ستون محکم انقلاب و پابرهنه‌های محروم تنها ناظر حوادث بوده‌اند و حتی از دور هم دستی بر آتش نگرفته‌اند، نباید به مسئولیت‌های کلیدی تکیه کنند که اگر به آنجا راه پیدا کنند، چه‌بسا انقلاب را یک‌شبه بفروشند و حاصل همۀ زحمات ملت را بر باد دهند.»[3]
کلید فقرزدایی در دستان «مدیریت انقلابی، فعال، پرتحرک و ساده‌زیست» است، نه مدیران میلیاردی. مدیری که دغدغه‌های محرومین را از نزدیک درک و لمس کرده باشد و بتواند با برنامه‌ریزی مدون و همچنین انتخاب مسئولان جوان، فعال و انقلابی در راستای رفع محرومیت از قشر مستضعف گام بردارد. مدیری در تراز انقلاب اسلامی است که با شناخت دقیق ظرفیت‌های نظام اسلامی و همچنین با ایمان به مردم و نگاه به درون، امیدوار به نیروی کار و تلاش ایرانی برای محرومیت‌زدایی و تأمین معیشت مردم باشد. تازمانی‌که مدیری نگاه به بیرون داشته و امیدوار به مساعدت بیگانگان باشد، محرومیت‌زدایی و تأمین معیشت قشر مستضعف محقق نخواهد شد.
مدیر انقلابی به‌جای امید بستن به بیگانه و اعتماد به دشمن، به توان، ظرفیت و سرمایه داخلی اعتماد می‌کند و با تلاش و تحرک صدچندان و با به کار بستن نیروهای داخلی ظرفیت‌های بالقوۀ کشور را جهت فقرزدایی به بالفعل تبدیل می‌کند؛ همان‌گونه که مدنظر مقام معظم رهبری است. ایشان شروط رسیدن به شکوفایی، استقلال و رهایی کشور از آسیب‌های اجتماعی را «اتحاد و انسجام ملی»، «فرهنگ انقلابی»، «مسئولان شجاع، فعال و پرکار»، «اقتصاد و تولید قوی، مبتنی بر مدیریت کارآمد و توانایی‌های داخلی» می‌دانند.
دشمنان نظام اسلامی با وارد کردن فشارهای اقتصادی گوناگون به‌دنبال دلسرد کردن قشر محروم و مستضعف از جمهوری اسلامی هستند؛ همان‌هایی که مسبب تحقق و استمرار این انقلاب بودند. تنها راه مبارزه با این فشارها و ضربه‌ها، چیزی جز فعالیت جهادی و مدیریت انقلابی مسئولان در راستای فقرزدایی از قشر محروم نخواهد بود. رهبر معظم انقلاب امسال در اجتماع عظیم زائران و مجاوران حرم رضوی (ع)، با اشاره به کمبودهای معیشتی و اقتصادی و همچنین مشکلات قشر مستضعف، ضعف در محرومیت‌زدایی را ناشی از ناتوانی برخی مدیران دانستند و فرمودند: «این ضعف‌ها مربوط به مدیریت‌ها و کمبودها و ناتوانی‌های برخی مدیران است، نه حرکت عمومی نظام اسلامی... در طول انقلاب اسلامی، هرگاه مدیریت انقلابی، فعال و پرتحرک داشتیم، کارها پیش رفته است و هرجا مدیریت‌های ضعیف، بی‌حال، ناامید، غیرانقلابی و بی‌تحرک داشتیم، کارها متوقف یا منحرف شده است. بنابراین باید مدیران، افرادی باانگیزه‌تر و کارآمدتر باشند و تلاش بیشتری انجام دهند و به حول و قوۀ الهی، این‌گونه نیز خواهد شد.»[4]
با نگاهی به بیانات امام خمینی (ره) و رهبر معظم انقلاب، می‌توان به شاخصه‌های مدیر انقلابی خدمتگزار پی برد. مدیری در تراز انقلاب اسلامی است و می‌تواند پیش‌برندۀ آرمان‌های انقلاب باشد که پیشرو، پرتحرک، باورمند به توان داخلی، ساده‌زیست و همراه با محرومان باشد و خدمت به خلق را «اصل» کار خود قرار دهد. مسئولان نظام اسلامی تأثیر عمده‌ای در استقرار و گسترش ارزش‌های انقلابی و یا برعکس، به محاق بردن آن ارزش‌ها دارند. اگر مدیر نظام اسلامی باورمند به آرمان‌ها باشد، می‌تواند با مدیریت انقلابی و حرکت در چارچوب‌های نظام اسلامی و آرمان‌های امام (ره)، در پیشرفت و تسری گفتمان انقلاب اسلامی در سطح جامعه و مردم اثرگذار باشد و در رفع محرومیت و خدمت‌رسانی به مردم پیشتاز باشد، زیرا همان‌طور که مقام معظم رهبری فرمودند، مشکل غیرقابل حلی در کشور وجود ندارد و «اگر» مدیریت در بخش‌های مختلف «متدین، انقلابی و کارآمد» باشد، همۀ مشکلات حل خواهد شد.
دشمنان نظام اسلامی با وارد کردن فشارهای اقتصادی گوناگون به‌دنبال دلسرد کردن قشر محروم و مستضعف از جمهوری اسلامی هستند؛ همان‌هایی که مسبب تحقق و استمرار این انقلاب بودند. تنها راه مبارزه با این فشارها و ضربه‌ها، چیزی جز فعالیت جهادی و مدیریت انقلابی مسئولان در راستای فقرزدایی از قشر محروم نخواهد بود.
جمع‌بندی
جمهوری اسلامی برای عبور از موانع و مشکلات در برابر خود، این روزها بیش‌ازپیش به مدیری کارآمد، انقلابی و مؤمن نیاز دارد؛ مدیری در تراز انقلاب اسلامی که دستورکار خود را خدمت‌رسانی، محرومیت‌زدایی، بهبود اقتصاد و مبارزه با فساد بداند و در این راه گام‌های عملی بردارد. مدیری «متدین» که از دادن وعده‌های دروغ، فریب افکار عمومی و لفاظی امتناع بورزد و به وعده‌هایش به مردم وفا کند. مدیری که با خدمت به محرومین و فقرزدایی، «اگر» را از گزاره‌های رهبر مستضعفین و محرومین بردارد./۸۴۱/د۱۰۱/س
پی نوشت ها
[1]. صحیفۀ امام خمینی، ج15، ص356.
[2]. بیانات در مراسم سالگرد ارتحال حضرت امام خمینی (ره)، 14 خرداد 1371.
[3]. صحیفۀ امام خمینی (ره)، ج20، ص333.
[4]. سخنرانی رهبر انقلاب در اجتماع زائران و مجاوران حرم مطهر رضوی، 1 فروردین 1396.
منبع: اندیشکده برهان
