به یاد شهدای مظلوم فیضیه

به گزارش خبرگزاری رسا، بسیاری سرچشمه انقلاب اسلامی ایران را حوادث سال 1342 می دانند که تحرکات امام و سخنرانیهای ایشان بذر انقلاب را کاشت درو اقع این بذر در 1357 سر بر آورد و شکوفه داد. یکی از حوادث مهم فرایند انقلاب مردم ایران، فاجعه خونین فضیه و هجوم وحشیانه عمال طاغوت به طلاب و علمای قم بود. حادثهای که در روز دوم فروردین سال 1342 رخ داد و نوروز قم را به عزا تبدیل کرد. مع الاسف به خاطر مصادف شدن این اتفاق با نوروز و ایام تعطیلی و شادی مردم، در طول این سالها حق مطلب در مورد آن ادا نشده است. 

با این وجود این اتفاق در روز شهادت امام صادق علیه السلام به وقوع پیوست و میتوان به درستی این روز را به عنوان بزرگداشت شهدای فیضیه گرامی داشت و از آن به بلندی یاد نمود. جمع کثیری از علما و فضلا در روز شهادت امام ششم شیعیان دور هم جمع شده بودند که به گفته حضرت امام کماندوهای رژیم با لباس مبدل همچون لشکر مغول به آنها حمله کردند. 

پس ازاین ماجرا بود که خیل تلگرافها از سوی علمای اکناف مختلف به قم سرازیر شد و روند مواجهه حوزه با حکومت تغییر پیدا کرد. در 13 فروردین همان سال، امام پس از انکه واکنش علما را دید نامه پر حراراتی به علمای تهران نوشت و با تشریح وضعیت به وجود آمده ضمن استیضاح دولت وقت اعلام کرد: «حضرات آقایان توجه دارند اصول اسلام در معرض خطر است. قرآن و مذهب در مخاطره است. با این احتمال، تقیه حرام است؛ و اظهار حقایق، واجب «وَ لو بَلَغَ مَا بَلَغَ» این پیام شجاعانه امام، روحی حماسی بر طلاب جوان و مردم دمید و همین امر موجب شد محرم آن سال با سالهای دیگر متفاوت شود و سخنرانی آتشین حضرت امام(ره) در عاشورای آن سال قیامی را که با نام حضرت صادق علیه السلام در حوزه علمیه آغاز شده بود با محرم حسینی و مردم مسلمان و دلیر ایران پبوند زد و رژیم طاغوت را در سرآشیبی سقوط انداخت. حوادث 15 خرداد سال 42 به همین قضایا ارتباط داشت و نقطه عطف مبارزات مردم ایران شد.

به واقع انقلاب خمینی از مکتب جعفری جان گرفت و با عاشورای حسینی تغذیه شد و با همت مردم و علما به پیروزی رسید. 

اکنون، حوزه علمیه پس از آن سالها باید ملتفت این امر باشد که اگر قرار است انقلابی بماند که باید بماند، باید طلایهدار هر حرکت ضد ظلم باشد تا مردم همراه او باشند. حرکتهای مردمی و مطالبات به حق مردمی باید با سردمداری روحانیت مسیر درست خود را طی کند و بهترین جا برای بیان مطالبات مردم و مبارزه با ظلم مراسمات دینی و عزاداری اهل بیت است.

اگر انقلاب اسلامی ایران از حوزه علمیه و مجالس عزاداری شروع شد و نضج یافت، ادامه آن نیز باید در همین بستر باشد. اگر حوزه به این معنا انقلابی ماند و در کنار مردم بود و آرمانهای انقلاب را فریاد زد، انقلاب توفنده پیش خواهد رفت در غیر این صورت است که به تعبیر مقام معظم رهبری انقلاب سیلی خواهد خورد و «اگر بخواهیم  نظام اسلامی همچنان «اسلامی و انقلابی» بماند باید حوزه علمیه، «انقلابی» بماند؛ زیرا اگر حوزه علمیه انقلابی نماند، نظام در خطر «انحراف از انقلاب» قرار خواهد گرفت.»

لذا شایسته است حوزه های علمیه در روز شهادت امام صادق علیه السلام علاوه بر عزاداری برای رییس مذهب با یاد و خاطره شهدای فیضیه روح انقلابیگری را در خود زنده بدارند و بدانند همانگونه که امام راحل در منشور روحانیت فرمود روحانیت اصیل همواره در کنار مردم هم قلم به کف داشته است و هم درم واقع لزوم خون خود را فدای اسلام کرده است.

____________________

حجت الاسلام مهدی عامری

/۹۶۹//۱۰۲/خ