"شادی پایدار" کجاست

به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، حجت الاسلام والمسلمین حمیدرضا مظاهری سیف، پژوهشگر و کارشناس عرفان های نوظهور در یادداشتی نوشت: هر روز، یا هر شب در سکوت و تنهایی دقایقی به خواسته هایت فکر کن. به آنچه سال های پیش می خواستی و بعد به آنها رسیدی، تحصیلات، مدرک، شغل، پول، ازدواج و... هرچه که فکر می کردی اگر به دست آوری خوشبخت خواهی شد، ولی بعد از رسیدن به آن احساس ناکامی و رنج کردی. گویی با داشتن آن اضطراب و بی قراریت بیشتر شده است.

بعد آنچه حالا برای خودت خیلی حیاتی و ضروری می دانی را تصورکن. تصور کن که به آن رسیده ای، کامل و با همه جزئیات؟ فکر کن که پس از مدتی باز هم احساس کمبود خواهی کرد و بیشترش را می خواهی، این یک واقعیت است.

حالا بیشترش را تصور کن، و فرض کن که به آن هم رسیده ای. پول بیشتر، خانه بزرگتر، شغل بهتر، هرچه را آرزو داری بیشتر و بهتر و بزرگتر تصورکن و تجسم کن که گویا به آنها رسیده ای.

فکر می کنی با این رویاها و آرزوهای دست یافته خوشبخت و شاد خواهی بود؟ اگر خوب این کار را انجام دهی به پوچی و بی ارزشی خواسته هایت پی می بری و می فهمی که آنها خواسته های واقعی تو نیستند.

ممکن است احساس افسردگی کنی، این فوق العاده ارزشمند است.

زمانی که هیچ چیز  چنگی به دلت نمی زند و هیچ آرزویی دلت را پر نمی کند، قلبت به مرز دنیای نزدیک شده است و برای خارج شدن از اینجا آماده است.

با شهامت این افسردگی را بپذیر و تا انتهای آن برو. شادی پایدار فراسوی این مرزهاست. از افسردگی فرار نکن، فکر نکن که باید بروی و خودت را با چیزی سرگرم کنی و واقعیت پوچ دنیا را از یاد ببری. این کشف گران بهایی است.

پس به خواسته هایت فکر کن، رسیدن به آنها را تجسم کن و ببین که هیچ کدام تو را راضی نمی کند، آنگاه دعوت خدا را از اعماق قلبت و با تمام وجودت خواهی شنید. روشنایی را در همین تاریکی می توانی پیدا کنی. این ظلمت دنیاست، که اگر از آن بگذری به روشنایی معرفت می رسی.

در این لحظه می توانی به خدا فکر کنی. نیاز حقیقی وجودت و رویای حقیقی زندگیت را می توانی باور کنی. کسی که واقعی ترین آرزو، بزرگترین هدف و روشن ترین معنای زندگی است.

 هرگز فراموش نکن که زندگی غیر از دنیاست./۸۴۱/د۱۰۳/س