درباره عدالت
به گزارش خبرگزاری رسا، هنگامی که از پیشرفت نکردن در گسترش، تعمیق و اجرای عدالت سخن گفته می‌شود، در واقع از حرکت رو به جلویی حرف زده می‌شود که در آن خلل و وقفه‌ای وجود داشته، نه واپس گرایی و آنچه برخی تلقی می‌کنند فقدان عدالت مورد تأیید قرار گرفته.
عدالت در همه ساحات خویش (در سیاست و اقتصاد و فرهنگ) در همه ساختارهایش (قوای قضایی و واحدهای نظارتی) و در گفتمان شدنش برای حوزه عمومی، حتماً از عمق بیشتری نسبت به سنوات پیش برخوردار بوده؛ امری که در رژیم سلطنتی هیچ جایگاهی نداشته، در انقلاب اسلامی محوریت یافته و سنجه میزان تحقق شعارها شده و این خود پیشرفتی بزرگ است.
آنهم در شرایطی که در سه دهه اخیر، دولت‌هایی بر سر کار آمده‌اند که در برابر اجرای عدالت قضایی و مبارزه با فساد در پیکره گسترده دیوان سالاری مرتبط با خویش، مقاومت کرده و می‌کنند.
حتی برخی جریان‌های سیاسی بسیار مدعی در این روزگار هم (هم آنهایی که عدالت را پرچم کردند و رأی آوردند و هم آنهایی که عدالت را ابزاری برای کنار گذاشته شدنشان می‌پنداشتند) نه تنها سر سازگاری با محقق سازی عدالت را نداشتند، بلکه در برابر آن ایستادگی می‌کردند. فراموش نکنیم که روزگاری قرار بود به پرونده فردی در حد شهردار تهران رسیدگی شود و آقایان، جلسات 6-5 ساعته هیات دولت تشکیل دادند که با آن مقابله کنند و امروز در جایگاهی هستیم که حتی برادر رییس جمهور روزی بازداشت و دادگاهی می‌شود.
«در عدالت اجتماعى هنوز به نقطه مورد نظر اسلام نرسيده‌ايم» غایتی که باید بدان دست یافت و راه سخت مبارزه با اژدهای هفت سر فساد را پیمود./۹۶۹//۱۰۲/خ
منبع: صبح‌نو