آیت‌الله استادی، ثمرات علم را از دیدگاه روایات تبیین کرد
به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از روابط عمومی و بین الملل، جلسه درس اخلاق ویژه اساتید جامعه‌الزهرا(سلام‌الله‌علیها) روز یکشنبه در سالن آمفی‌تئاتر ساختمان شهید بهشتی(ره) برگزار شد.
در این جلسه، آیت الله «رضا استادی»، عضو شورای عالی مدیریت حوزه علمیه قم به اهمیت علم در زندگی اشاره کرد و اظهار داشت: ما هر مطلبی که در علوم دینی می خوانیم، برای هدفی است و کسب علم هدف نیست، بلکه علم ابزاری برای رسیدن به سعادت و نزدیکی به خداوند است.
استاد اخلاق حوزه علمیه به برخی ثمرات علم از دیدگاه احادیث اهل بیت(علیهم‌السلام) و روایات اسلامی اشاره کرد که در ذیل به آنها اشاره می شود:
۱. اخلاص در عمل؛ امام علی(علیه‌السلام) در این باره می فرمایند: «ثَمَرَةُ الْعِلْمِ إِخْلَاصُ الْعَمَلِ».
۲. عبادت خداوند؛ حضرت امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) می فرمایند: «ثَمَرَةُ الْعِلْمِ الْعِبَادَةُ؛ ثمره علم، عبادت است».
۳. تحصیل تقوا؛ بر اساس احادیث و روایات، اگر انسان عالم باشد و از گناهان دوری نکند، علم برای او ثمری ندارد.
۴. اجتناب از هوای نفس؛
۵. تبعیت از حق؛ امام علی(علیه‌السلام) می فرمایند: «و من ثمراته التقوى، و اجتناب الهوى، و اتّباع الهدى، و مجانبة الذنوب؛ و از میوه های علم، تقوای الهی و دوری جستن از هوا و هوس و پیروی از هدایت و پرهیز از گناهان و دوستی با برادران و گوش گرفتن از دانشمندان و پذیرش سخن آنان است».
۶. تواضع؛ حضرت امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) علم را به بدن تشبیه می کنند که سر آن، تواضع است و می فرمایند: «رَأْسُ الْعِلْمِ التَّوَاضُع».
۷. خشیت؛ امام صادق(علیه‌السلام) می فرمایند: « الْخَشْيَةُ مِيرَاثُ الْعِلْمِ؛ خشيت ميراث و نتيجه و اثر علم است».
۸. خوارتر شدن نزد خود؛ همانطور که حضرت رسول اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) در حدیثی به نشانه های علم نافع اشاره می کنند و می فرمایند: «مَنْ طَلَبَ الْعِلْمَ لِلَّهِ لَمْ يُصِبْ مِنْهُ بَاباً إِلَّا ازْدَادَ بِهِ فِي نَفْسِهِ ذُلًّا وَ فِي النَّاسِ تَوَاضُعاً وَ لِلَّهِ خَوْفاً وَ فِي الدِّينِ اجْتِهَاداً وَ ذَلِكَ الَّذِي يَنْتَفِعُ بِالْعِلْمِ فَلْيَتَعَلَّمْهُ وَ مَنْ طَلَبَ الْعِلْمَ لِلدُّنْيَا وَ الْمَنْزِلَةِ عِنْدَ النَّاسِ وَ الْحُظْوَةِ عِنْدَ السُّلْطَانِ لَمْ يُصِبْ مِنْهُ بَاباً إِلَّا ازْدَادَ فِي نَفْسِهِ عَظَمَةً وَ عَلَى النَّاسِ اسْتِطَالَةً وَ بِاللَّهِ اغْتِرَاراً وَ مِنَ الدِّينِ جَفَاءً فَذَلِكَ الَّذِي لَا يَنْتَفِعُ بِالْعِلْمِ فَلْيَكُفَّ وَ لْيُمْسِكْ عَنِ الْحُجَّةِ عَلَى نَفْسِهِ وَ النَّدَامَةِ وَ الْخِزْيِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ؛ هر که دانش را برای خدا بیاموزد، به هیچ بابی از آن نرسد مگر آنکه بیش از پیش خود را حقیرتر ببیند، با مردم متواضعتر شود، ترسش از خدا بیشتر گردد و در دینش کوشاتر شود، چنین کسی از علم بهره مند می شود، پس باید آن را بیاموزد؛ اما کسی که دانش را برای دنیا و منزلت یافتن نزد مردم و موقعیت یافتن نزد سلطان و حاکم فراگیرد، به هیچ بابی از آن نرسد مگر اینکه خودبزرگ بین تر شود و بر مردم بیشتر فخر فروشی کند و از خدا بیشتر غافل شود و از دین بیشتر فاصله بگیرد؛ چنین کسی از دانش نفع نمی برد، بنابر این باید از تحصیل دانش خود داری کند و علیه خود، حجت و پشیمانی و رسوایی در روز قیامت فراهم نیاورد».
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم تأکید کرد: اگر علم این ثمرات را نداشته باشد، آن علم هیچ خاصیتی ندارد.
آیت الله استادی در ادامه با بیان اینکه علم باید همراه با عمل باشد، تصریح کرد: امام صادق(علیه‌السلام) می فرمایند: «إِنَّ مِنْ أَشَدِّ النَّاسِ حَسْرَةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَنْ وَصَفَ عَدْلًا ثُمَّ عَمِلَ بِغَيْرِهِ؛ قطعا شدیدترین مردم از نظر حسرت در روز قیامت کسی است که برای مردم عدالت را توصیف می کند سپس خودش به آن عمل نمی کند».
وی همچنین به حدیث دیگری از امام صادق(علیه‌السلام) اشاره کرد که فرمودند: «مَنْ عَمِلَ بِمَا عَلِمَ كُفِيَ مَا لَمْ يَعْلَم؛ کسی که عمل می کند به آنچه علم دارد بی نیاز می شود از آنچه نمی داند»./۹۲۰/د۱۰۳/ی