خون امام حسین در عاشورا، دعای عرفه را جاودانه کرد

آیت الله سید مختار میرعظیمی، استاد برجسته حوزه‌ علمیه قم در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا، درباره روز عرفه و ارتباط آن با قیام امام حسین(ع)، گفت: امام حسین(ع) وقتی با اصرار حاکم مدینه برای بیعت از ایشان برای یزید مواجه شدند و به این نتیجه رسیدند که مقاومت بی فایده است، بنابراین همراه خانواده خود شهر مدینه را به طرف مکه ترک کردند.

وی افزود: امام حسین(ع) دو هدف اساسی از انتخاب مکه داشتند که یکی اینکه حرم امن الهی بود و دیگر اینکه با فرا رسیدن موسم حج می‌توانستند پیام خود را به اجتماع بزرگ حجاج که از نقاط مختلف بلاد اسلامی می‌آمدند، برسانند.

استاد برجسته حوزه علمیه قم ابراز داشت: امام حسین(ع) پیش از حرکت از مدینه در وصیت نامه خود به برادرشان محمد حنفیه، اهداف و علت خروج خود را بیان کردند که مهمترین آنها امر به معروف و نهی از منکر، اصلاح مفاسد امت پیامبر(ص) و ادامه سیره جد و پدرشان بوده است.

وی اظهار داشت: در مکه زمزمه‌های مخالفت امام حسین(ع) با یزید و حکومت او کم کم به کوفه رسید و کوفیان که خلافت امام علی(ع) را تجربه کرده بودند، تصمیم به دعوت ایشان گرفتند و با جلسه بزرگان خود نامه‌های دعوت بسیاری برای امام فرستادند که تعداد آنها را در روایات دوازده هزار نامه نوشته‌اند.

آیت الله میرعظیمی در ادامه بیان داشت: امام حسین(ع) که به فکر یک پایگاه برای مبارزه‌ای بود که با امتناع از بیعت با یزید رسماً آغاز شده بود، همچنین به علت انبوه دعوت کوفیان، مسلم بن عقیل را برای بررسی اوضاع به عراق فرستادند تا زمینه رهبری مردم عراق را در ادامه مخالفت با یزید آماده سازند.

وی در ادامه گفت: امام حسین(ع) پس از نامه‌های زیادی که به قبایل و طوایف اطراف فرستادند و از بیم دسیسه و عمال یزید در هشتم ذیحجه سال شصت هجری به ناچار به طرف عراق حرکت کردند در حالی که اخبار حاکی از این بود که دلهای مردم عراق با امام ولی شمشیرهای‌شان ضد امام است.

استاد برجسته حوزه علمیه قم ابراز داشت: ایشان پس از ایراد خطبه خط الموت در مکه برای یاران خود فرمود هر کسی می‌خواهد تا خون دل خود را در راه ما نثار کند و آماده حرکت است همراه ما کوچ کند که من فردا صبح به خواست خدا کوچ خواهم کرد.

عرفه روز بریدن از غیرخدا و پیوستن به خالق است

آیت الله میرعظیمی درباره راز نام‌گذاری عرفات، گفت: از امام صادق(ع) نقل است که در روز عرفه جبرئيل(ع) همراه حضرت ابراهيم(ع) به سمت صحرای عرفات حرکت کردند، هنگام زوال خورشید جبرئيل(ع) به حضرت ابراهيم(ع) ندا داد که ای ابراهيم، به گناهانت اعتراف كن و مناسك حج خود را بشناس و بدان؛ سرّ نام‌گذاری عرفات، همین سخن جبرئيل(ع) و اعتراف حضرت ابراهيم(ع)  بود.

وی افزود: امام صادق(ع) اشاره به این موضوع داشتند که حضرت ابراهیم(ع) و جبرئیل(ع) در مسیر خود به محل وقوف در عرفات رسیدند و در آنجا تا غروب خورشید ماندند، سپس از آنجا روانه شدند و جبرئیل(ع) گفت: ای ابراهیم به سوی "مشعر الحرام" پیش برو.

استاد برجسته حوزه علمیه قم با اشاره به اینکه نهم ذیحجه مصادف با روز عرفه، با ندا و نجوای امام غریب‌مان امام حسین(ع) گره خورده است، عنوان کرد: عرفه، روزی از اعیاد بزرگ است نه به اسم بلکه به عظمت؛ روزی که خداوند بندگان را به عبادت و بندگی و اطاعت و بریدن از هرچه غیر خداست فراخوانده و روز خشم شیطان است.

وی در ادامه اظهار کرد: از مهمترین اعمال این روز که سفارش شده زیارت امام حسین(ع) و خواندن دعای عرفه است؛ امام حسین(ع) روز پیش از مراسم عرفات و قبل از حرکت به سمت عراق با اهل بیت خود در صحرای عرفات از خیمه‌ها بیرون آمدند و در نهایت خضوع و خلوص در جانب چپ کوه ایستادند و رو به کعبه دست‌ها را چون مسکینی به سوی آسمان بلند کرده و دعای معروف عرفه بر زبان مبارک‌شان جاری شد، در حالی‌که به شدت اشک می‌ریختند، این دعای با مضامین بسیار عالی را با آن حال خاص فی البداهه خواندند.

امام حسین حقیقت «من عرف نفسه، فقد عرف ربه» را به منصه ظهور رساند

آیت الله میرعظیمی اظهار داشت: تفسیر و توضیح و دقت در این دعا با توجه به ابعاد گوناگون علمی و عرفانی آن کار ساده‌ای نیست. این دعا نهایت حق بندگی و اطاعت خداوند را در روزی که مخصوص عبادت و شناخت نامیده شده، به طور کامل و اعجاب انگیزی ادا کرد، دعایی که چگونگی صحبت خاضعانه و سرشار از معرفت را به ما نشان می‌دهد و توجه ویژه به مضامین دقیق و هوشمندانه آن را می‌طلبد.

استاد برجسته حوزه علمیه قم عنوان کرد: وقتی امام حسین(ع) در کلام خود تک تک اعضای بدن خود را با توضیح جزییات آنها به شهادت برای یگانگی خالق خطاب قرار می‌دهد و از اسرار خلقت و زیبایی آفرینش انسان سخن می‌گوید و اوج خدایی پروردگار را توصیف می‌کند؛ در روز عاشورا به آن عمل کرده و همه را عملاً و تماماً تقدیم پروردگار می‌کند و دعای خود را با خون خود مهر زده و به آن جاودانگی می‌بخشد.

وی در پایان با ذکر فرازی از سخنان امام حسین(ع)، خاطرنشان کرد: امام حسین(ع) در این دعا می‌فرماید خداوندا در این آخرین روز، از هر چه میان بندگان خود تقسیم می‌فرمایی از نور هدایتت، رحمت فرا گیرت، برکتی که نازل می‌کنی، عافیتی که به بندگان می‌دهی و از روزی گسترده‌ات ما را بهره‌مند ساز و چه خدایی که در مقام خدایی خود دعای امام حسین(ع) را به بهترین نحو اجابت فرمود و «من عرف نفسه فقد عرف ربه» را به معرض نمایش هستی گذاشت./966/ت۳۰۱/ب۱