عقلانیت دینی عامل درک مفهوم زندگی
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام محمدحسین ملک زاده در دوره آموزشی مفتاح که در مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) درحال برگزاری است با اشاره به تقسیم بندی علوم از دیدگاه فلاسفه جهان عنوان کرد: یک طبقه بندی کلی از جانب ارسطو پیرامون علوم وجود دارد که بسیاری از فلاسفه آن را پذیرفته و با توجه به دیگاه خود در آن تغییر ایجاد کرده اند.
وی افزود: در جهان غرب معاصر نیز دکارت یک درخت علم را ترسیم کرده که ریشه آن فلسفه، تنه آن ریاضیات و شاخ و برگ آن مکانیک، طب و اخلاق است.
استاد حوزه علمیه تصریح کرد: مسلمانان نیز برمبنای آیات قرآن و روایات به دسته بندی علوم پرداخته اند و دانش را براساس دانش نافع یا غیر نافع و مضر و برخی براساس علم ادیان و ابدان تقسیم بندی کرده اند.
وی بهره گیری از علوم نافع را مهم‌ترین راه سود بردن از علوم دانست و خاطرنشان کرد: بنابر روایات و آیاتی که وجود دارد، باید بررسی کرد که کدام سخن و یا علم انفع و احسن است و از آن بهره برد.
حجت الاسلام ملک زاده اضافه کرد: براساس تراث رسیده به ما می توان علوم دینی را در سه دسته عقاید، اخلاق و احکام دسته بندی کرد و هرکدام از این علوم در جایگاه ویژه خود باید مورد بررسی قرار گیرند.
وی ادامه داد: فقه به معنای دانش کشف احکام و شریعت مورد استفاده قرار می گیرد و این به این معناست که فقه به کشف شریعت به میزان توان خود می پردازد.
استاد حوزه علمیه تأکید کرد: عالمان شیعه در قرن های گذشته ابتدا متکلم و عالم به عقاید و در گام بعدی متخصص در احکام شرعی بوده اند و این موضوع ناشی از شرایط زمانی و مکانی آنها و با توجه به زندگی در میان اهل سنت و مقابله کلامی و عقایدی با آنها بوده است.
وی ابراز کرد: برای تهیه نقشه علمی باید به ترتیب، میزان اثر و جایگاه نظریه در آن علوم تکیه کرد و اگر این موضوعات به خوبی صورت بگیرد، نقشه علوم مشخص می شود.
حجت الاسلام ملک زاده افزود: آنچه به عنوان عقلانیت دینی از آن یاد می شود و معرفت شناسی، هستی شناسی، خداشناسی، انسان شناسی، راه و راهنما شناسی و معادشناسی را زیر چتر خود قرار می دهد، منجر به درک معنای زندگی شده و بعد از آن هدف زندگی برمبنای آن شکل می گیرد و در نهایت به سبک زندگی منتهی می شود.
وی در پایان خاطرنشان کرد: فقه در جنبه فردی و اجتماعی موضوعات مختلفی را مورد بررسی قرار می دهد و فقه اجتماعی نوعی نگاه معطوف و متوجه اجتماع و فرارفته از فقه فردی است که در شاخه های مختلف خود به بیان مسائل فقهی می پردازد./872/پ۲۰۲/ج