مادر تحریم‌ها و پدر سیاست
به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از «وطن‌امروز»، این روزنامه در یادداشتی از «محمد واعظی» نوشت:
خبرهای مهم ملی و منطقه‌ای پشت‌سرهم از راه می‌رسند. احتمالا مهم‌ترینش خبر رئیس مجلس نمایندگان آمریکا از بازپخش سریال «دوباره ایران، دوباره تحریم» است. پل رایان گفته است: «لایحه‌ای که ما با اکثریت آرا تصویب کردیم یکی از گسترده‌ترین بسته‌های تحریمی در طول تاریخ علیه ایران است»! اشاره او به بسته‌ای است که به «مادر تحریم‌ها» مشهور شده که مجلس سنا هم یک روز بعد آن را تصویب کرد و به‌رغم اهمیت آن، واکنش خفیفی از جانب دولت حسن روحانی در پی داشته است. تحریم‌هایی که سیر بررسی آن با ورود محمدجواد ظریف به نیویورک برای مذاکرات برجامی آغاز شد و با پایان سفر چند روزه او به نشانه بی‌اثری پروسه «تظلم‌خواهی نیویورکی» تیم مذاکره‌کننده برجام، همچون بدرقه‌ای تلخ، به تصویب رسید.
از خاطرات روزهای خوش تصویب برجام و ژست‌های آنچنانی روحانی و ظریف و همکاران خاطره چندانی انگار باقی نمانده اما به جهت ذکر مصیبت هم شده، بد نیست به یاد آوریم روزی را که روزنامه شرق در تایید حسن‌ظن دولت به تیم آمریکایی تیتر زد: «اطمینان تهران از اجرای برجام؛ امضای جان کری تضمین است»! و تمام!... مجلس نمایندگان آمریکا با 419 رای به مادر تحریم‌ها درود فرستاد و فقط 3 نماینده با این طرح مخالفت کردند! همه «دموکرات‌ها»؛ تکرار می‌کنیم، همه اعضای حزب جان کری و باراک اوباما به اتفاق آرا ایران را در شرایطی که حتی ترامپ معتقد است به مفاد برجام متعهد بوده‌ایم، مستحق تحریم دانستند.
حواس‌پرتی!
آتیه برجام به حدی خراب است که حتی اگر ده‌ها بازیگر و خواننده و آقازاده نیز همزمان کشف حجاب کنند و عکس‌های خصوصی‌شان در شبکه‌های اجتماعی افشا شود، بعید است افکار عمومی ایرانیان و جهانیان از موضوع بسیارمهم تصویب «مادر تحریم‌ها» منحرف شود. هر چند انتظار می‌رود کارفرمایان باز هم سفارش پروژه عملیات روانی سرکوب بدهند و مجریان نیز محتوای انحرافی تولید کنند.
برگردیم به اصل موضوع... انتظار همگانی این بود با توجه به اطلاع دولت از ارزیابی بسته تحریمی جدید در کنگره آمریکا، واکنش‌ها به این کنش خصمانه مطابق برنامه‌ریزی در عرصه دیپلماسی در دفاع از منافع ملی ایرانیان جدی و حساب شده باشد اما ظاهرا برنامه‌ای برای تاثیرگذاری بر کنش خصمانه آمریکا در دست اقدام نیست. دولتمردان چه می‌کنند؟ اکنون به شما خواهیم گفت!
جنگ فیل‌ها
صدای سوت خمپاره و تیر و ترقه کل فضای رسانه‌ای زیست‌بوم مشترک اصلاح‌طلبان و کارگزاران را پر کرده است. کشته‌های سیاسی پشته شده‌اند و ریزش‌ها در شبکه‌های اجتماعی آشکارا نارضایتی خود را اعلام می‌کنند. جنگ بر سر «کابینه دولت دوازدهم» پس از پایان نمایش «ما همه با هم هستیم» در اوج است و ظاهرا وقت و انرژی‌ای برای دفاع از منافع ملی برای سهم‌خواهان نگذاشته است!
یکی از آشنایان دولت در تمثیلی قابل تامل دولت را به «کارفرما»یی تشبیه کرد که پیمانکارانش قبل از او پروژه را افتتاح می‌کنند و خودسرانه برای کارفرما صورتحساب صادر کرده و طلبکارانه بر مالک منت می‌گذارند!
رقیب نیز آرام ننشست و از موضع ضعف علم مطالبات را با یادآوری نقش دولت به عنوان «پیمانکار» مطالبات مردم و هجو کارگزاران با عبارت «کابینه حداقلی» در برابر «کابینه 24 میلیونی» مجدد بالا برد.
وقتی رقیب کوتاه نمی‌آید خشونت‌ورزی توجیه می‌یابد. دقیقا از همین مقطع بود که بحث «ژن خوب» به میان آمد و در بهت و حیرت «رعیت»، صاحبان الیگارشی سیاسی به ژن‌های مرغوب آقازاده‌های یکدیگر حمله بردند. داستان از پررنگ کردن مصاحبه پسر محمدرضا عارف در یک برنامه ضبطی آغاز شد اما دایره آن به واسطه نفرت جامعه ایرانی از فرهنگ «خودبرتربینی» و «رانت‌خواری» و «اصالت‌محوری» برخی سیاسیون از یک پروژه عملیات روانی حزبی بسیار فراتر رفت.
ننگ بر ژن بازی!
مرور کوتاه و بلند نوشته‌های مردم و روشنفکران مستقل حکایت از آن دارد که عمر سلطنت سیاسی و اقتصادی آقازاده‌ها حقیقتا رو به زوال است. مردم دیگر زیر بار نمی‌روند که فرزندان‌شان مثلا در بلبشوهای سیاسی همچون ایام فتنه 88 پیشمرگ قدرت‌طلبی و سهم‌خواهی بی‌هنرترین آقازاده‌های دوتابعیتی شوند و دست آخر بچه‌های مردم «هزینه» بدهند و صاحبان ژن‌های سیاسی و اقتصادی با گردن افراشته به لطف زد و بند پدر راهی لندن و واشنگتن و پاریس شوند و چند سال بعد مثلا با مدرک دستکاری شده دانشگاه «الف» و «ب» برای تصاحب پست وزارت و وکالت با سلام و صلوات راهی وطن شوند!
وقتی رذیله‌ای سیاسی در بعد اجتماعی به لطف بازی رقابتی سطح پایین 2 حزب، درونی و نهادینه شد، نجاتش از زیر دست و پای مردم سخت می‌شود و پرهزینه!
توفیق از اوست
مخلص کلام اینکه فعلا مجال برای پیگیری تحریم‌های جدید و نقض برجام و رسیدگی به وضعیت نابسامان بانک‌ها و کارخانجات تولیدی و بیکاری نیست. سرها در گریبان سیاست‌بازی حزبی است و رقابت برای تصاحب کرسی در کابینه تنگاتنگ! هنوز معلوم نیست اصلاحات برنده می‌شود یا کارگزاران! نمی‌شود پیش‌بینی کرد پشت انشقاق و قهر ناطق‌نوری چه ماجرایی است. بعضی هنوز به جمعیت بریده از 2 حزب با اهداف نزدیک به ملی‌گرایی امید دارند و در جنگ 2 گروه غالب، سهمی نیز برای آنها قائل هستند. باید منتظر ماند و صحنه را تماشا کرد. زمین بی‌پدر و مادر سیاست‌ورزی از آن هر طیف و جناحی که شد دست آخر آرزوی توفیق برای مردم و خدمتگزاران‌شان برای ما فرض است. و من‌الله التوفیق!/۱۳۲۵//۱۰۲/خ