سخن عالم بی عمل بر ایمان جامعه ضرر می رساند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حضرت آیت الله جعفر سبحانی ظهر امروز در درس تفسیر سوره ملک که در مجتمع آموزش عالی فقه(حجتیه) قم برگزار شد، به آیه سوم این سوره اظهار داشت: «كَبرَُ مَقْتًا عِندَ اللَّهِ أَن تَقُولُواْ مَا لَا تَفْعَلُون»نزد خدا بسيار موجب خشم است كه سخنى بگوييد كه عمل نمى ‏كنيد. سؤال به وجود می آید که معنی این آیه چه ارتباطی با مسأله جهاد دارد که موضوع این سوره است؟ اما در این آیه مسأله عالم بلا عمل مطرح می شود.

آیات قرآن در حقیقت یک منظومه ای است که با هم ارتباط تنگاتنگ دارد؛ گاهی از اوقات ارتباط بین آیات را درک می کنیم و گاهی اوقات قابل درک نیست.

غالبا کسانی که در جهاد شرکت می کنند، قبل از اینکه به جبهه بروند، خیلی رجز خوانی می کنند اما وقتی در برابر دشمن قرار می گیرند، بخش اعظم آنها در فکر فرار هستند.

امیر مؤمنان(ع) به مردم کوفه اینگونه خطاب می کند که در کنار هم می نشینند، اما افکارشان مختلف است(وحدت فیزیکی دارند اما وحدت فکری ندارند)، سخن که می گویید سخن شما ممکن است که کوه ها را تکان دهد اما در عمل، جوری عمل می کنید که دشمن در طمع پیشرفت است.

در قرآن مجید جایی که درباره ایمان بحث می کند، عمل صالح را نیز در ادامه می آید، چرا که عمل صالح میوه ایمان است؛ ثمره ایمان عمل صالح است و در حقیقت عمل، اثر ایمان است.

اینکه عالمی حرفی را بگوید و عمل نکند، چرا گناه بزرگی است، به این علت است که اگر بگوییم و خود عمل نکنیم، نه تنها خود ضرر کرده ایم بلکه بر ایمان جامعه ضرر زده ایم.

زمانی کتاب تقیه را خدمت امام راحل می خواندیم، بحث به اینجا رسید که اگر به عالمی امر کنند که مثلا باید با همسرت سر برهنه از خانه بیرون بیایی و او را تهدید کنند، در این صورت تقیه بر او حرام است چرا که سبب ایجاد ضعف ایمان مردم می شود و مردم از دین بیرون می روند؛ ائمه اطهار(ع) نیز در برخی دیگر تقیه نمی کردند، اما اگر عوام چنین کاری بکنند ضرری به جامعه نمی زنند.

موقعیت طلاب موقعیت سخت و روشنی است، عمل و گفتار ما باید با هم مثل هم باشد./822/ ۲۰۲/ص