انقلابیگری و نفی سلطه و تسلیم
به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از روزنامه «جوان»، این روزنامه در یادداشتی از «عباس حاجی‌نجاری» نوشت:
در میان گزاره‌هایی که این روزها پیرامون اهداف امریکایی‌ها از تشدید تحریم‌های ایران مطرح می‌شود تلاش برای انزوای ایران بیش از دیگر اهداف خودنمایی می‌کند. اگرچه تلاش برای انزوای ایران به معنی دست برداشتن از راهبرد براندازی نظام ایران نیست، اما به این مفهوم می‌تواند باشد که دشمنان نظام اسلامی از براندازی مأیوس شده و بنا دارند با تشدید فشارها و تحریم‌ها و به زعم خود انزوای ایران در منطقه و جهان، اهداف خود را در تغییر و یا استحاله نظام اسلامی دنبال کنند. به ویژه آنکه «انزوا» زمانی بیشتر معنا پیدا می‌کند که ما راهبرد خود را بر «تعامل» بدون اتکا به اصول، آرمان‌ها و ارزش‌های انقلابی قرار دهیم، چراکه آنچه دشمنان نظام اسلامی را بیشتر عصبانی کرده و می‌کند اتکای نظام بر اصول و ارزش‌های انقلاب اسلامی است و بدیهی است که یک جمهوری اسلامی اسمی همچون دهها جمهوری اسلامی دیگر نه تنها خطری برای منافع نظام سلطه نداشته، بلکه همچون دیگران که از ارزش‌ها و اصول اساسی انقلابی تهی هستند، می‌تواند توجیه‌گر مظالم نظام سلطه باشد.
عصاره این کلام را می‌توان در بیانات مقام معظم رهبری در اجتماع مردم در روز یک‌شنبه 14 خردادماه در مراسم سالگرد امام (ره) دید، آنگاه که تأکید می‌کنند که :«برخورداری از «روحیه، ذهن و عمل انقلابی» درس بزرگ امام راحل عظیم‌الشأن است و ملت ایران در پرتو اهداف و آرمان‌های همچنان پرجاذبه امام و هوشیاری در مقابل شیطان بزرگ راه تحقق اهداف انقلاب را در معنای حقیقی عقلانیت یعنی انقلابیگری ادامه می‌دهند.» ایشان در تبیین دقیق‌تر مفهوم انقلابیگری و رابطه آن با عقلانیت یادآور می‌شوند که انقلابیگری یعنی مسئولان کشور هدف‌شان راضی کردن قدرت‌ها نباشد و بدون انفعال و تسلیم در مقابل زورگویان، فریب آنها را نخورند و با دوری از ضعف نفس در مقابل شیطان بزرگ همت و هدف خود را در به‌کارگیری نیروها و عناصر داخلی، حل مشکلات و راضی کردن مردم متمرکز کنند که انقلابیگری در عین نفی افراطی‌گری نیاز واقعی کشور و جامعه است.
در بیان مظاهر تجلی انقلابیگری و یا همان «قدرت بسیج‌کنندگی انقلاب» به عرصه‌های متعددی می‌توان اشاره کرد که تأثیر انقلابیگری در حفظ استقلال و ثبات و امنیت سیاسی کشور، یکی از آن عرصه‌هاست. رهایی از سلطه نظام استکباری و استقرار نظام جمهوری اسلامی و استقلال کشور، اولین دستاورد سیاسی مبتنی بر اراده مردم پس از سقوط و حذف نظام ستم‌شاهی و نقطه آغازین مشارکت مردم در اداره جامعه بود. این دستاورد در ادوار پس از انقلاب با احیای روحیه خودباوری در میان مردم و احیای شأن و منزلت معنوی جامعه استحکام بیشتری یافت که مصداق عینی آن را در این روزها در حضور قریب به 42 میلیون نفر از مردم پای صندوق‌های رأی می‌توان دید.
تأثیر انقلابیگری در حفظ و ارتقای قدرت دفاعی و توان بازدارندگی کشور کارآمدی خود را در مقایسه با دیگر عرصه‌ها بیشتر به اثبات رسانده است. تجلی عینی روحیه انقلابیگری در جوانان کشور در ادوار مختلف سبب شده است که نه تنها سلسله توطئه‌های دشمنان علیه انقلاب به شکست برسد، بلکه روز به روز ایران اسلامی قدرتمندتر از گذشته اهداف خود را به پیش ببرد و با اتکا به توان بازدارندگی درون‌زای خود، راهبردهای دشمن را خنثی کند.
انقلابیگری و گسترش عمق راهبردی در عین تضمین امنیت داخلی، گسترش حوزه نفوذ انقلاب اسلامی را به دنبال داشته است. این روزها کمتر تحلیلگر مسائل استراتژیک جهان و منطقه را می‌توان یافت که به قدرت و نفوذ ایران در منطقه اذعان نکند و نگوید که ایران برترین قدرت منطقه است. تهران ورای تحولات منطقه و راهبرد دشمنان در جنگ نیابتی و بهره‌گیری از گروه‌های تروریستی، توانست با حضور به موقع در روند تحولات سهم بسزایی در خاموش کردن شعله‌های جنگ نیابتی دشمن داشته و عملاً پیام‌آور ثبات و امنیت در منطقه باشد و تردیدی در این نیست که روحیات انقلابی و ایثار و از خودگذشتگی رزمندگان جبهه مقاومت، عامل اصلی در دستیابی به این موقعیت برتر در میان کشورهای منطقه است.
دستاوردهای علمی و صنعتی، قضایی و پزشکی نیز عرصه دیگری است که کارآمدی در حیات و تفکر انقلابیگری را در مقایسه با دیگر سلایق به اثبات رسانده و سبب شده است که ایران در عرصه‌هایی که نیروهای انقلابی میدان یافته‌اند، دست برتر یافته و به پشتوانه جدی برای عرصه‌های دیپلماسی تعاملات قدرتمندانه کشور تبدیل شود.
بر این اساس حفظ و تقویت روحیه انقلابیگری را می‌توان سرمایه منحصر به فردی دانست که با اتکا به آن مسئولان و دولتمردان قادرند اهداف عزتمندانه انقلاب را فارغ از تهدید و تطمیع دشمنان و یا تسلیم در برابر آنان به ویژه در شرایط حساس کنونی به پیش برند./۱۳۲۵//۱۰۲/خ