ششمین کارگاه نقد مستند اشراق برگزار شد

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، ششمین کارگاه نقد مستند اشراق با نقد مستند «زندگی در ثانیه صفر» با حضور کارگردان، کارشناس هنری و ناقد این مستند و هنرمندان حوزوی برگزار شد.

مستند «زندگی در ثانیه صفر»، یکی از معدود مستندهای ساخته شده در مورد جانبازان اعصاب و روان است؛ در این مستند، کارگردان به سراغ چند جانباز اعصاب و روان رفته، و ضمن ورود به زندگی خصوصی آن ها، با نمایش تصاویری از مداوای بیماران در بیمارستان اعصاب و روان، مخاطب را همراه خود می کند.

در این کارگاه، مهدی بنکدار منتقد مستند «زندگی در ثانیه صفر» اظهار داشت: بروکراسی و جو حاکم بر این موضوع سبب می شود که هنرمندان به این موضوع نپردازند؛ نرفتن به سراغ چنین موضوعی اشتباه است و عمق چنین کاری با نپرداختن به آن، شناخته نمی شود.

وی گفت: شاید جامعه سیاه و تلخ بودن این موضوع را پذیرا نباشد و چنین تفکری اشتباه است و پرداختن به چنین سوژه هایی می تواند عمق رشادت، ایثار و عظمت جنگ را نشان دهد.

منتقد مستند «زندگی در ثانیه صفر» ابراز کرد: یکی از کارهای هوشمندانه این اثر، کار کردن در محیطی محدود است؛ تدوین خوبی روی این اثر صورت گرفته بود و توانسته بود کار را جلوه گر کند.

وی تصریح کرد: مستند «زندگی در ثانیه صفر» شاید از معدود کارهایی بود که می توانست طولانی تر باشد و مخاطب دوست دارد بعد از فیلم ادامه داستان را ببیند؛ این فیلم قابلیت این را دارد که بیشتر به آن پرداخته شود.

بنکدار گفت: فضای بی روحی و نور فیلم به درک صحنه های جانبازان اعصاب و روان در آسایشگاه کمک می کند؛ این اثر یک فصلی را به خوبی نشان داده و انتظار مخاطب را بالا می برد که صحنه های بهتری را ببیند و امکان آن وجود داشت که صحنه های متفاوت دیگری را تهیه کرد.

در ادامه این کارگاه، مراد نظری، کارشناس هنری اظهار داشت: بهترین فیلم هایی که درباره جنگ ساخته شده است، مستند بوده نه داستان و جامع فیلم های داستانی ما نتوانستند واقعیت های جنگ را نشان دهند؛ به این معنا که یا رشادت را بیش از حد انسان ها در جنگ نشان داده و یا عراقی ها را احمق و ابله نشان می دادند.

وی گفت: بعد از جنگ متأسفانه آثاری که درباره جنگ ساخته شده، یا عنصر ضد جنگ در آن دیده می شود و یا فیلم هایی هستند که واقعیت جنگ را نشان می دهند و بخشی دیگر مغفول مانده است.

این کارشناس هنری تصریح کرد: صحنه شوک و نماز خواندن جانبازان اعصاب و روان از صحنه های جذب کننده این مستند است؛ از کسانی که در آسایشگاه هستند مصاحبه ای در فیلم دیده نمی شود و تنها کسانی را می بینیم که انگار بیرون از فضای آسایشگاه هستند و اگر این اتفاق می افتاد که مصاحبه با افراد داخل آسایشگاه را می دیدیم، بهتر بود و این مسأله یک مقداری خط روایی کار را پاره کرده است.

وی گفت: این مستند شروع بسیار خوبی دارد و انسان را میخ کوب می کند؛ در یک چنین کاری که کوتاه است، صحنه تکرار شونده ای دیده نمی شود.

نظری اظهار داشت: این که کارکنان و پرسنل در مستند دیده نمی شوند کار خوبی است؛ تنها کسانی را می دیدیم که سوژه کار مد نظر است و این مسأله زوایای هوشمندانه کار به حساب می آید.

وی ابراز داشت: از فردیت این جانبازان تمامی مسائل دیده می شود و وارد مسائل خانواده اینها می شویم اما صحنه خدمت رسانی و یاری دادن همسران این جانبازان دیده نمی شود.

این کارشناس هنری تصریح کرد: ضد جنگ نبودن مستند از درون آن نشان داده می شود و قابل مشاهده است کسانی که در این مسیر رفتند و دچار این عارضه سخت شدند، هنوز نیز به این راه معتقد هستند.

در ادامه، بلال الفت کارگردان مستند «زندگی در ثانیه صفر» اظهار داشت: این مستند 5 سال پیش ساخته شد و با موضوع جانبازان اعصاب و روان است که با توجه به پتانسیلی که در همدان در این زمینه بود، در این شهر ساخته شد.

وی گفت: در جامعه بعد از جنگ 600 هزار جانباز وجود دارد که حدود 40 هزار نفر از آنها جانبازان اعصاب و روان هستند که از این میان 4 هزار نفر جانبازان اعصاب و روان خواهر می باشند و این آمار بسیار بالایی است.

کارگردان مستند «زندگی در ثانیه صفر» تصریح کرد: ویژگی که این مستند داشت، وقتی که وارد آسایشگاه این جانبازان شدیم، از زمان تصمیم به تولید این کار تا اجرایی شدنش، حدود یک سال طول کشید و تولید آن سه ماه به طول انجامید که علت طولانی شدن آن مشکلاتی بود که در مسیر گرفتن مجوز به وجود آمد؛ تصاویر این فیلم، بکر و بدون دست بردن در آن تهیه شد.

وی در پایان گفت: صحنه های این فیلم با واقعیت داستان وفادار بوده است؛ علاقه مند هستم تا دوباره به این موضوع بپردازم، اما تهیه این فیلم در حال حاضر با 5 سال پیش که این مستند ساخته شد، بسیار متفاوت سخت و خطرناک است؛ جانبازان اعصاب و روان بسیار مظلوم هستند و شاید جزو مظلوم ترین جانبازان باشند./822/201/ب3