مفاهیم و پیش فرض های تحول در حوزه علمیه

به گزارش خبرگزاری رسا، به یک اعتبار می توان گفت که نگاه تعالی بخش به یک پدیده یا جریان یا نهاد مشخص ، در سه سطح متفاوت قابل بررسی است: اصلاح ، تغییر و تحوّل. ونیز هرکدام از این فرایندها، می تواند به شکل سطحی و یا بنیادین صورت بگیرد.

اصلاح یک نهاد، به معنای پذیرفتن اصول و ساختار فعلی آن نهاد است، ولی در عین حال باید نسبت به روش های اجرایی و جزئیات امور، بازنگری انجام شود.

تغییر یک نهاد یعنی این که علاوه بر بازنگری در جزئیات و روش ها، بخشی از ساختار کلی مجموعه موردنظر نیز، دستخوش فرایند، تعمیر و پالایش قرار بگیرد.

و در نهایت تحوّل در یک نهاد اجتماعی، یعنی دگرگونی و ارتقاء در ساختارکلی و رویکردهای آن نهاد و طبعا در بخش های زیرمجموعه آن.

تحوّل، زمانی ضرورت می یابد که تن ندادن یک نهاد خاص به پیشرفت و همگام نشدن آن با زمان، سبب رکود و نکث در آن مجموعه شده باشد. طبیعتا یک مرکز راهبردی (مانند حوزه علمیه)، می بایست به طور مستمر و براساس نیازسنجی های حکیمانه ، اصلاحات درون سازمانی لازم را رقم بزند. همچنین در بازه های زمانی معقول (که قهرا در مواردی نیازمند ریسک پذیری برای ظرفیت سازی و انعطاف پذیر نمودن ساختار حاکم می باشد)، تغییراتی محسوس در خود به وجود آورد.

همانگونه که وقتی موجود زنده ای، مدّت زمان طولانی در سلامت جسم و صحّت رفتارش دقّت نظر به خرج ندهد، یا باید شهامت تحمّل یک جراّحی اساسی را داشته باشد و یا این که با تنی فرتوت در انتظار مرگ بنشیند؛ دقیقا به همین صورت، نهادی تأثیرگذار مانند حوزه علمیه چون تن به اصلاحات و تغییرات (در زمان مناسب) نداد، به ناچار باید متحوّل گردد!

براین مبناست که رهبر معظّم انقلاب، به عنوان زعیم حوزه های علمیّه، انتظار دارند که شکل ارتقاء وضعیت فعلی در حوزه علمیه،"تحوّل بنیادین و اساسی" دراین نهاد باشد.

دلسوزان و تلاشگران این عرصه نیز باید نگاهشان را برهمین اساس تنظیم کرده و برای چنین اقدام بزرگی از هیچ کوششی دریغ نکنند.

نویسنده: حجت الاسلام داوود معظمی./843/101/ب3