نقش سازنده سکوت در تقویت مهارت های ارتباطی و ارتباطات اجتماعی

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، خانم فاطمه رفیعی مقدم، استاد حوزه علمیه قم شامگاه امروز در شبستان نجمه خاتون(س) آستان حضرت معصومه(س) با بیان اینکه برخلاف تصور همگان سکوت نقشی سازنده در تقویت مهارت های ارتباطی و ارتباطات اجتماعی دارد، گفت: سکوت می تواند تاثیری مثبت یا منفی بر فرآیند ارتباط با دیگران داشته باشند.

وی افزود: گاهی سکوت در یک شرایط حساس به ضرر انسان تمام شده و موجب قطع ارتباط انسان با دیگران می شود و گاهی سکوت زمینه تقویت و تحکیم روابط را فراهم می کند.

استاد حوزه علمیه قم ادامه داد: براساس احادیث معصومان سخن هر کس بسته به میزان ایمان اوست و انسانی که ایمان کاملی دارد کوتاه و ارزشمند سخن گفته و بیشتر اوقات سعی می کند با رعایت سکوت و تفکر در عالم هستی زمنیه هدایت خود و دیگران را فراهم کند.

خانم رفیعی مقدم با اشاره به این که گاهی سکوت موجب نجات جان انسان می شود، تصریح کرد: بعضی از مواقع اگر انسان سکوت نکرده و سخن بگوید این سخن گفتنش جان او را در معرض خطر قرار می دهد به همبن دلیل فرد طبق قانون عقل و اسلام باید سکوت کند.

استاد حوزه علمیه قم ادامه داد: سکوت بهترین ابزار برای پرهیز از یاوه گویی است و انسان با ادب سعی می کند کمتر سخن بگوید تا کمتر به جسم و روح دیگران آسیب برساند.

رفیعی مقدم با تاکید بر این که متاسفانه بعضی اززنان و مردان تصور می کنند که مدام باید در حال حرف زدن باشند، اظهار کرد: زیاد حرف زدن نه تنها انسان را خسته کرده و انرژی او را می گیرد بلکه موجب دلزدگی دیگران از او می شود؛ بنابراین باید تا جایی که می توانیم به جا و به موقع و کوتاه سخن بگوییم.

وی افزود: بهترین الگو برای سخن گفتن نهج البلاغه حضرت علی(ع) است و ایشان در نهج البلاغه در قالب کلمات قصار و کوتاه بهترین پندها را به انسان ها داده اند و همچنین در جایی که لازم بوده با سخنرانی های بلند ولی فصیح سعی کرده اند که زمینه رستگاری و هدایت مردم را فراهم کنند.

استاد حوزه علمیه قم یادآور شد: از نظر شرع مقدس سخنی مفید و مؤثر است که بتواند زمنیه هدایت را فراهم کند؛ به همین دلیل شرع مقدس به شدت انسان را از کلامی که حاوی تهمت و غیبت بوده منع کرده و کلام حاوی تهمت و غیبت را از مصداق های عذاب قبر و گناهان کبیره می داند بر همین اساس باید همواره سخنی را به زبان آوریم که مایه هدایت است و باید از بیان سخنانی که برای ما و دیگران مایه عذاب و دردسر می شود پرهیز کنیم./968/پ202/ب1