در حرکت سید الشهدا هیچ قرینه ای بر مذاکره و سازش نیست

حجت الاسلام مهدی شعبان زاده، استاد حوزه علمیه بم، در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری رسا در کرمان، با تصریح بر اینکه هیچ جای قیام سیدالشهدا حرفی از مبارزه و سازش نیست، گفت: برای اثبات این مدعی باید مدارک تاریخی را بدون غرض و بی طرف ملاحظه کرد.

این کارشناس مسایل مذهبی افزود: ما نه در ابتدای حرکت قیام سیدالشهدا و نه در انتهای آن که کانون فشارها و مشکلات بوده است، نشانی از سازش و تسلیم نمی بینیم.

وی گفت: بررسی کلمات امام حسین علیه السلام در ابتدای مسیر به ولید بن عتبه که در پی گرفتن بیعت از امام حسین(ع) برای یزید است و امام می فرمایند: مثل من با مثل یزید مذاکره نمی کند، کاشف از صدق این مدعا است.

وی تشریح کرد: باید به کلمات امام بسیار توجه داشت؛ امام یزید را نمی گوید، بلکه می گوید، مانند من با مانند یزید حرفی ندارد؛ این یعنی در تمام تاریخ انسان های حسینی، هرگز با یزیدی صفتان کنار نمی آیند و سید الشهدا مصداق بالا و کامل این اشخاص است که با طاغوت زمان خود مذاکره نمی کند و راه مقاومت را پیگیری می کند.

این استاد حوزه علمیه گفت: حضرت امام نیز به مانند امام حسین(ع) با شاه زمان سازش نکرد و راه مقاومت را ادامه داد و سرانجام به پیروزی رسید.

حجت الاسلام شعبان زاده ابراز داشت: امام حسین علیه السلام در مدینه شناسنامه دولت اموی، یزید و فسادهای او را آشکارا بیان می کند؛ حال چگونه ممکن است امام فضائل با بزرگ فواسد دست بیعت دهد و با او وارد مذاکره شود.

وی به کلمات امام در صبح عاشورا اشاره داشت و گفت: در اواخر این حرکت بزرگ و در اوج مصائب و مشکلات نیز کلمات حضرت بار سازش و مذاکره را ندارند.

حجت الاسلام شعبان زاده به جمله(تبا لکم) امام اشاره داشت و گفت: این کلمه از ادات نفرین است، حال کجای این الفاظ با مذاکره و سازش که لحن لبخند و محبت را دارد، سازگار است.

وی افزود: مذاکره برای رفع مخاصمه است و با مذاکره جنگ و دعوا پایان می یابد؛ حال اگر بگوییم صلح و سازشی بوده است، خب چگونه با مصائب و قتل عام ها و اسارت ها سازگاری دارد؟

این استاد حوزه علمیه به عبارت «إِنَّ الدَّعِيَّ ابْنَ الدَّعِيِّ قَدْ تَرَكَنِي بَيْنَ السَّلَّةِ وَ الذِّلَّةِ وَ هَيْهَاتَ‏ لَهُ ذَلِكَ مِنِّي هَيْهَاتَ‏ مِنَّا الذِّلَّةُ أَبَى اللَّهُ ذَلِكَ لَنَا وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ حُجُورٌ طَهُرَتْ وَ جُدُودٌ طَابَتْ أَنْ يُؤْثَرَ طَاعَةُ اللِّئَامِ عَلَى مَصَارِعِ الْكِرَام» اشاره کرد و گفت: در این عبارات حضرت خود را از ذلت و خواری مبرا می داند؛ و این تبری هرگز با مصالحه با گرگ سازگار نیست و حتی در تعارض است.

حجت الاسلام شعبان زاده در پایان گفت: ‏شهادت طلبی امام دیگر علامت است؛ امام به دنبال شهادت و مقاومت است تا پای جان؛ حال این چگونه با صلح و سازش و مذاکره قابل جمع است؟./302/9701/ب1