توسعه بس است از داشته‌ها استفاده کنیم
به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا، گاهی فاصله تا بهبود یک اوضاع و شرایط تنها یک خواست است، یعنی وقتی عزم برای ایجاد یک حالت مطلوب شکل بگیرد و با عمل نیز آمیخته شود وضعیت مطلوب به سرعت حاصل می‌شود .
در ایران سال‌های سال است که از توسعه اقتصادی و عدالت اجتماعی سخن به میان می‌آید برای این منظور تاکنون سرمایه مادی و فکری قابل ملاحظه‌ای هم هزینه شده و بحق هم دستاوردهای خوبی حاصل شده است، اما متأسفانه همیشه اینطور تصور شده که برای توسعه بیشتر باید دست به فعالیت‌ها و پروژه‌های بزرگ زیرساختی بیشتری زد غافل از آنکه جمهوری اسلامی ایران در استفاده از این امکانات عظیمی که در اختیار دارد با مشکل بهره‌برداری و بهره‌وری مواجه است.
در راستای توضیح بیشتر باید عنوان داشت که تلاش و صرف وقت و انرژی برای توسعه اقتصادی در حالی که از داشته‌ها و دستاوردهای گذشته استفاده و بهره‌برداری صحیح و اکملی انجام نمی‌شود، شاید کار صحیحی به نظر نرسد، در عین حال باید توجه داشت که رشد بهره‌برداری از داشته‌ها به رشد بهره‌وری انجامیده و به دنبال آن رشد و توسعه اقتصادی نیز حاصل می‌شود.
در طول بیش از نیم قرن گذشته پیوسته تلاش شده فعالیت‌های نو و جدیدی جهت دستیابی به توسعه اقتصاد در ایران انجام پذیرد و در همین راستا همه ساله بودجه‌ریزی‌های عظیمی در دولت و نظام انجام می‌گیرد، در این میان کمتر دولت و سیاستگذاری تاکنون به این فکر کرده است که از دور باطل دستیابی به توسعه و اجرای پروژه‌های زیرساختی عریض و طویل خارج شود و برای لحظاتی هم که شده به استفاده بهینه از امکانات موجودی که طی این سال‌ها حاصل شده فکر کرده و به این منظور برنامه‌ریزی کند، البته صرف بودجه و سرمایه‌گذاری برای دستیابی به توسعه، ریشه در یک تصور عجیب و غریب در اقتصاد دارد.
در اقتصاد گفته می‌شود که با رشد مخارج دولت رشد اقتصادی هم بیشتر می‌شود که منکر این موضوع نیستیم، اما بحث بر سر آن است که چرا در عین حالی که دستگاه عریض و طویل دولت از داشته‌ها و سرمایه عظیمش استفاده نمی‌کند و بسیاری از آنها بلااستفاده مانده است دولت هی به مخارج خود بیفزاید تا رشد اقتصادی حاصل شود و پیمانکاران و دستگاه‌های خدمات‌دهنده به دولت از رشد مخارج دولت منتفع شوند.
به نظر می‌رسد یک جای این دیدگاه اقتصادی (رشد مخارج دولتی به رشد اقتصادی می‌انجامد) می‌لنگد یا حداقل در شرایط تنگنای مالی کنونی کشور و دولت این دیدگاه برای ایجاد توسعه به کار نمی‌آید.
به طور نمونه هم‌اکنون دولت و دستگاه‌های مختلف صاحب امکانات عظیمی از جمله زمین، کارگاه و انبارهای بلااستفاده، ماشین‌آلات، خدمات فنی و مهندسی، نیروی انسانی مازاد و... هستند که شاید در طول روز که چه عرض کنیم در طول سال هم استفاده چندانی از این امکانات و سرمایه عظیم به عمل نیاید. حال در شرایطی که از این امکانات که در حقیقت برای نظام جمهوری اسلامی ایران است استفاده بهینه و درستی نمی‌شود، اشتباه است که دولت بخواهد با هدف ایجاد رشد اقتصادی بر مخارجش آن هم چشم بسته و با نادیده گرفتن مقوله عدالت بیفزاید. هم‌اکنون حدود 1000هزار میلیارد تومان سرمایه در بانک‌ها وجود دارد، از سوی دیگر جوانان تحصیلکرده و صاحب فکر زیادی در کشور وجود دارند، در این میان اگر این سرمایه‌ها با یک همدلی و هماهنگی و چرخش در سیاستگذاری تصمیم‌گیران با امکانات بلااستفاده دولت و سایر دستگاه‌ها درآمیخته شود، بی‌شک هم از داشته‌ها و امکانات موجود در کشور بهره بهتر و بیشتری خواهیم برد و هم اینکه دیگر برای رشد و توسعه اقتصادی نیاز به هیچ کشور دیگری در دنیا نداریم.
به جد اگر تمامی مسئولان در نظام جمهوری اسلامی ایران هم‌اکنون که ابتدای سال 95 است شعار سال 94 و 95 مقام معظم رهبری که سال همدلی و همزبانی دولت و ملت و اقتصاد مقاومتی است اقدام و عمل را سرلوحه فعالیت‌های خود قرار دهند، نهاد‌های لازم و کافی مورد نیاز برای توسعه اقتصادی با یکدیگر هماهنگ شده و به سرعت تمامی چالش‌های اقتصادی از جمله فقر، بیکاری، تورم و... برای همیشه حل و فصل می‌شود اما نباید از یاد برد که تا این مدینه فاضله در اقتصاد تنها یک خواست جمعی و عمل فاصله داریم./998/102/ب2
منبع: روزنامه جوان