روحیه خودباوری در جامعه اسلامی محصول استقلال فرهنگی است

حجت الاسلام یارعلی کردفیروزجایی، عضو هیأت علمی دانشگاه باقرالعلوم(ع)، در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا، به مهم‌ترین عناصر فرهنگ در جامعه اشاره کرد و گفت: باورها و ارزش‌هایی که در جامعه  وجود دارد از شاخصه‌های اصلی فرهنگ محسوب می‌شوند.

وی با اشاره به ابعاد و عرصه‌های مختلف انقلاب اسلامی اظهار داشت: جدی‌ترین دستاورد انقلاب اسلامی در عرصه فرهنگ است؛ زیرا هدف اصلی امام خمینی(ره)، شهدا و ایثارگران راه انقلاب، احیای ارزش‌ها، فرهنگ و آموزه‌های اسلامی در ایران بوده است.

حجت الاسلام کردفیروزجایی افزود: البته انقلاب اسلامی به همه اهداف و آرمان‌های خود نرسیده و ممکن است در جامعه ما تخلفاتی در حوزه ارزش‌های فرهنگی و اجتماعی صورت بگیرد؛ اما به دلیل اهمیت و کیفیت اهداف فرهنگی، دستاوردهایی هرچند حداقلی که در این زمینه به دست آمده است، بر اهداف سیاسی و اقتصادی و علمی اولویت و برتری دارد.

وی به دوران طاغوت اشاره کرد و ابراز داشت: احیای ارزش‌ها در دوران طاغوت همچون برگزاری مراسم عزاداری اهل بیت(ع)، محجبه بودن، یاری کردن مظلوم، مبارزه با ظلم و منکرات، در مصادیق قابل توجهی به فراموشی سپرده شده یا تبدیل به منکر شده بود؛ به گونه‌ای که برخی افراد خجالت می‌کشیدند که این ارزش‌ها را در جامعه اجرا کنند، اما بعد از انقلاب اسلامی اصل بر این قرار گرفت که این ارزش‌ها در جامعه اجرا شود و اگر تخلفی در این حوزه‌ انجام بگیرد، عمل مغایر قانون محسوب می‌شود.

سردبیر نشریه آیین حکمت، استقلال فرهنگی را زمینه خوداتکایی و استقلال در عرصه‌های علمی، اقتصادی و سیاسی خواند و تأکید کرد: دستاوردهای سیاسی، علمی و اقتصادی نیز در چارچوب اهداف فرهنگی قرار می‌گیرند؛ زیرا زمانی که کشور به استقلال سیاسی برسد، در حقیقت از قید و بند اجانب و سلطه خارجی خارج شده‌ که این به نوبه خود امری فرهنگی محسوب می‌شود که انسان آزاد باشد و بتواند با اتکا بر ظرفیت‌هایش تصمیم‌گیری کند.

وی به روحیه خودباوری و تکیه به توان داخلی در نظام اسلامی اشاره کرد و یادآور شد: روحیه خودباوری در سایه استقلال فرهنگی حاصل می‌شود، زیرا در صورت وجود روحیه خودباوری در جامعه، فعالیت‌های سیاسی، علمی و اقتصادی سروسامان خواهد گرفت.

حجت الاسلام کردفیروزجایی با اشاره به نیابت عام ولی‌فقیه در نظام سیاسی اسلام خاطرنشان کرد: اصل استقرار جمهوری اسلامی بر این قرار گرفته که دستورات کسی برای مردم مطاع باشد که از سوی خداوند و حاکمان اصلی خلافت الهی یعنی ائمه‌اطهار(ع) مجاز به فرمان دادن و حکمرانی است./908/ت302/ی