شور و شعور حسینی مکمل و متمم یکدیگرند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در هرمزگان، حجت الاسلام علی اکبر میرزایی، استاد حوزه و دانشگاه هرمزگان امروز در مراسم اربعین حسینی در امامزاده سیدمظفر بندرعباس با اشاره به اینکه شعور زاییده فکر و اندیشه است، اظهار‌داشت: شعور مبتنی بر آگاهی، شناخت و دانایی است ولی شور زاییده احساسات، علایق و هیجانات است.

وی با بیان اینکه شور و شعور هر دو در فطرت آدمی است اما هیچکدام نفی کننده دیگری نیست، افزود: شور به تنهایی و شعور بدون شور پذیرفتنی نیست، شور و شعور برای عملی شدن نیازمند یکدیگرند.

استاد حوزه و دانشگاه با تأکید بر اینکه شور و شعور حسینی در تقابل و هم عرض هم نیستند تصریح‌کرد: بلکه دو مفهوم جدایی هستند که مکمل و متمم هم هستند، یکی بدون دیگری کامل و تمام نمی‌شود.

حجت الاسلام میرزایی ادامه داد: شور و شعور حسینی بدون یکدیگر، کامل و کافی نیستند.

وی شور و شعور حسینی را به مثابه دو بال یک پرنده ای دانست که برای پرواز‌کردن و اوج‌گرفتن به هر دو به یک اندازه نیاز دارد و با یک بال پریدن امکان پذیر نیست.

استاد حوزه و دانشگاه، با اشاره به اینکه حسینیان هم شور و شعور را به اندازه توسعه و پرورش می‌دهند، ابراز‌داشت: عاشقان حسینی به خوبی  می‌دانند که یکی از این دو مقوله، بدون دیگری کافی و کامل نیست.

حجت الاسلام میرزایی با بیان اینکه مقدمه هر شوری، شناخت و شعور است، بیان ‌داشت: شور حسینی با شعور حسینی آغاز می‌شود، به طوری که تا شعور حسینی پیدا نشود شور حسینی ایجاد نمی‌شود.

استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به اهمیت و فلسفه پیاده روی اربعین حسینی، این اجتماع بزرگ را مانور و رژه عظیمی در راستای تبری جستن از اقدامات ضد بشری تکفیری‌ها و دشمنان اهل بیت(ع) عنوان ‌کرد.

وی ادامه داد: این پیاده روی، اعلام صریح وفاداری و علاقه شدید محبان و ارادتمندان به ساحت مقدس سیدالشهدا(ع) است.

حجت الاسلام میرزایی فرهنگ پیاده روی اربعین حسینی را عامل مهمی در آشنایی مردم با معارف حسینی(ع) ذکر‌ کرد.

وی با اشاره به سبقه تاریخی فلسفه پیاده روی برای زیارت بقاع متبرکه، گفت: حتی امام حسن(ع) وقتی می‌خواستند به مکه مشرف شوند با وجود مرکب، پیاده از مدینه به سمت مکه حرکت می‌کردند.

استاد حوزه ود انشگاه در بخش پایانی سخنان خود به اشاره به موضوع نماز در قرآن اظهار ‌داشت: این‌که قرآن کریم می‌فرماید نماز انسان را از فحشاء و منکر بازمی‌‌دارد، منظور این است که طبیعت نماز بازدارنده از فحشاء و منکر است.

وی بازدارى از گناه را اثر طبیعى نماز دانست و بیان داشت: طبیعت نماز آن‌گونه است که انسان را از گناه بازمی‌دارد و هر نمازى به همان اندازه که از شرایط کمال و روح عبادت برخوردار است، انسان را از  فحشا و منکر نهی مى‌کند./851/202/ب2