۰۹ تير ۱۳۹۴ - ۱۵:۰۷
کد خبر: ۲۷۱۰۲۷
آیت الله دستغیب:

معرفت و علم به خداوند درهای حکمت را به روی انسان باز می‌کند

خبرگزاری رسا ـ نماینده مردم فارس در مجلس خبرگان رهبری با بیان این‌که حکمتى که قرآن از آن سخن مى‏گوید و خداوند به لقمان عطا فرموده، مجموعه‏اى از معرفت و علم و اخلاق پاک و تقوا و نور هدایت است، گفت: حکمت یعنی به کار بستن هر چیز در جاى خود، بنا بر این شکر و حکمت به یک نقطه باز مى‏گردند.
جلسه هفتگي جامعه روحانيت شيراز با حضور آيت الله دستغيب

 به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در فارس، آیت الله سید علی اصغر دستغیب، تولیت آستان مقدس احمد بن موسی(شاهچرغ) در جلسه‌ای که بعد از ظهر امروز با حضور روحانیان و عموم مردم برگزار شد با بیان ادامه تفسیر سوره مبارکه لقمان گفت: در ادیان آسمانی و مکاتب الهی برنامه‌های تربیتی به گونه و شیوه‌ای تنظیم شده است که از خودسازی آغاز و به نزدیک‌ترین افراد سرایت می‌کند و از آن جا به دیگر آحاد جامعه می‌انجامد.


وی در ادامه افزود: کرم قرآن بیان این واقعیت است که می‌فرماید خودتان و سپس خانواده خود را که از مهم‌ترین آن‌ها فرزند و همسرهای شما هستند از آتش به دور بدارید.


آیت الله دستغیب اظهار داشت: مى‏دانیم ظلم معنى گسترده‏اى دارد که شامل قرار دادن هر چیز در غیر محل خودش مى‏شود، و از آن جا که مشرکان عبادت و گاه تدبیر جهان را در اختیار بت ها مى‏گذاشتند مرتکب بزرگترین ظلم و ضلالت بودند.


وی تصریح کرد: در حدیثى از پیامبر(ص) داریم که در مورد لقمان می فرماید؛ به حق مى‏گویم که لقمان پیامبر نبود، ولى بنده‏اى بود که بسیار فکر مى‏کرد، ایمان و یقینش عالى بود، خدا را دوست مى‏داشت و خدا نیز او را دوست داشت و نعمت حکمت بر او ارزانى داشت.


تولیت آستان مقدس احمد بن موسی(ع) بیان کرد: حکمتى که قرآن از آن سخن مى‏گوید و خداوند به لقمان عطا فرموده بود مجموعه‏اى از معرفت و علم و اخلاق پاک و تقوا و نور هدایت بوده است.


وی ادامه داد: لقمان به خاطر داشتن این حکمت به شکر پروردگارش پرداخت او هدف نعمت هاى الهى و کاربرد آن را مى‏دانست و درست آن‌ها را در همان هدفى که براى آن آفریده شده بودند به کار مى‏بست و اصلا حکمت همین است، یعنی به کار بستن هر چیز در جاى خود بنا بر این شکر و حکمت به یک نقطه باز مى‏گردند.


آیت الله دستغیب بعد از معرفى لقمان و مقام علم و حکمت او به نخستین اندرز وى که در عین حال مهم‌ترین توصیه به فرزندش است اشاره کرد و ابراز داشت: به خاطر بیاور هنگامى را که لقمان به فرزندش در حالى که او را موعظه مى‏کرد گفت پسرم چیزى را همتاى خدا قرار مده که شرک ظلم بزرگى است.


وی اظهار خاطرنشان کرد: چه ظلمى از این بالاتر که هم در مورد خدا انجام گرفته که موجود بى‏ارزشى را همتاى او قرار دهند و هم درباره خویشتن که از اوج عزت عبودیت پروردگار به قعر دره ذلت پرستش غیر او سقوط کنند.


نماینده مردم فارس در مجلس خبرگان رهبری بیان کرد: خداوند در قرآن کریم می فرماید شکر مرا به جا آور که خالق و منعم اصلى تو هستم و چنین پدر و مادر مهربانى به تو داده‏ام و هم شکر پدر و مادرت را که واسطه این فیض و عهده‏دار انتقال نعمت هاى من به تو هستند.


وی ادامه داد: هرگاه آن دو تلاش کنند که تو چیزى را همتاى من قرار دهى که از آن حداقل آگاهى ندارى، بلکه مى‏دانى باطل است از ایشان اطاعت مکن، از این رو هرگز نباید رابطه انسان با پدر و مادرش، مقدم بر رابطه او با خدا باشد و هرگز نباید عواطف خویشاوندى حاکم بر اعتقاد مکتبى او شود.


تولیت آستان مقدس احمد بن موسی در پایان تصریح کرد: عدم اطاعت از پدر و مادر در مسأله کفر و شرک، دلیل بر قطع رابطه مطلق با آن ها نیست بلکه در عین حال با آن دو، در دنیا به طرز شایسته‏اى رفتار کن، همچنین از نظر دنیا و زندگى مادى با آن‌ها مهر و محبت و ملاطفت کن، و از نظر اعتقاد و برنامه‏هاى مذهبى، تسلیم افکار و پیشنهادهاى آن ها مباش، این درست نقطه اصلى اعتدال است که حقوق خدا و پدر و مادر، در آن جمع است.


وی بیان کرد: دومین اندرز لقمان درباره حساب اعمال و معاد است که حلقه مبدأ و معاد را تکمیل مى‏کند و مى‏گوید پسرم اگر به اندازه سنگینى دانه خردلى کار نیک باشد و در دل سنگى یا در گوشه‏اى از آسمان ها و زمین قرار گیرد، خداوند آن را در دادگاه قیامت مى‏آورد و حساب آن را مى‏رسد چرا که خداوند دقیق و آگاه است.


آیت الله دستغیب در پایان با اشاره به این که اعمال نیک و بد هر قدر کوچک و کم ارزش باشد و هر قدر مخفى و پنهان باشد، همانند خردلى که در درون سنگى در اعماق زمین، یا در گوشه‏اى از آسمان ها مخفى باشد، خاطرنشان کرد: خداوند لطیف و خبیر که از تمام موجودات کوچک و بزرگ و صغیر و کبیر در سراسر عالم هستى آگاه است آن را براى حساب، و پاداش و کیفر حاضر مى‏کند و چیزى در این دستگاه گم نمى‏شود، توجه به این آگاهى پروردگار از اعمال انسان، خمیر مایه همه اصلاحات فردى و اجتماعى است و نیروى محرک قوى به سوى خیرات و باز دارنده مؤثر از شرور و بدی ها است./839/پ202/ح

ارسال نظرات