جامعه‏ای قرآنی است که بدی را به جای شخص بد دفع کند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حضرت آیت الله عبدالله جوادی آملی عصر امروز در درس اخلاق که در بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء برگزار شد، ضمن گرامی‏داشت ایام شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) به تشریح انواع عبادت پرداخت و اظهار داشت: حضرت علی(ع) می‏فرمایند: «برخی برای ترس از جهنم، عده‏ای با شوق رسیدن به بهشت و برخی نیز با عشق و حبّ به خدا، خداوند متعال را عبادت می‏کنند».

حضرت آیت الله جوادی آملی عبادت از روی عشق به پروردگار را بهترین نوع عبادت دانست و افزود: کودکان و دیوانگان هیچ‏گاه به جهنم نمی‏روند و این عبادتی که بنده عاقل، از سر ترس از جهنم انجام می‏دهد، سعادت نیست اگر چه از جهنم رها شود؛ نسوختن هنر نیست، ساختن هنر است؛ عبادتی که از روی ترس باشد، عبادت بردگی است که آینده را نمی‏بیند و سر درگم می‏شود.

وی با اشاره به این که عبادت برای رسیدن به بهشت نیز کمال سعادت نیست تصریح کرد: کسی که شوق رسیدن به بهشت را دارد، می‏تواند آن را به دست آورد، در حالی که کمال سعادت نصیب او نمی‏شود؛ کسی که برای خدا و به عشق پروردگار به عبادت بپردازد و عند الله شود، به کمال سعادت رسیده است؛ عبادتی که در آن مظاهر خداوند تبارک و تعالی تجلی شود.

این مفسر برجسته قرآن کریم خاطر نشان کرد: جانشینان و ادامه دهندگان راه همه پیامبران الهی از سوی فرزندان پسر آن‏ها بود، در حالی که ذریه و نسل پیامبر خاتم(ص)، از ازدواج دختر رسول خدا، حضرت زهرا(س) و حضرت علی(ع) به وجود آمد که حاصل آن تربیت 11 معصوم دیگر بود؛ دلیل نام‏گذاری حضرت زهرا(س) به این نام مبارک، نور عبادت آن بانوی دو عالم بود که به افلاک می‏تابید.

حضرت آیت الله جوادی آملی در ادامه سخنان خود به خصوصیت نماز تاکید کرد و گفت: نماز ستون دین و هم ستون نور است؛ فردی که در حال نماز خواندن است و با نیت حب به پروردگار این عمل را انجام می‏دهد، ستون نوری بین او و فلک، تابنده است.

وی به آیه‏ای از قرآن کریم در سوره حج اشاره و ابراز کرد: چشم دل عده‏ای بسته است؛ اگر چشم درونی کسی اشک بریزد، نشانه خوشحالی درونی و رضایت پروردگار است؛ حضرت علی(ع) را به این سبب «قرّة اَعیُن» خطاب می‏کردند که در هنگام اقامه نماز، محبوب خود را با چشم دل مشاهده می‏کرد؛ عبارت «قرّة اَعیُن» به معنی اشک سرد است که از روی شوق ریخته می‏شود.

این مفسر برجسته قرآن کریم داستان دوری حضرت یعقوب(ع) از حضرت یوسف(ع) را یاد آور شد و گفت: هنگامی که خبر یافتن حضرت یوسف(ع) را به پدرش دادند، از 80 فرسخی پیوسته تکرار می‏کرد که بوی یوسف(ع) را استشمام می‏کنم؛ چگونه بود که حضرت یعقوب(ع) در آن زمانی که فرزندش را بر چاه می‏انداختند شامه دلش بوی او را استشمام نمی‏کرد؟ صبر چندین ساله و نزدیکی حضرت یعقوب(ع) به درگاه خداوند متعال بود که شامه دل پیامبرش را باز کرد.

حضرت آیت الله جوادی آملی افزود: اگر شامه دل کسی باز شود، از گناه و زشتی دوری می‏کند؛ چرا که بوی تعفن گناه را از بوی مطبوع استغفار و اعمال خیر تشخیص می‏دهد؛ انسان باید به مرتبه‏ای برسد که همانند ملائکه خداوند، گوش و چشم دلش باز شود و حقایق را با دل خود مشاهده کند؛ با چشم و گوش دنیایی و جسمی نمی‏توان به حقیقت پی برد.

وی بر فرمانبرداری از امر خدا تاکید کرد و اظهار داشت: کسی که تربیت شده دستگاه خداوند متعال باشد، بدون اجازه پروردگارش کاری انجام نمی‏دهد؛ خداوند تبارک و تعالی در قرآن کریم به اطاعت از پیامبر(ص) فرمان داده و رسول خدا نیز در واقعه بزرگ غدیر خم فرمودند: «هر کس مطیع علی(ع) باشد مطیع من است»؛ جز ذات اقدس اله، نه پیامبر خدا(ص)، نه ائمه معصوم(ع) و نه هیچ شخصی از خودش حرفی ندارد که بزند؛ تنها راه حل شدن مشکلات در دنیا و آخرت ایمان و اطاعت است.

حضرت آیت الله جوادی آملی در بخش پایانی سخنان خود مردم جامعه را به داشتن محبت توصیه کرد و گفت: اگر همه مردم جامعه، یک محب داشته باشند دیگر هیچ اختلافی وجود نخواهد داشت؛ داشتن یک معشوق مشترک سبب می‏شود مردم جامعه نیز با یکدیگر با محبت رفتار کنند؛ اگر مردم چنین جامعه ای با مشکل و یا اختلافی رو به رو شوند، بدی و اختلاف را رفع می‏کنند و شخص بد را اصلاح می‏کنند؛ این جامعه که بدی را به جای شخص بد دفع می‏کند، یک جامعه قرآنی است./840/پ201/ج