عوامل تشکیل حکومت های بعد از پیامبر بررسی شد

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در بوشهر، حجت­الاسلام علیرضا جوادی عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی امروز در حسینیه ثارالله بوشهر گفت: یکی از مهم ترین عوامل تشکیل دو نوع حکومت های پس از پیامبر(ص) این بود که جانشینی را که پیامبر برای خود تعیین کرده بود، به دلایل مختلف کنار گذاشتند امام به دلیل اینکه نمی توانستند وجود، علم و توان امام علی(ع) را نادیده بگیرند، جانشینی پیامبر(ص) را بی ربط به وحی و آیات قرآن دانستند.

حجت الاسلام جوادی با ذکر نکته ای در خصوص جانشینی پیامبر گفت: در بخشی از سخنان ابوبکر در جلد دوم تاریخ یعقوبی آمده است که خداوند پیامبر را به عنوان نبی و امام فرستاده، اما بعد خود پیامبر کار را به مردم واگذار کرده که خودشان برای مصلحت خودشان تصمیم بگیرند و خلیفه را انتخاب کنند، و مردم هم ابوبکر را انتخاب کردند.

عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی افزود: در حقیقت این سخنان انحراف است چرا که خداوند اگر چنین کاری را می کرد، پس به حدیث ثقلین و غدیر و بسیاری از موارد دیگر در اثبات حقانیت علی(ع) برای خلافت پس از پیامبر چه نیازی بود.

وی گفت: یکی از مهم ترین اتفاقاتی که در حکومت های نوع دوم و سوم پس از حکومت پیامبر(ص) افتاد و آنها هم خیلی خوب از آن نتیجه گرفتند، این بود که شروع به فضیلت سازی برای حاکمان، و فضیلت سوزی برای صاحبان اصلی فضیلت یعنی امام علی(ع) کردند.

حجت الاسلام جوادی اظهار داشت: ابوسفیان کسانی بودند که از اول رسالت پیامبر در مکه تا آخر در راس همه جنگ ها و فتنه ها بودند و پس از حاکم شدن معاویه در شام و شروع فضیلت سازی ها و فضیلت سوزی ها، سناریوی دقیقی را نیز طرح ریزی کردند که در آن مجبور بودند برای معاویه فضایی معنوی و ملکوتی و قدسی بسازند که دیگر کسی جرات انتقاد به این شخصیت را نداشته باشد و معاویه هم با دزدیدن صفات حضرت علی(ع) خود را برای مردم شام شجره طیبه پیامبر اکرم معرفی کرد و مردم با این صفات و فضائل برای معاویه خو گرفتند و بعدها حتی برای این ادعای معاویه شهادت هم می دادند.

عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی ادامه داد: این فضیلت سازی ها تا جایی ادامه داشت که حلقه اولی که اطراف معاویه بودند، برای او شان پیامبری قائل بوده و او را رسول الله می خواندند و از آن طرف هم برای حضرت علی(ع) با آن همه مقامات و فضائل و کسی که صاحب واقعی منصب امیرالمومنین بود، آن قدر فضیلت سوزی کردند تا جایی که پس از شهادت آن بزرگوار در مسجد، همه انگشت تعجب به دهان گرفتند که مگر علی(ع) نماز هم می خواند.

وی گفت: حضرت علی(ع) در پایان حکومت های اول و دوم، می خواست مردم را اصلاح کند و خلافت را بپذیرد اما دیگر این مردم فتوحات و چنین جامعه ای که با لعن علی(ع) ذکر خدا می گفتند، بسیار به سختی اصلاح می شدند.

حجت الاسلام جوادی ادامه داد: در واقع نوع دوم و سوم حکومت بعد از پیامبر، دین اسلام را برای مردم به حدی تغییر داده بودند که تا زمان امام حسین(ع) هیچ کس پذیرش دین را نداشت و کلا دین برایشان تغییر کرده بود.

عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی بیان داشت: هرچه حکومت ها از پیامبر بیشتر فاصله می گرفتند، چهره واقعی دین بیشتر تغییر می کرد، بنابراین امام حسین(ع) برای چنین دینی که در واقع از آن هیچ چیزی باقی نمانده بود، خون خود را بدهد تا دین اسلام را احیا کند. /833/پ202/ب4