حضرت زینب بزرگترین مجاهد تاریخ است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، مرضیه محمدزاده، پژوهشگر تاریخ اسلام، شامگاه چهارشنبه در سلسله جلسات بزم اندیشه که با موضوع نقش حضرت زینب(س) در حماسه عاشورا در موسسه خدمات مشاوره ای آستان قدس رضوی برگزار شد، گفت: هر انقلاب و نهضتی برای این که به ثمر بنشیند، افزون بر دادن خون به یک پیام رسان هم احتیاج دارد که باید همچون رهبر آن نهضت از آگاهی فوق العاده ای نسبت به اصل نهضت و شناخت نسبت به مردم و مخاطبش داشته باشد.

این پژوهشگر تاریخ اسلام با اشاره به این که یک ویژگی مهم برای رهبر و پیامرسان یک نهضت این است که حق و باطل را به درستی برای مردم ترسیم کنند، اظهار کرد: امام حسین(ع) و حضرت زینب(س) مصداقی از یک رهبر و پیام رسان با این ویژگی ها بودند.

وی با مطرح کردن این سوال که باید دید بر جامعه اسلامی چه گذشت که امام وظیفه خود دانستند که دست به قیام بزنند و چرا ایشان خاندان خود را با خود همراه کردند، افزود: معاویه در 20 سال حکومتش بر شامات و 20 سال حکومتش بر جهان اسلام مردمی را تربیت کردکه در کربلا روبروی اباعبدالله(ع) ایستاده و ایشان را خارجی و یزید (لعنت الله علیه) را امیرالمومنین خواندند و هیچ چیز از اسلام نمی دانستند.

اگر امام حسین(ع) قیام نمی کردند، از اسلام چیزی باقی نمی ماند

محمدزاده با اشاره به اتفاقاتی که در دوران حکومت معاویه برای جهان اسلام رخ داد، افزود: محو کردن عدالت، زندانی کردن و شکنجه افراد به جرم افکارشان، موروثی کردن حکومت، تعطیل شدن مساوات در جامعه اسلامی، برتری یافتن ها بر اساس تعصبات قومی و جاهلی، رواج نفاق و دورویی در بین مردم، به تاراج رفتن بیت المال مسلمین و از بین رفتن اصول اسلامی از ویژگی های زمامداری معاویه بود.

این نویسنده و پژوهشگر تاریخ اسلام تأکید کرد: اگر امام حسین(ع) قیام نمی کردند ازاسلام نه تنها رسمی که حتی اسمی هم باقی نمی ماند و خود حضرت در مدینه خطاب به مروان بن حکم فرمودند «اگر در جامعه اسلامی فردی چون یزید حکومت کند، فاتحه اسلام خوانده می شود» و سپس بر مرگ اسلام آیه استرجاع خواندند که «إنّا لله و أنّا الیه راجعون».

وی تصریح کرد: سختی های امام حسین(ع) و حضرت زینب(س) فقط در روز عاشورا نبود بلکه در سال های 40 تا 60 قمری، و به خصوص سال های 50 تا 60 که امام حسین(ع) امامت امت اسلام را عهده دار بودند، سخت ترین سال ها برای شیعیان بود اما امام حسین(ع) همچون برادر بزرگوارشان دست به قیام نزدند چرا که می دانستند قیام در آن زمان با نابودی همه شیعیان همزمان می شود و این در حالی بود که نامه های فراوان برای ایشان می رسید که دست به قیام بزنند.

حضرت زینب(س) لشگر دشمن را رسوا کردند

محمدزاده خاطرنشان کرد: حضرت زینب(س) مأموریت شان را از عصر یازدهم محرم که به اسارت می روند آغاز کردند و کاری کردند که وقتی لشگر دشمن وارد کوفه شد یک لشگر پیروز دیده نمی شد بلکه یک لشگر شکست خورده بود چرا که حضرت زینب(س) ایشان را رسوا کردند.

این پژوهشگر تاریخ اسلام اظهار کرد: حضرت زینب(س) «فصیحه البلیغه» بودند و این عنوان را به کسی می دهند که در صحبت کردن مخاطبش را به خوبی می شناسد و آنچنان سخن می گوید که بر مخاطب تأثیر بگذارد لذا در بازار کوفه خطاب به کوفیان می گوید ای مردم مکار و فریبکار، ای مردم خوار و بی مقدار، بگریید که همواره دیده های تان گریان باد و شما به مثابه زنان رشته بافی هستید که رشته اش را بعد از محکم بافتن می شکافد، پیمان های تان دروغ و چراغ ایمان تان بی فروغ است و شما دوست کش دشمن نواز هستید.

وی افزود: بعد از سخنان حضرت زینب(س)، کوفه روی آرامش به خود ندید و در گوشه و کنار آن شورش شد و نهایت آن به قیام توابین و مختار رسید.

حضرت زینب(س) بزرگ ترین مجاهد تاریخ هستند

محمدزاده با اشاره به خطابه های مقاومانه حضرت زینب(س)، گفت: حضرت زینب(س) بزرگ ترین مجاهد بودند چرا که به فرموده پدرشان، امیرمؤمنان علی(ع)، بالاترین جهاد، حرف حقی است که در برابر سلطان جائری زده شود و حضرت زینب(س) این کار را کردند و در برابر یزید وی را به مبارزه دعوت می کنند و خطاب به وی می فرمایند هر کاری که خواستی انجام بده اما نخواهی توانست نام و یاد ما را از جریده عالم بزدایی و تو و عبیدالله را در پیشگاه خدا می بینم که چون سگان پارس می کنید.

نویسنده کتاب «بانوی آفتاب» در پایان تأکید کرد: حضرت زینب(س) هرجا قدم گذاشتند پیروزی بود و با این که فاصله رحلت ایشان با شهادت امام حسین(ع) زیاد نبود، اما در همین زمان کم کاری کردند که در کوفه و مدینه شورش ها و قیام های متعددی علیه بنی امیه اتفاق افتاد و حضرت زینب(س) تا زمانی که زنده بودند عاشورا را زنده نگه داشتند و عاشورا را به زمان ما رساندند./820/پ203/ب5