پرهیز از ارتباط پروژه‌ای نسبت به امام عصر
به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا، برنامه «تا جمعه ظهور» یکی از قدیمی‌ترین برنامه‌های رادیو معارف است که در طول دوره‌های مختلف همواره مورد اقبال شنوندگان فهیم رادیو و منتظران حضرت حجت‌بن‌الحسن(عج) قرار گرفته است. این برنامه با هدف گسترش، تعمیق و ترویج فرهنگ مهدوی و افزایش سطح آگاهی مخاطبان رادیو در حوزه معارف مهدوی و ارتقاء بینش عمومی نسبت به اساسی‌ترین وظایف منتظران(قواعد ظهور) و مقابله با باورهای سست و خرافی و برداشت‌های غلط از نشانه‌های ظهور یا معارف مهدوی طراحی شده است.
تا جمعه ظهور در حقیقت یک جُنگ‌واره مهدوی است، با موضوعات متنوع که پی‌درپی و براساس نیازسنجی‌های در عرصه مباحث مهدوی تغییراتی در موضوعات برنامه صورت می‌گیرد. حجت‌الاسلام رضا شجاعی مهر، مدرس مرکز تخصصی قم در این برنامه به ایراد سخن می‌پردازند؛
در فرهنگ تشیع اعتقاد به ضرورت وجود ولی خدا و امام معصوم و پذیرش ولایت آنها جز ارکان اصلی فرهنگ تشیع است، ما را امامیه می‌گویند چراکه معتقد به امامت ائمه دوازده‌گانه هستیم و هویت ما شیعیان اثناعشریه به این اعتقاد گره خورده است.
فرهنگ انتظار در زمان عدم حضور فیزیکی امام معصوم در جامعه، اعلام پذیرش ولایت آخرین امام و حلقه اتصال شیعیان به امام زمان است چه روحی و چه معنوی، در روایتی آمده است «افضل جهاد امتی انتظار الفرج»، بنابراین هر نوع تلاش و کوشش و جهاد سیاسی و اقتصادی انتظار فرج است.
از این رو انتظار فرج هم عبادت است، هم جهاد است، هم محبوب‌ترین و هم برترین عمل است، انتظار فرج در فرهنگ ما یک مجموعه اعتقادی است، از این رو در هر عملی در دین شرطی برای استجابتش وجود دارد و شرط قبولی همه اعمال اعتقاد به وجود حضرت و انتظار ایشان است.
امام صادق(ع) در روایتی به ابوبصیر فرمود: آیا می‌خواهی تو را خبر دهم از عملی که خدا به واسطه او قبول می‌کند دیگر اعمال را و بعد ادامه دادند: توحید و وحدانیت خدا، نبوت و رسالت پیامبر، ولایت اهل بیت و برائت از دشمنان ما جز ارکان اصلی اعمال است و در راستای توحید و نبوت انتظار است، بنابراین انتظار از ستون های اصلی دین است.
در این راستا تکالیف ما به چند دسته تقسیم می‌شود این‌که ما به عنوان فرد منتظر رسالات فردی نسبت به امام و فرهنگ انتظار داریم از طرفی نیز جامعه شیعی به صورت جمعی تکالیفی نسبت به امام دارند.
نخستین وظیفه‌ای که هر شیعه منتظر بر عهده دارد کسب معرفت و شناخت به امام زمانش است؛ چرا که فلسفه خلقت انسان رسیدن به معرفت خداست، اما این معرفت خدا جز به معرفت امام حاصل نمی‌شود، امام‌شناسی مقدمه خداشناسی است چون امام وجه الله، باب الله، صراط الله و واسطه شناخت خدا برای مردم هستند.
باید در این راستا معرفتی پیدا کنیم که به طور مثال امام می‌تواند عقل ما را شکوفا کند، راه درست زندگی را به ما نشان دهد، ما را از ارتباطات ظلمانی نجات دهد با این معرفت وجود امام را برای خود حیاتی می‌دانیم، حق امام امامت است ما باید ولایت ایشان را بپذیریم، از این رو باید از ارتباطات پروژه ای و شیطانی و منفعت طلبانه بپرهیزیم.
نخستینن تکلیف منتظران معرفت امام است، دو شناخت در این راستا مطرح است اولین معرفت، شناخت شناسنامه‌ای به حضرت است، دانستن اسم و رسم و پدر و مادر و سال غیبت کبری و صغری اما باید توجه داشت که نباید شناخت ما به این حد محدود شود اما معرفت دوم شناخت حقیقت و جایگاه امام در زندگی است اگر کسی به این معرفت رسید به یک شناخت کامل از امام رسیده است چرا که امام واسطه خلق و خداست.
در زیارت جامعه کبیره می خوانیم: سلام بر شما اهل‌بیت که قلب شما جایگاه معرفت خداست بنابراین انسان منتظر باید قلبش مملو از معرفت امامش باشد، امام علی(ع) فرمودند: کسانی می‌توانند جز انصار مهدی باشند که به معرفت خدای متعال رسیده باشند.
منتظران واقعی کسانی هستند که به عهد و پیمانشان با خدا وفا می‌کنند، عهد با ولی خدا در گروی شناخت اوست، بدون شناخت تبعیت معنا ندارد و این شناخت است که انسان را به نورانیت می‌رساند امام باقر(ع) فرمودند: کسی که با معرفت و درک امام زمانش بمیرد مانند کسی است که در خیمه حضرت ولی‌عصر مرده است.
ائمه جلوه‌گاه درخشش خدا هستند، از این رو معرفت به آنها از وظایف اصلی منتظران است چون به وسیله آنها خدای متعال پرستش می‌شود و به وسیله امامت است که توحید فهم می‌گردد. انسان منتظر در گام اول باید خودشناسی داشته باشد، در گام‌های بعدی خداشناسی، پیامبرشناسی و امام‌شناسی داشته باشد تا گمراه نشود؛ زیرا اگر معرفت نداشته باشد از مسیر حق گمراه می‌شود.
برای رسیدن به هر مقصدی یک راهی نیاز دارد، همچنین برای رسیدن به معرفت امام و حق ولایت امام راه‌هایی برای کسب معرفت وجود دارد از دو طریق می‌شود به شناخت رسید اولین راه معرفت اکتسابی است که کسب می‌شود با مطالعه، تشکیل جلسات، مشاوره‌ها در مساجد و برگزاری حلقه‌های معرفت‌بخشی مقداری از این معرفت به دست می‌آید، همچنین با خواندن زیارت جامعه کبیره به اوصاف ائمه پی خواهیم برد.
راه دوم معرفت اعطایی است این معرفت دادنی است، گرفتنی نیست زیرا معرفت صنع‌الله است و کسی در آن دخالت ندارد، کاری که باید بکنیم این است که دستورات را بپذیریم و در راهش استقامت کنیم چرا که استقامت مقدمه کسب معرفت اعطایی می‌شود که بر قلب مؤمن نازل می‌گردد.
امام رضا(ع) در روایتی فرمودند: امام مانند خورشیدی است که در افق بالا قرار دارد هیچ دست و چشمی نمی‌تواند مقام امام را شکار کند، نور امام افق چشم مؤمن را روشن می‌کند. بنابراین زمانی به معرفت حقیقی امام خواهیم رسید که گام‌ها را در این مسیر برداریم. از این رو معرفت تام به امام در این است که هر دو معرفت اکتسابی و اعطایی را توأمان داشته باشد که با عمل به واجبات و ترک محرمات در این مسیر گام خواهیم برداشت./907/د101/ی
منبع: آینده روشن