رمضان تمرینی برای دوری از وسوسههای نفسانی در ایام دیگر سال است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در تبریز، حجتالاسلام سیدحسین سیدیثانی، مدیر حوزه علمیه حضرت ولیعصر(عج) تبریز امروز در جمع طلاب مدارس علمیه تبریز بر استفاده حداکثری از فرصت های معنوی باقی مانده از ماه مبارک رمضان تأکید کرد و اظهار داشت: ماه مبارک رمضان فرصتی برای تربیت روح با تعالیم شریعت اسلامی است.
وی عمل به واجبات و ترک محرمات را بهترین وسیله کمال انسان برای تقرب به درگاه الهی دانست و خاطرنشان کرد: خداوند در ضیافت رمضانیه خود مسلمانان را دعوت کرده و پاداش روزهداران را برعهده گرفته است، باید دانست که در این یک ماه امساک از خوردن و آشامیدن راه رسیدن به درجه کمال نبود، بلکه تمرین تقوا برای قرب الهی بوده است.
حجت الاسلام سیدیثانی پرهیز از محرمات را زمینهای برای صیقل روح و روان برای درک حقیقت عبودیت عنوان کرد و افزود: تنها با تقوا، تمرین و ممارست میتوان به فضائل اخلاقی و معرفتی نائل شد، در تمرین بندگی ماه مبارک رمضان بایستی همواره خداوند را ناظر بر اعمال خود بدانیم و این روحیه معنوی را به دیگر ایام سال تسری بخشیم.
مدیر حوزه علمیه تبریز با تأکید بر اینکه نسیم رحمت الهی تنها با تقواپیشگی حاصل خواهد شد، افزود: نخستین چیز برای شکوفایی فطرت انسان، ترک گناه است و این زمانی ممکن میشود که دل و زبان فرد از هر لحاظ به دور از گناه بوده و تنها مأمن و جایگاهی برای ذکر و تسبیح خدا شود.
وی با بیان اینکه رحمت الهی تنها مختص ماه مبارک رمضان نیست، افزود: برای بهرهمندی از این رحمت حضرت حق باید در هر حال و مکان دل و جان خود را عاری از گناه کنیم، به عبارت دیگر تمرین بندگی در ماه رمضان؛ تجهیز روح در برابر خواهشها و وسوسههای نفسانی در دیگر ایام سال است.
حجت الاسلام سیدیثانی با تأکید بر اینکه نباید مسلمان ماه رمضانی و فصلی باشیم، گفت: عدهای هستند که تنها در ماه رمضان در مساجد حضور می یابند و از گناهانی همچون دروغ و غیبت اجتناب می کنند، در حالیکه اگر در دیگر ایام سال این گناهان بار دیگر تکرار شوند، دیگر آثاری از معنویت کسب شده در ماه رمضان نخواهد بود.
مدیر حوزه علمیه حضرت ولیعصر(عج) تبریز با بیان اینکه ترک گناه امری سخت اما بسیار شیرین است، تصریح کرد: برای سیر طریق سعادت راهی جز ترک گناهان و عمل به واجبات نیست، به عبارت دیگر نباید به دنبال نسخه های جعلی و ساختگی عدهای بازارگرم کن حوزه عرفان های کاذب بود./935/پ202/ب4