آیت الله جوادی آملی ارتحال آیت‌الله حسینی زنجانی را تسلیت گفت
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حضرت آیت‌الله عبدالله جوادی آملی پیش از ظهر چهارشنبه در درس تفسیر خود که در مسجد اعظم برگزار شد، رحلت آیت‌الله زنجانی را به پیشگاه امام زمان(عج)، محضر رهبر معظم انقلاب، مراجع تقلید و حوزه‌های علمیه به ویژه حوزه خراسان تسلیت گفت و از خدواند درخواست عفو و رحمت برای این عالم ربانی کرد.
وی در ادامه تفسیر سوره مبارکه احزاب گفت: یک قرن در خانه اهل‌بیت(ع) بسته بود، مهم‌ترین تفسیر یک قرن اخیر تبیان شیخ طوسی است، زعیم حوزه علمیه مکه عبدالله‌بن‌عباس بود، زعیم حوزه علمیه مدینه ابی‌بن‌کعب بود و زعیم حوزه عراق عبدالله‌بن‌مسعود بود، اگر دست ما در این زمینه باز بود حرفی برای گفتن داشتیم، این چنین نیست که ائمه(ع) چیزی نگفته باشند، بلکه باید تلاش و کوشش کرد و روایاتی که از اهل‌بیت(ع) رسیده است را باید بررسی کرد، اگر روایاتی می‌داشتیم که اصحاب اهل‌بیت(ع) در قرن اول از خود اهل‌بیت(ع) روایت می‌کردند، حجت محکمی داشتیم اما اکنون باید برای استخراج حرف ائمه(ع) تلاش کنیم.
وی افزود: ما یک محکماتی داریم که حاکم بر تفاسیر است در مسأله توحید آیه‌ای داریم که گفته است «لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ»، از این رو اگر در روایات و آیات مطلبی هست که خداوند را شبیه کسی وصف کرده است، آن باید توجیه شود یا اشتباه است، درباره پیامبر(ص) آیه محکم «وَإِنَّکَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِیمٍ» را داریم و اگر چیزی غیر از این مطلب بود باید توجیه شود، در جای دیگر هم درباره اهل‌بیت(ع) فرموده‌اند «إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا» اگر مطلبی غیر از این بود باید توجیه شود، اگر پیامبر(ص) در قلبش نسبت به نامحرم گرایشی داشته باشد، با خلق عظیم ناسازگار است.
محکمات اساس توجیه آیات و روایات متشابه است
مفسر برجسته قرآن کریم به نمونه‌ای از استفاده محکمات در آیات و روایات اشاره و خاطرنشان کرد: مانند این‌که مرحوم کلینی روایات تحریف قرآن را نقل کرده اما کسی به آن عمل نمی‌کند، این طور نیست که هر چه ایشان نقل کرده بدون عام و خاص، بدون توجیه و تفسیر عمل شود، درباره اهل‌بیت(ع)، اصل عصمت به عنوان محکمات است، درباره پیامبر(ص) خلق عظیم وارد شده است و درباره خداوند «لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ» هر مطلبی با این محکمات هماهنگ نباشد باید توجیه شود، اگر موضوعی درباره اهل‌بیت(ع) با طهارت و نزاهت و قداست این بیت هماهنگ نباشد باید توجیه و تفسیر شود.
وی با اشاره به «إِن تُبْدُوا شَیْئًا أَوْ تُخْفُوهُ فَإِنَّ اللَّهَ کَانَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمًا» اظهار کرد: خداوند می‌فرماید ما شاهد هستیم، ما همه جا حضور داریم و اعمال انسان‌ها را می‌نویسیم، نه تنها حاضر هستیم و می‌نویسم بلکه کرام کاتبین هم می‌نویسند و نه تنها کرام الکاتبین می‌نویسند بلکه فرشته راست و فرشته چپ رقیب و عتید یعنی مراقب و آماده هستند، هم فرشته راست و هم فرشته چپ رقیب و عتید است، خداوند می‌فرماید برای ما خلوت و جلوت شما یکی است، آن‌چه که برای ما غیب است مشهود خداوند است، برای خداوند غیب و ظهور تفاوتی ندارد، عالم غیب و شهادة بودن خداوند به این معنا است که برای او غیب و شهود معنایی ندارد.
صلوات بر پیامبر از جایگاه بالایی برخوردار است
حضرت آیت‌الله جوادی آملی با اشاره به آیه «إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِیمًا» ابراز کرد: خداوند اصل صلوات را برای مؤمنان قرار داد اما در این آیه همه فرشته‌ها را به خدمت خود آوردند تا بر پیامبر(ص) صلوات بفرستند، در این آیه عطف مفرد بر مفرد صورت می‌گیرد و نه عطف جمله بر جمله است، در هنگام تصلیه فرشتگان در خدمت ذات خداوند با جلال و شکوه بر پیامبر(ص) صلوات می‌فرستند، روایاتی که از ائمه(ع) رسید و آنان عدل قرآن کریم هستند به این معنا دلالت کردند که اهل‌بیت(ع) نیز مانند پیامبر(ص) مورد صلوات خداوند و فرشتگان هستند.
وی با اشاره به روایاتی درباره صلوات افزود: در روایات آمده است که هرگز تنها بر پیامبر(ص) صلوات نفرستید، بلکه آل‌محمد(ص) را نیز به آن اضافه کنید، خداوند بر ابراهیم(ع) و آل‌ابراهیم(ع) صلوات می‌فرستد و ما در ادعیه از خداوند می‌خواهیم بر اهل‌بیت(ع) درود بفرست همان‌گونه که بر ابراهیم(ع) و آل‌ابراهیم(ع) درود فرستادی، اهل‌بیت(ع) در جایگاه پیامبر(ص) نیستند اما مانند انبیای گذشته هستند.
استاد سطح عالی حوزه علمیه قم با اشاره به تفاوت درجه در میان مؤمنان خاطرنشان کرد: خداوند در قرآن کریم می‌فرماید «یَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ وَالَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ» صلوات خداوند بر کسی که یک درجه دارد و فردی که درجات بیشتری دارا است، متفاوت است؛ برای همین نیز برای صلوات بر پیامبر(ص) فرشته‌های حامل عرش در صلوات شرکت می‌کنند و این جایگاه بالای پیامبر(ص) را نشان می‌دهد اما برای مؤمنان این همراهی فرشتگان با خداوند وجود ندارد و همچنین نمی‌دانیم صلوات فرشتگان از کدام نشئه جایگاه الهی نازل می‌شود.
در برخی موارد اذیت کردن مؤمن هم وزن اذیت کردن پیامبر است
وی با قرائت آیه «إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُّهِینًا» گفت: خیلی از منافقان در صدد اذیت کردن بیت نبوت بودند و می‌خواستند به این بیت دهن‌کجی کنند، خداوند فرمود آنان ملعون دنیا و آخرت هستند و تحقیر شده و توهین‌شده هستند و خدای سبحان عذاب اهانت‌باری را برای آنان آماده می‌کند؛ عذاب چند قسمت است یک عذاب جسمانی که مربوط به بدن است اما یک سلسله عذاب‌ها مربوط به روح است کسی که به بیت نبوت اهانت می‌کند روح پلیدی دارد و تنها با سوخت و سوز بدن درمان نمی‌شود بلکه باید عذاب روحی هم ببیند و عذاب روحی همان پست شدن در روز قیامت است.
حضرت آیت‌الله جوادی آملی با اشاره به آیه « وَالَّذِینَ یُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ بِغَیْرِ مَا اکْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُّبِینًا» بیان کرد: کسانى که مردان و زنان مؤمن را بىآنکه مرتکب شده باشند آزار مىرسانند قطعا تهمت و گناهى آشکار به گردن گرفتهاند، عذاب مهین و عذاب هون در آیات قرآن برای کسانی است که خدا و رسولش را اذیت می‌کنند، ایذاء پیامبر و نبوت آن مشکل را دارد، اما کسانی که آبروی برادر مؤمن و خواهر مؤمن را ببرد نیز همچون ایذای پیامبر(ص) است، این یک بار سنگینی را بر دوش می‌کشد، چه کسی می‌تواند این بار سنگین را حمل کند، حمل کردن این بار سنگین مقدور نیست و باربر هم آن‌جا نیست، «کَلَّا لَا وَزَرَ» این بار سنگین را باید خود او ببرد./914/پ201/ج