خطبه فاطمه زهرا در مسجد النبى

به گزارش سرویس مانیتورینگ خبرگزاری رسا، موحد،کارشناس شبکه وهابی نور در برنامه «دو کلام حرف حساب» خطبه حضرت زهرا (س) در مسجد النبی را منکر شد.

خطبه حضرت زهرا (س) قدیمى ترین و موثق ترین سند، در شناخت اوضاع و جریانهاى فکرى حاکم بر جامعه «مدینه النبى» پس از رحلت رسول اکرم (س) مى باشد، و در عین حال نشانگر عظمت حضرت زهرا (س) و بهترین سند براى شناخت آن بزرگوار است.

این خطبه علاوه بر تاریخى بودنش در نهایت بلاغت و فصاحت است، سخنرانى سجع و موزونى که از «توحید» آغاز و به «توحید» ختم مى شود، آن حضرت در طى این خطبه سعى دارد خداشناسى و ولى الله شناسى واقعى را به مردم نشان دهد.

کمال ادبى و علمى و فلسفى و عرفان الهى و بیان احکام و به طور کلى برنامه دین در این خطبه؛ نشانگر این است که ایراد کننده آن کسى جز از معصومین (ع) و پرورش یافته مکتب وحى نیست .

قدیمى ترین سند خطبه که در دسترس است، در کتاب بلاغات النساء آمده ،نویسنده آن ابوالفضل طیفور می باشد درمورد سند خطبه در « ص 23» کتابش چنین مى نویسد:

«من در حضور ابو الحسن زید پسر على پسر حسین (ع) پسر على (ع) پسر ابى طالب که درود خداوند بر ایشان باد، کلام حضرت فاطمه (س) را به هنگامى که خلیفه اول وى را از فدک منع کرد نقل کردم و به وى گفتم: آنها گمان مى برند خطبه حضرت زهرا (س) ساختگى است و از آن او نیست، بلکه از «ابى العینا» است، زیرا کلامى موزون و هماهنگ و منظم است.
ابوالحسن زید به من پاسخ داد: من دیدم که بزرگان خاندان ابى طالب از پدرانشان این خطبه را روایت مى کنند و به فرزندان خویش تعلیم مى دهند و براى من نیز، پدرم خطبه را از جدم بیان کرد و سند خطبه را به حضرت فاطمه (س) رساند، و بزرگان شیعه این خطبه را روایت و تدریس مى نمودند قبل از این که، حتى جد «ابى العینا» به دنیا آید!».

برای کامل تر شدن بحث به مطلبی که در کتاب « بلاغات النسا ص 23 » و « شرح ابن ابى الحدید، جلد شانزدهم، ص 252 » آمده دقت نمائید:

«حسن بن علوان از «عطیه کوفى» آورده که وى از عبدالله بن حسن شنیده است که این خطبه را از پدرش بدینگونه شنیده است: سپس ابوالحسن زید، گفت: چگونه حضرت فاطمه (س) را تکذیب مى کنند با این که، آنان از عایشه به هنگام مرگ پدرش کلامى عجیب تر نقل مى کنند، ولى عداوت و دشمنى آنان با ما اهل بیت (ع) است که نسبت به صحت صدور این خطبه از حضرت زهرا (س) اظهار شک و تردید مى نمایند.»

با این وجود، خطبه حضرت زهرا (س) را محدثان شیعه و سنى با سندهاى مختلف آورده اند که در عبارات برخى از آنان تفاوت اندک وجود دارد برخى از منابع همچون « بلاغات النساء، ص 23» از طریق عبدالله بن حسن نقل کرده اند که اصل سند خود را به زینب (س) دختر على بن ابى طالب (ع) مى رسانند و برخى از منابع، اصل سند را به زینب دختر امام حسین (س) و یا به عایشه دختر خلیفه اول مى رسانند. حضرت زینب (س) به هنگام ایراد خطبه حضرت زهرا (س) شش ساله بودند و در مسجد حضور داشتند. اما عایشه در آن هنگام در مسجد حاضر نبوده است.

و از طرف دیگر چون یک طرف محاکمه خلیفه اول پدر، عایشه بوده است مى توان گفت تنها کسى که خطبه  را به خاطر سپرده و آن را به تاریخ تحویل داده است، حضرت زینب (س) بوده است.

ابن ابى الحدید در «شرح نهج البلاغه، جلد شانزدهم، ص 210 » مى نویسد: آنچه من «ابن ابی الحدید»درباره ى سقیفه و فدک مى نویسم از منابع شیعه نیست، بلکه ازکتاب «سقیفه و فدک » عالم و دانشمند با تقواى اهل سنت، ابى بکر احمد بن عبدالعزیز الجوهری است همینکه از کتاب «سقیفه و فدک» وى نقل مى شود این نشانه آن است که مسئله ى فدک و احتجاج فاطمه (س) با ابوبکر یک مسئله ى شیعى نیست و به همه ى مسلمانان مربوط مى شود./1406/9161/خ