فاطمه خیر کثیر

به گزارش سرویس مانیتورینگ خبرگزاری رسا، کارشناسان شبکه های وهابی بارزترین مصداق «کوثر» یعنی وجود نازنین حضرت زهرا (س) رامنکر شدند.
با این که آیات و کلمات سوره کوثر نسبت به سوره های دیگر کمتر است؛ لیکن در بردارنده اسرار و رموزی است که حتی بزرگان و مفاخرهای اسلام نیز از دستیابی به بطن آن عاجز مانده اند.
«کوثر»، بروزن «فَوْعَلْ»، وصفی اخذ شده از «کثرت» و به معنای «خیر کثیر و فراوان» می باشد. بنابر عقیده بسیاری از علمای شیعه و پاره ای از علمای اهل سنت، بارزترین مصداق «کوثر» وجود نازنین حضرت زهرا (س) می باشد.
برهان این حقیقت و شاهد این واقعیت، علاوه برروایات متعددی که از ائمه وارد شده است، شأن نزول و سیاق آیات سوره کوثر می باشد؛ چرا که در شأن نزول سوره کوثر، اتفاق مفسّران براین است که:
آن هنگام که پسران پیامبر (ص)، قاسم و عبد اللّه در فاصله زمانی اندکی از این دنیای فانی پرکشیدند و به سوی مُلک باقی شتافتند، دشمنان و مخالفان پیامبر به اظهار شادی و مسرّت پرداختند و دهان به شماتت، طعنه و زخم زبان نسبت به پیامبر گشودند؛ از جمله عاص بن وائل سهمی حضرت را ابتر یعنی بی دنباله، بی اثر، بی سرانجام و مقطوع النسل، خواند.
این شماتت ها قلب لطیف پیامبر را سخت آزرده می کرد؛ از این روی خداوند متعال برای دلجویی از حبیب خویش و پاسخ به طعنه های مشرکان، سه آیه نورانی سوره کوثر را فرو فرستاد:
«إنّا أعطَیناک الکَوْثَر؛ ما محققاً به تو خیر فراوان بخشیده ایم.
فَصَلِّ لرَبِّکَ وَانْحَرْ؛ پس به شکرانه اش نماز بخوان و قربانی کن.
إنَّ شانِئَکَ هُوَ الاَبْتَرُ؛ و بدان که دشمن شماتت گوی تو، خود بی سرانجام و بلا عقب است».

فاطمه (س) کوثر است، چونکه فراوانی و ماندگاری دودمان پیامبر اکرم (ص) فقط از طریق وجود با برکت فاطمه زهرا (س) در جهان تحقق یافته و خداوند نسلی بی نظیر و ماندگار به پیامبر اکرم (ص) عطاء فرموده. این وجه مطابق با شان نزول هم هست و دشمنان اسلام با مرگ فرزندان پسری پیامبر اکرم (ص) ، او را ابتر نامیدند، اما خداوند در آن زمان به پیامبرش تسلی داد که کوثر نصیب او خواهد کرد و این وجه دو جهت دارد:
1) یازده امام معصوم از حضرت فاطمه زهرا (س)
2) هزاران هزار نفر از فرزندان و دودمان پیامبر اکرم (ص)

فاطمه (س) کوثر است، به خاطر آنکه همه باید به او اقتدا کنیم و دستورات و معارف و احکام دین را بوسیله او و فرزندان او بگیریم. این همه روایاتی که از ابواب مختلف اسلام از ائمه معصومین (ع) به ما رسیده که فقط در کتاب شریف وسائل الشیعه قریب به سی و پنج هزار روایت وجود دارد، از طریق فرزندان حضرت صدیقه کبری (س) بوده است.
فاطمه (س) کوثر است، چونکه عمده ترین رمز بقای اسلام از طریق اوست. اگر فاطمه (س) نبود ائمه هم نبودند، لذا از اسلام هم خبری نبوده است. اگر حسین فاطمه (س) نبود، بنی امیه اسلام را از بین می بردند.
اگر فرزندان زهرا (س) نبودند بنی العباس اسلام را محو می کردند.

فاطمه زهرا (س) خیر کثیر است، چونکه اگر این عالم پا برجاست و به انسان رزق و روزی می رسد به طفیل وجود نازنین فرزندان حضرت زهرا (س) است.
از امام صادق (ع) در « اصول کافى، ج 1، ص 179، ح 10 » نقل شده که حضرت می فرمایند: « لو بقیت الارض بغیر امام لساخت؛ اگر زمین بدون حجت خدا باشد زمین اهلش را فرو می برد و در زیارت جامعه هم در خطاب به ائمه معصومین (ع) عرضه می داریم: «بِکُم یُمسِکُ السَماءَ أن تَقَعَ عَلَی الأَرضِ»؛ بواسطه شما آسمان ها نگه داری می شود و بر زمین نمی افتد اگر هم و غم و مشکلی از انسان رفع می شود بواسطه فرزندان فاطمه (س) است.

فاطمه (س) کوثر است؛ آنگونه که در « بحار الانوار ج 43/ ص88» آمده: زیرا از فاطمه (س) مصحفی باقیمانده است که ارث ولایت است و ائمه برای مسائل گوناگون به آن مراجعه می کنند وعلم گذشته و حال و آینده در آن وجود دارد.
فاطمه (س) کوثر است. چون در حجره ای کوچک و محقر انسان هایی تربیت کرد که به سبب عدد چهار، پنج نفرند اما به حسب واقع تمام قدرت حق تعالی و صفات الهی در این خانواده متجلی شد.
نورشان از عالم خاک تا آن سوی افلاک و از عالم ملک تا آن سوی ملکوت اعلی می درخشد.

فاطمه (س) کوثر است. آنگونه که در «فرائد المسطین ج2 / ص68» آمده چونکه نبی مکرم اسلام (ص) فرمود: اگر همه نیکی ها و خوبی ها و ارزش های عالم به صورت یک شخص در آید، آن شخص فاطمه (س) است ، بلکه برتر و بزرگتر است.
تمام ابعادی که در انسان متصور است در فاطمه (س) جلوه کرده ، او موجودی ملکوتی است که در این عالم به صورت انسان ظاهر شده. موجودی الهی جبروتی که در صورت یک انسان ظاهر شده است. زنی که تمام خاصه های انبیاء در اوست.

فاطمه (س) کوثر است . چنانچه در « سفینة البحار ج2 » روایت شده: لَوْلاکَ لَما خَلَقْتُ الْأَفْلاکَ، وَ لَوْلا عَلِىٌّ لَما خَلَقْتُکَ، وَ لَوْلا فاطِمَةُ لَما خَلَقْتُکُما

آری اگر فاطمه (س) نبود آدم، دم نمی زد، نوح نوحه نمی کرد، ابراهیم در آتش می سوخت و موسی در نیل غرق و نسیم مسیح نمی وزید.
اگر  فاطمه (س) نبود حضرت محمد (ص) را مادر (ام ابیها) و علی (ع) را همسر و حسن و حسین (ع) سید شباب اهل جنه نبودند.
اگر فاطمه (س) نبود مهدی (عج) نبود و اگر مهدی (عج) نبود مهد عالم نمی جنبید و نبض زمان نمی تپید ، زمین اهلش را می بلعید.

فاطمه (س) کوثر است، چونکه از فاطمه زهرا (س) آثار زیادی از جهت نظری و شیوه های عملی برای بشریت باقی مانده است ، ازقبیل انفاق و ایثار که مصداق آن در « سوره دهر آیه 8 » آمده است: «وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا ؛ و به (پاس) دوستى (خدا) بینوا و یتیم و اسیر را خوراک مى‏دادند».
فاطمه (س) کوثر است؛ زیرا خیرات و برکات او در فردای قیامت  نصیب محب فاطمه (س) هم می شود. محبت به فاطمه (س) در فردای قیامت مایه نجات انسان است.
از پیامبر خدا (ص) در « فرائد المسطین ج2 / ص67» روایت شده که حضرت فرمودند: «ای سلمان هر کس دخترم فاطمه (س) را دوست داشته باشد در بهشت و هر کس با او دشمنی کند در جهنم است. ای سلمان محبت فاطمه (س) در یکصد مکان نفع می رساند از جمله هنگام مرگ، قبر، میزان، محشر، صراط و موقع حسابرسی».

گستره معنایی این واژه چنان وسیع و جامع است که مصادیق بی شماری از جمله «خیر بی نهایت» را نیز شامل می شود. در تفاسیر شیعه و سنّی معانی بسیاری برای «کوثر» ذکر شده است که تمامی آنها از مصادیق همین «خیر کثیر» می باشند؛ مصادیقی چون:
1. آنگونه که در « تفسیر مجمع البیان: ج5، ص548» آمده: حوض و نهری است در بهشت که تعلق به پیامبر دارد و مؤمنان به هنگام ورود، از آن سیراب می شوند.
2. مقام شفاعت کُبری.
3. نبوت.
4. حکمت و علم به حقایق اشیا.
5. قرآن.
6. کثرت اصحاب و پیروان.
7. کثرت معجزات.
8. کثرت علم و عمل.
9. کثرت معرفت در توحید.
10. کثرت نعمت های دنیا و آخرت.
11. و آنگونه که در « ترجمه تفسیر مجمع البیان، ج 27، ص309» آمده نسل کثیر و ذریه فراوان که درگذر زمان باقی مانند و شکی نیست که این فراوانی ذریه و باقی ماندن نسل از وجود حضرت فاطمه زهرا (س) نشأت گرفته است.
آری؛ خداوند متعال به حبیب خویش «خیر کثیر» و «فضل عظیم» و فضایل بیرون از حد و حصر عطا فرموده است که مصادیق آن از حیطه شمار نیز خارج است

کتاب فضل پیمبر تمام نتوان کــــرد اگـر دوات شود ابحـر و قلــم اشجــــار                 کسی که دم زند از فضل بی نهایت او چو مرغکی است که از بحر، تر کند منقار./1406/9161/خ