فاطمه بانوی بهشتی

به گزارش سرویس مانیتورینگ خبرگزاری رسا، محمد انصاری مدیر وکارشناس شبکه وهابی وصال حق  در برنامه آن روی سکه با پخش کلیپ هایی از سخنرانی علمای شیعه در مورد مقام ومنزلت حضرت زهرا (س) منعقد شدن نطفه حضرت  از عصاره میوه های بهشتی  که پیامبر (ص) در شب معراج در بهشت از آنها تناول کرده بودند را منکر شد ومدعی شد حتی روایتی از تشیع در این مورد وجود ندارد.

هنگامى که به تاریخ زندگى بانوى اسلام فاطمه زهرا (س) مراجعه مى‏کنیم ، مى‏بینیم آن حضرت در خلقتشان نسبت به دیگران وضعیت متفاوتی دارند که در تاریخ شخصیتهاى بزرگ جهان اعم از مرد و زن بى نظیر است. بهتر است این سخن را از زبان پیغمبر اکرم‏(ص) بشنویم:

ابن عباس مى‏گوید: «پیغمبر اکرم‏ (ص) زیاد فاطمه (س) را مى‏بوسید، روزى عایشه عرض کرد شما زیاد فاطمه را مى‏بوسید؟ رسول خدا (ص) فرمود: (این دلیلى دارد) در شب معراج هنگامى که جبرئیل مرا وارد بهشت کرد، از تمام میوه هاى بهشتى به من داد، و از عصاره آن‏ها نطفه فاطمه در رحم خدیجه منعقد شد.هنگامى که مشتاق آن میوه‏هاى بهشتى مى‏شوم، فاطمه را مى‏بوسم، و از بوى او بوى تمام میوه‏هارا که در آن شب خوردم استشمام مى‏کنم.

این درحالى است که در بعضى از روایات تعبیر به خصوص «سیب» بهشتى شده، چنانکه در همان کتاب «ذخائر العقبى» در حدیثى از گروهى از اصحاب نقل شده که پیغمبر (س) فرمود: «جبرئیل سیبى از بهشت براى من آورد و خوردم و نطفه فاطمه از آن منعقد شد».
در حدیث دیگرى این میوه «سفرجل» یعنى «به» معرفى شده است، چنانکه در «مستدرک الصحیحین» از «سعد بن مالک» از پیغمبر اکرم‏ (ص) این معنى آمده است.

 باز در حدیث دیگرى این میوه بهشتى به عنوان یک میوه ناشناخته براى ما مردم دنیا، اما میوه‏ بسیار زیبا و خشبو و جذاب، معرفى شده، چنانکه دانشمند معروف «سیوطى» در کتاب «در المنثور» از پیغمبر اکرم‏ (ص) نقل مى‏کند: «در شب معراج مرا وارد بهشت کردند، و در برابر درختى از درختان بهشتى ایستادم که در تمام بهشت از آن زیباتر و برگهائى از برگهاى آن سفیدتر، و میوه‏اى از میوه آن خوشبوتر ندیدم، یکى از میوه‏هاى آن را برگرفتم، و تناول کردم، و نطفه‏اى در صلب من تشکیل شد و بعد از آنکه به زمین هبوط کردم و با خدیجه همبستر شده نطفه فاطمه‏ (س) منعقد شد، لذا هنگامى که اشتیاق بوى بهشت پیدا مى‏کنم بوى فاطمه (س) را استشمام مى‏کنم .

در واقع همان حدیث اول، مجموع این احادیث را تفسیر مى‏کند، چرا که بر طبق آن، پیغمبر اکرم‏ (ص) از تمام میوه‏هاى بهشتى تناول کرده، و نطفه فاطمه (س) از عصاره  آن‏ها تشکیل شده است، از این گذشته عالم بهشت با جهانى که ما در آن زندگى مى‏کنیم به قدرى تفاوت و فاصله دارد که الفاظ ما قادر بر بیان حقایق آن نیست، و آنچه مى‏گوئیم اشارات مختصرى به آن‏ها است.
به هرحال یک بانوى بهشتى که داراى خلق و خوى بهشتى است، باید نطفه او را عصاره میوه‏هاى بهشتى تشکیل دهد، و این امتیازى است که این بانو بر همه زنان جهان دارد.او یک زن بهشتى بود، خلق و خویش بهشتى، قلب و جانش بهشتى، رنگ و رویش بهشتى، گفتار و سخنانش بهشتى، خلاصه سر تا پا بهشتی بود.

آیا در تمام تاریخ بشر کسى را مى‏توان یافت که چنین سند افتخارى که در این روایات آمده در تاریخچه زندگانیش ثبت شده باشد:

1- سیوطی در تفسیر خود «الدرالمنثور»، ذیل تفسیر کریمه‏ی «سبحان الذی اسری بعبده لیلاً من المسجد الحرام» به نقل از طبرانی می‏نویسد: «عایشه گفت: رسول گرامی (ص) فرمود: آنگاه که بسوی آسمانم بردند، داخل بهشت شده در کنار درختی از درختان آن توقف نمودم، درختی که به نیکوئی آن درخت و به سفیدی برگ آن، برگی و به لذیذی میوه‏ی آن، میوه‏ای در بهشت ندیدم، پس میوه‏ای از میوه‏های آن برگرفتم و خوردم و به صورت نطفه‏ای در صلب من درآمد و آنگاه که به زمین هبوط کردم با خدیجه هم‏بالین شدم و او فاطمه (س) را باردار گشت. پس از آن هرگاه مشتاق بوی بهشت می‏شوم، فاطمه (س) را می‏بویم».

2- مستدرک الصحیحین از سعد بن مالک روایت می‏کند که رسول گرامی (ص) فرمود: «جبرئیل- علیه الصلوة والسلام- با یک «گلابی» بهشتی نزد من آمد، گلابی را شب معراج خوردم و خدیجه، فاطمه را باردار شد. پس از آن هرگاه- مشتاق بوی بهشت می‏شدم، گردن فاطمه (س) را می‏بوئیدم».

3- در «ذخائرالعقبی» به نقل از ابن‏عباس آمده است: «رسول خدا (ص) فاطمه (س) را زیاد می‏بوسید. عایشه (به عنوان اعتراض) به آن حضرت گفت: شما فاطمه (س) را زیاد می‏بوسید! حضرت در جواب فرمودند: همانا جبرئیل در شب معراج مرا وارد بهشت نمود و از تمام میوه‏هایش اطعامم نمود و آن طعام، نطفه‏ای در صلبم شد و خدیجه، فاطمه (س) را باردار گشت. آنگاه که مشتاق به آن میوه‏ها شوم، فاطمه (س) را می‏بوسم و از بوی او، رائحه‏ی تمام آن میوه‏ها را استشمام می‏کنم».
4- ذخائرالعقبی از کتاب «سیره‏ی ملّا» نقل می‏کند که: «رسول خدا (ص) فرمود: «جبرئیل سیبی از بهشت نزدم آورد، آن را تناول کردم و با خدیجه هم‏بالین شدم، پس او فاطمه (س) را باردار گشت. خدیجه گفت: بار من خفیف و سبک است، آنگاه که شما می‏روید (و من تنها می‏شوم) کودکی که در رحم دارم با من سخن می‏گوید».
5- خطیب بغدادی در «تاریخ بغداد» از عایشه نقل می‏کند که: «خطاب به رسول خدا (ص) عرض کردم: ای رسول خدا (ص)! شما را چه می‏شود هرگاه فاطمه (س) می‏آید بر او بوسه می‏زنید، حتی زبان خود را در کام او گذاشته، گوئی می‏خواهید عسل بخورید؟ فرمود: آری! جبرئیل در شبی که به آسمان برده شدم، وارد بهشتم کرد، پس سیبی از آن به من داده آن را خوردم و نطفه‏ای در صلبم گشت، آنگاه که به زمین بازگشتم با خدیجه همبستر شدم و فاطمه (س) از همان نطفه پدید آمد. او حوریه‏ای از انسان‏ها است، هرگاه مشتاق بهشت شوم، او را می‏بوسم».

6- خطیب بغدادی از ابن‏عباس نقل می‏کند که رسول خدا (ص) فرمود:«دخترم فاطمه (س) حوریه‏ای از آدمیان است مبری از حیض و نفاس. او را (خداوند) فاطمه (س) نامید چرا که خداوند او را و دوستانش را از آتش جدا نموده است».

7- صاحب «ذخائرالعقبی» حدیثی از اسماء در رابطه با ولادت امام حسن (ع) نقل می‏کند که اسماء به رسول خدا (ص) عرض کرد: «من در این ولادت ندیدم که فاطمه (س) مبتلا به حیض یا نفاس شود! رسول گرامی (س) فرمودند: مگر نمی‏دانی دخترم پاک و پاکیزه است و هیچگاه مبتلا به حیض و نفاس نمی‏شود.

8- سیوطی در تفسیر خود «الدرالمنثور»، ذیل تفسیر کریمه‏ی «سبحان الذی اسری بعبده لیلاً من المسجد الحرام» به نقل از طبرانی می‏نویسد: «عایشه گفت: رسول گرامی (ص) فرمود: آنگاه که بسوی آسمانم بردند، داخل بهشت شده در کنار درختی از درختان آن توقف نمودم، درختی که به نیکوئی آن، درختی و به سفیدی برگ آن، برگی و به لذیذی میوه‏ی آن، میوه‏ای در بهشت ندیدم، پس میوه‏ای از میوه‏های آن برگرفتم و خوردم و به صورت نطفه‏ای در صلب من درآمد و آنگاه که به زمین هبوط کردم با خدیجه هم‏بالین شدم و او فاطمه (س) را باردار گشت. پس از آن هرگاه مشتاق بوی بهشت می‏شوم، فاطمه (س) را می‏بویم».
/9161/خ