وجود امام جواد مرهمی بر زخم زبان‌های واقفی‌ها شد
حجت الاسلام محمد تقی نجفی از استادان حوزه علمیه اصفهان، در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا گفت: نام مبارک امام نهم «محمد» و کنیه آن حضرت «ابوجعفر» و از القابشان«تقی و جواد» است که در سال 195 هجری قمری در شهر مدینه دیده به جهان گشودند.
وی افزود: در خاندان امام رضا(ع) و در محافل شیعه از حضرت جواد(ع) به عنوان مولودی پر خیر و برکت یاد می‌شود، چنان که ابویحیای صغانی می‌گوید روزی در محضر امام رضا(ع) بودم که فرزند خردسالش ابوجعفر را آوردند، امام فرمود «این مولودی است که برای شیعیان ما با برکت‌تر از او زاده نشده است.
حجت الاسلام نجفی خاطرنشان کرد: شاید بعضی تصور کنند که مقصود از این حدیث آن است که امام جواد(ع) با امامان دیگر تفاوت دارد، در حالی که چنین چیزی قابل قبول نیست، بلکه بررسی شواهد و قرائن نشان می‌دهد که منظور از این حدیث این است که تولد حضرت جواد(ع) در شرایطی صورت گرفت که حضرت رضا(ع) در تعیین جانشین خود با مشکلاتی روبه‌رو بود که در عصر ائمه دیگر بی سابقه بوده است.
این استاد حوزه علمیه ادامه داد: از سوی دیگر ایشان تا حدود 47 سالگی دارای فرزند نشده بود، در صورتی که احادیث رسیده از پیامبر(ص) حاکی از آن بود که امامان پس از ایشان دوازده نفرند، و فقدان فرزند برای امام رضا(ع)، هم امامت حضرت و هم تداوم امامت را زیر سؤال می‌برد.
وی افزود: از سویی دیگر پس از شهادت امام موسی کاظم(ع) گروهی که به واقفیه معروف شدند، بر اساس انگیزه‌های مادی امامت امام رضا(ع) را انکار کردند که گواه این مطلب اعتراض حسین بن قیامای واسطی از سران واقفی است که در نامه‌ای به حضرت، ایشان را به عقیمی متهم می‌کند، که حضرت نیز در پاسخ به او می‌نویسد سوگند به خدا بیش از چند روز نمی‌گذرد که خداوند پسری به من عطا می‌کند که حق را از باطل جدا می‌سازد.
حجت الاسلام نجفی اظهار داشت: ویژگی دیگر امام جواد(ع) این بود که آن حضرت اولین امامی بود که در سن کودکی به امامت رسید، هرچند در میان انبیای الهی بودند پیامبرانی که مانند حضرت یحیی(ع) و حضرت عیسی(ع) در سن کودکی به مقام نبوت نائل آمدند ولی این موضوع برای شیعیان تازگی داشت، به همین جهت شیعیان اجتماعاتی تشکیل و دیدارهایی را با امام جواد(ع) به منظور آزمایش و حصول اطمینان صورت دادند.
استاد حوزه علمیه افزود: در این خصوص مناظرات علمی آن حضرت، به خصوص مناظراتی که در خردسالی و در مجلس مأمون، با علما و دانشمندان غیر شیعی انجام داده‌اند، معروف است.
وی بیان داشت: حضرت جوادالائمه(ع) در مجموع دوران امامت خود با دو نفر از خلفای بنی‌عباس، یعنی مأمون و معتصم معاصر بود که هر دو خلیفه آن حضرت را به اجبار از مدینه به بغداد احضار کرده و طبق شیوه سیاسی که مأمون در مورد امام رضا(ع) به کار می‌برد، ایشان را نیز در پایتخت خلافت زیر نظر قرار می‌دادند.
حجت الاسلام نجفی افزود: در نهایت آن حضرت را به دستور معتصم عباسی، در سن 25 سالگی، در سال 220 هجری قمری مسموم کرده و به شهادت رساندند./9392/ت302/س