۱۲ شهريور ۱۳۹۱ - ۱۸:۴۱
کد خبر: ۱۳۷۳۰۱
به مناسبت تخریب بارگاه نوادگان امام حسن(ع) در لیبی؛

ساخت گنبد و بارگاه، بدعت یا سنت؛ مسأله این نیست!

خبرگزاری رسا ـ مقبره "عبدالسلام الاسمر" از نوادگان امام حسن مجتبی علیه السلام در لیبی توسط سلفیون در حالی تخریب شد که با اندکی تأمل در سیره مسلمین به ویژه اهل سنت، بطلان تفکرات وهابیت و جدایی این فرقه از پیکره مسلمین نمایان می شود.
حجت الاسلام محمد محسن مروجي طبسي
 
«نگه داشتن و حفظ مکان های شرک و طاغوت جایز نیست و باید آن را خراب کرد چرا که از شعائر کفر و شرک بوده و از بزرگترین منکرات به شمار می آید... از جمله مکان های شرک و طاغوت، مشاهده و گنبد و بارگاهایی است که بر قبور ساخته شده است و طاغوتیان در آنجا غیر خدا را می پرستند و به سنگ ها و در و دیوارهای آنجا متبرک می شوند. این مکان ها نه تنها بمانند بت های لات و عزّی و منات است بلکه از آنها نیز بدتر بوده و شرک در این مکان ها بزرگ تر است»
تعجب نکنید این متن یکی از هزاران فتاوای فتنه گرایانه یکی از مهم ترین نظریه پردازان مکتب سلفیه، ابن قیم جوزیّه حنبلی است. وی از مهم ترین شاگردان ابن تیمیه و زنده کننده تفکرات وی است. ابن قیم با تکرار سخنان استاد خود، با صراحت و وقاحت، اماکن مقدسه و مشاهد مشرفة مسلمین را به بتکده و بلکه بدتر از بتکده تشبیه کرده است و آن را طاغوت و واجب الهدم می داند. در حالی که با اندکی تأمل درسیرة مسلمین به ویژه اهل سنت از صحابه، تابعین، تابع تابعین و اهل سنت حال حاضر، دربارة ساخت گنبد و بارگاه، زیارت قبور، توسل و استغاثه به صاحبان قبور، نه تنها بطلان و بی اساسی تفکرات وهابیت و جدایی این فرقه از پیکرة مسلمین نیز نمایان شده بلکه دوگانگی در گفتار و رفتار وهابیت درباره مساله گنبد و بارگاه اهل بیت روشن می شود.
 
حال به نمونه هایی از این مورد اشاره می شود:
 
1ـ قبور حضرت داود، ابراهیم، اسحاق، یعقوب و یوسف (علیهم السلام)
 
قبور پیامبران زیادی در اطراف بیت المقدس از جمله قبر حضرت داود در قدس و قبور حضرت ابراهیم، اسحاق، یعقوب و یوسف در شهر الخلیل قرار دارد. قبل از فتح این شهرها توسط مسلمین، روی قبور این پیامبران الهی، بناها و ساختمانهای بلند با سنگهای معمولی ساخته شده بود.[2]
 
پس از فتح این سرزمین ها توسط مسلمین، بناها و ساختمان های ساخته شده به روی قبور توسط مسلمین تخریب نشده و به همان شکل باقی مانده اگر بنای بر قبور حرام می بود، قطعاً عمر بن خطاب دستور تخریب آن را صادر می کرد.
 
2ـ گنبد بارگاه ائمه بقیع و عباس عموی پیامبر (صلی الله علیه وآله)
 
طبق گزارش های ابن خلکان شافعی،[3] ابن اثیر شافعی[4] و ابن بطوطه مراکشی مالکی، قبور ائمه بقیع و عباس عموی پیامبر اکرم (صلی الله علیه آله) دارای گنبد و بارگاه بوده است.
 
ابن بطوطه مراکشی مالکی در سفرنامه خود دربارة مشاهدات خود از قبرستان بقیع می نویسد: «پشت سر قبور همسران پیامبر اکرم (صلی الله علیه آله) در سمت راست کسانی که از باب البقیه خارج میشوند گنبد و بارگاهی قرار دارد که قبر عباس بن عبدالمطلب عموی پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) و امام حسن مجتبی (علیه السلام) در آن واقع شده است این گنبد و بارگاه از بقیة گنبدها بلندتر و از نظر ساخت نیز از سایر گنبدها بهتر و محکم تر است»[5]
 
3ـ بنای مسجد بر سوی قبر حمزه
 
طبق گزارش ابن شُبه نُمَیری مورخ کهن و معتبر اهل سنت در قرن دوم هجری، بر روی قبر حضرت حمزه (علیه السلام) مسجد وجود داشته است.[6]
 
4ـ بنا و ساختمان بر قبر ابراهیم فرزند پیامبر (صلی الله علیه وآله)
 
براساس گزارش های مورخین اهل سنت، قبر ابراهیم فرزند پیامبر (صلی الله علیه وآله) دارای بنا و ساختمان بوده است[7] و اگر این کار شرک و طاغوت می بود چرا صحابه و مسلمانان صدر اسلام هیچ واکنشی به این مسأله نشان ندادند؟!
 
5ـ ساخت مسجد بر روی قبر زبیر بن عوام
 
ابن جوزی حنبلی در تاریخ خود می نویسد: «در سال 386 هـ. ق اهالی بصره پس از وقوع اتفاقاتی، بر روی قبر زبیر مسجد و گنبد و بارگاه ساختند و اموال زیادی را وقف آنجا کردند»[8]
 
6ـ بارگاه ام حبیبه
 
ابن شبّه نمیری می نویسد به عقیل بن ابی طالب به روی قبر ام حبیبه یکی از همسران پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) گنبد و بارگاه ساخت.[9]
 
7ـ گنبد و بارگاه طلحه
 
ابن بطوطه مراکشی مالکی در سفرنامه خود می نویسد: «در بصره، مشهد و بارگاه بزرگی بر قبر طلحه وجود دارد که محل تردد و زیارت مردم آن منطقه است.»[10]
 
8ـ گنبد و بارگاه سلمان فارسی
 
خطیب بغدادی شافعی در تاریخ خود می نویسد:«قبر سلمان فارسی در نزدیکی ایوان کسری واقع شده است، روی قبر سلمان فارسی گنبد و بارگاه ساخته شده است و محل زیارت زائرین می باشد.»[11]
 
9ـ گنبد و بارگاه ابوایوب انصاری
 
ابوایوب انصاری یکی از اصحاب نامی رسول خدا است که قبر وی در استانبول واقع شده است و طبق گزارش ابن کثیر دمشقی سلفی قبر ابوایوب دارای گنبد و بارگاه بوده و محل زیارت مردم است و بر روی آن مسجد نیز بنا کرده اند.[12] که تا به امروز نیز محل زیارت خاص و عام است.
 
10ـ گنبد و بارگاه ابوحنیفه
 
اعظمیه نام منطقه ای است در بغداد که محل دفن ابوحنیفه است و از قرن ها پیش دارای گنبد و بارگاه بوده است و محل زیارت و تجمع حنفیان در این منطقه بوده است.[13] و امروزه نیز احناف برای زیارت و توسل و تبرک به این مکان می آیند.
 
11ـ گنبد و بارگاه شافعی
 
محمد بن ادریس شافعی یکی از پیشوایان فقهی اهل سنت است که قبر وی در مصر است و گنبد و بارگاه بزرگی دارد و محل زیارت اهل سنت نیز می باشد.[14]
 
12ـ گنبد و بارگاه بخاری
 
محمد بن اسماعیل بخاری یکی از نویسندگان کتاب حدیثی اهل سنت معروف به صحیح بخاری است. قبر وی در بدخشان تاجیکستان است و گنبد و بارگاه بزرگی بر روی قبر وی ساخته شده است و محل زیارت، تبرک و نذورات اهل سنت می باشد.
 
کلام آخر:
 
اگر مشاهد مشرفه و اماکن مقدسه، بدعت، بتکده و طاغوت و از مظاهر شرک و کفر است و تخریب آن واجب است، چرا گنبد و بارگاه طلحه، و زبیر، ابو ایوب انصاری، ابوحنیفه، شافعی، بخاری و از همه مهم تر گنبد و بارگاه ساخته شده بر روی قبر پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) و صدها مکان دیگر توسط وهابیت تخریب نمی شود و فقط قبور ائمه بقیع در مدینه، نجف، کربلا و کاظمین سامرا و مشهد مقدس مورد تعرض و تخریب قرار گرفته و زائران آن را مشرک و واجب القتل می دانند. براستی این دوگانگی از چیست؟ آری مسأله این است! /محمد محسن مروجی طبسی، استاد، نویسنده و پژوهشگر تاریخ و کلام مذاهب اسلامی
/925/ی702/ر
 
 
پی نوشت ها:
[1]. ابن تمیم جوزیّه حنبلی، زاد المعاد فی هدی خیر العباد، ج 3، ص 436
[2]. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج 1، ص 351
[3]. ابن خلکان شافعی، وفیات الاعیان، ج 3، ص 269
[4]. ابن اثیر جزری شافعی، الکامل فی التاریخ، ج 6، ص 426
[5]. ابن بطوطه مراکشی، رحله ابن بطوطه، ص 144
[6]. ابن شبّه نمیری، تاریخ المدینه المنوره، ج 1، ص 126
[7]. سمهودی شافعی، وفاء بأخبار المصطفی ج 3، ص 85، ابن خلکان شافعی، وفیات الاعیان، ج 5، ص 135، رحله ابن بطوطه، ص 144
[8]. ابن جوزی حنبلی، المنتظم فی تواریخ الملوک و الامم، ج 9، ص 39
[9]. ابن شبّه نمیری، تاریخ المدینه المنوره، ج 1، ص 120
[10]. ابن بطوطه، رحله ابن بطوطه، ص 203
[11]. خطیب بغدادی شافعی، تاریخ بغداد، ج 1، ص 163
[12]. ابن کثیر دمشقی سلفی، البدایه و النهایه، ج 8، ص 61
[13]. ابن جوزی حنبلی المنتظم فی تواریخ الملوک و الامم، ج 9، ص 467.
[14]. ذهبی سلفی، دول الاسلام، ج 2، ص 147

 

ارسال نظرات