جایگاه علم و دانش در فرهنگ دینی

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، حجت الاسلام مرتضی حسینی مطلق، رئیس نهاد رهبری دانشگاه فردوسی مشهد ظهر امروز در حرم مطهر رضوی به وحدت حوزه و دانشگاه اشاره کرد و گفت: امروز سالروز شهادت عالم بزرگوار و دانشمند نستوه شهید مفتح است که در حوزه علمیه و در محیط دانشگاه نقش به سزا و پررنگی در قبل از انقلاب داشت.

وی ابراز کرد: قبل از انقلاب همه رشته ها در حوزه خلاصه می شد، علمای دینی به عنوان علمای علوم دیگر از جمله طب، مهندسی و کیهان شناسی هم بودند، بعد با تأسیس دانشگاه برخی از رشته ها به دانشگاه منتقل شد اما این ارتباط همچنان بود و بسیاری از فرهیختگان حوزه مانند شهید مطهری در دانشگاه تدریس می کردند و بسیاری از فرهیختگان دانشگاه نیز به حوزه برای کسب علم مراجعه می کردند.

حجت الاسلام حسینی مطلق با اشاره به جایگاه علم و دانش در فرهنگ دینی، اظهار کرد: کتاب آسمانی ما قرآن کریم با علم آغاز شده است و اولین آیاتی که بر پیامبر(ص) نازل شد این بود:«اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ»، این آیه با معرفت شناسی، ارتباط با الله و ارتباط با عالم طبیعت در ارتباط است.

رئیس نهاد رهبری دانشگاه فردوسی مشهد با اشاره به آیاتی از قرآن کریم در تشکیل جنین انسان و دمیدن روح در او، گفت: خداوند در آفرینش انسان به خود تبریک می گوید و نشان از جایگاه انسان نیز دارد و می فرماید:« فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ».

وی بیان داشت: در اولین آیه ای که بر پیامبر(ص) نازل شده است، سخن از آگاهی انسان است، خداوند معلم است و بعد از خلق انسان دو نعمت قلم و بیان را به انسان داد که بقیه حیوانات ندارد، ما می توانیم با بیان دانسته های خود را انتقال و علم خود را گسترش دهیم و با قلم از نسل های گذشته علم را به ارث برده و به رشد برسانیم.

حجت الاسلام حسینی مطلق اظهار کرد: خداوند در سوره قلم خود را «اکرم» و «الرحمن» معرفی می کند یعنی معلمی زمزمه محبت خداوند است، جایگاه عالم و علم در جامعه بشر ارتباطی بین بشر و خدا است و کسی که با خدا ارتباط برقرار می کند، خشیت واقعی دارد، خداوند در این خصوص می فرماید:« إِنَّمَا يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ»

رئیس نهاد رهبری دانشگاه فردوسی مشهد به جایگاه علم در روایات امامان معصوم اشاره و ابراز کرد: امیرالمومنین(ع) برای جامعه چهار رکن بیان می کند می فرماید:« قوام دین و دنیا به چهار دسته است از جمله این که عالمی که ناطق و عمل کننده باشد، ثروتمندی که اهل خیر باشد، جاهلی که از طلب علم تکبر نورزد و فقیری که دنیا را به آخرت خود نفروشد.» همچنین امام سجاد(ع) فرمود:«اگر عالم به علم خود عمل نکند، موعظه او چنان قطرات باران از روی سخره ها از دل ها می لغزد.»/864/