انفجار در اتاق ۱۰۵ ساختمان نخست وزیری

عقربه‌های ساعت در روز یکشنبه هشتم شهریور ۱۳۶۰، به ساعت ۱۵ که نزدیک شد، صدای انفجار در خیابان پاستور پیچید. انفجار ناشی از بمبی بود که گفته شد در یک کیف دستی و در اتاق شماره‌ی ۱۰۵ ساختمان نخست وزیری جاساز شده بود و در دم باعث شهادت محمدعلی رجایی، رئیس جمهور و محمدجواد باهنر نخست وزیر و چند تن از مقامات و کارمندان دفتر نخست وزیری شد.

اجساد این حادثه‌ی تروریستی به گزارش روزنامه اطلاعات «به صورتی سوخته بودند که به‌هیچ‌وجه قابل‌شناسایی نبودند و ازآن‌جایی‌که در میان ۹ زخمی بیرون آورده شده از ساختمان، اثری از برادران رجایی و باهنر به چشم نمی‌خورد؛ لذا حدس زده شد که ۲ جسد از ۳ جسد به دست آمده، متعلق به رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر باشد.» در نهایت نیز پیکر شهدای حادثه‌ی ۸ تیر از روی علامت‌هایی که در دندان‌های هر کدام از آن‌ها وجود داشت، شناسایی شدند.

در پی این حادثه، طبق اصل یک‌صد و سی‌ام قانون اساسی، بلافاصله شورای موقت ریاست‌جمهوری متشکل از آیت‌الله موسوی اردبیلی و هاشمی رفسنجانی که به ترتیب رئیس دیوان عالی کشور و رئیس وقت مجلس شورای اسلامی بودند؛ تشکیل شد و این شورا، مهدوی‌کنی را که وزیر کشور در کابینه‌ی شهید باهنر بود، به‌عنوان نخست‌وزیر موقت، برگزید تا مقدمات برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری آتی فراهم شود.
همچنین تا جمعه ۱۳ شهریور عزای عمومی اعلام شد. فردای انفجار نیز پیکر شهدای انفجار دفتر نخست وزیری توسط مردم عزادار تهران تشییع و در بهشت زهرا (س) به خاک سپرده شد.
 
در ادامه تصاویر روزنامه‌های اطلاعات و جمهوری اسلامی را از محل انفجار بمب و همچنین مراسم تشییع شهدای هشتم شهریور می‌بینید که در نهم شهریور ۱۳۶۰ چاپ شد.