همه ما دور و برمان جوان‌هایی داریم که سر و گوششان می‌جنبد! همان‌ها که تا چشم بزرگترها را دور می‌بینند پای دود و پاسور می‌نشینند و سر زندگیشان قمار می‌کنند.

کتاب «بی‌سیمچی تخس»، خاطرات پسرک شر قمی ست که از جنس همان جوان‌هاست. عشق لاتی دارد و توی محله شاه ابراهیمه پنجاه سال پیش بچگی‌ها می‌کند؛ دعوا، کفتربازی، سیگار، مطربی!

او که نامش ابوالقاسم عموحسینی‌ست و معروف به عموحسین، بچه درس نخوانی‌ست؛ سرش به بازیگوشی‌های دوره نوجوانی گرم است تا اینکه رفقای گرمابه و گلستانش یکی یکی راهی جبهه می‌شوند. به هوای بودن کنار بچه‌های محل، مادرش را می‌فرستد سراغ مسئولین ثبت نام به جبهه تا عزت و احترامی که زن مش‌غلام توی محله دارد باعث شود هیئت امنای مسجد، مهر تایید به نامه معرفی‌نامه پسرش بزنند. پانزده سال دارد اما قد و قواره‌اش به اندازه ده‌یازده‌ساله‌هاست. هر ترفندی بلد است می‌زند و بالاخره همراه اعزامی‌های قم برای آموزش می‌رود و بعد منطقه جنوب و این شروع اتفاقات تازه ای برای اوست.

همان اول کار، به تور مهدی زین‌الدین فرمانده تیپ قم گیر می‌کند و آرام‌آرام نمک گیر مرام او می‌شود. عموحسین مصداق بارزی ست برای حال و احوال این روزهای‌مان؛ جوان این مرز و بوم با تمام شیطنت‌هایش، پای این انقلاب می‌ایستد!
او در تمام روزهای بودنش در جبهه، قد و یک دنده است. حرف زور هیچ احدی توی کتش نمی‌رود جز یک چیز؛ ذرات شیمیایی حمله عراق که از آخرین ماه‌های جنگ، یقه اش را گرفته و عموحسین حریفش نمی‌شود!

خواندن این کتاب که در قالب تاریخ شفاهی دفاع مقدس به نگارش درآمده، ما را با دنیایی از لحظات شیرین و تلخ همراه می‌کند.