شعر حوزه باید تراز مشخصی داشته باشد

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، استاد مجاهدی پیشکسوت شعر آیینی در اختتامیه پنجمین جشنواره شعر حوزه (اشراق) که امشب در سالن همایش های غدیر دفتر تبلیغات برگزار شد، با اشاره به اشعار حوزویان گفت: آنچه شعر حوزوی ما باید در آن حرکت کند و در آن افق هایی که سیر می کند باید صحبت کرد، شعر حوزه باید از تراز مشخصی برخوردار باشد.

وی افزود: هرکجا که یک حوزوی شعری را می خواند باید از عطر و بوی آن حوزوی بودنش به مشام برسد که ریشه در عوالم ماورایی و اهل بیت دارد.

این پیشکسوت عرصه هنر اظهار کرد: اگر قرار باشد شاعر روحانی ما مثل سایر دیگر شعرا خود را به مسائل روز مره مشغول کند، بهتر از جزء شعر روحانیت محسوب نشود.

وی با اشاره به اشعار زکریا اخلاقی عنوان کرد: شعر زکریا اخلاقی شعر تراز حوزه است، اگر یک قافیه از آن خوانده شود ولی ذکری از شاعر آن به میان نیاید، با این وجود مشخص است که آن اشعار از معارف بلند دینی سروده شده است.

مجاهدی با اشاره به اینکه در این سال های اخیر شعر حوزه از لحاظ کمی رشد چندان نداشته اما به لحاظ کیفی ارتقاء و رشد یافته است، تصریح کرد: وقتی در داوری این اشعار حضور داشتم و با آثار چند سال قبل مقایسه کردم، با جهش زیادی نسبت به ادوار گذشته روبه رو بودم و از حوزه علمیه همین انتظار می رود.

وی ضمن بیان ویژگی های شعر آیینی خاطرنشان کرد: شعر آیینی لبریز از معارف اهل بیت (ع) باید باشد، اگر بتوانیم معارف والایی که در نهج البلاغه، صحیفه سجادیه و از همه بالاتر قرآن کریم را با یک روایت هنری در معرض جامعه قرار دهیم، می توانیم بگوییم در این عصرخطیر به رسالت خود عمل کرده ایم.

وی در پایان غزلی را برای اهالی شعر و ادب قرائت کرد که به این شرح است:

مثل هر قصه که تاویل خودش را دارد

این غزل شیوه تحلیل خودش را دارد

عشق متنی است که پرحاشیه تر از او نیست

گرچه هر قصه اباطیل خودش را دارد

عمر ما در شب یلدایی زلف تو گذشت

عشق ما و تو که تفصیل خودش را دارد

راه مطرح شدن و شهره شدن بسیار است

هرکسی شیوه تاویل خودش را دارد

آن چراغی که به خانه است روا روشن کن

مسجد شهر که قندیل خودش را دارد

هردم آهنگ دگر می زند انجیل و زبور

مصحف ما است که ترتیل خودش را دارد

ساحت وحی زجولانگه ما بیرون است

ای بسا آیه که تاویل خودش را دارد

شعر این گستره عرشی راز آلوده 

آسمانی است که جبریل خودش را دارد

عالمی گو سپه ابرهه باشد

غم نیست که کعبه سجیل و ابابیل خودش را دارد

عید ما دلشدگان لحظه دیدار شما است

سال ما ساعت تحویل خودش را دارد