وحدت شیعه و سنی؛ تقویت مرزهای ایران

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، در ایام تبلیغی چند سال گذشته که همه که برای تبلیغ به مناطق مختلف اعزام می شدند، من هم به مرزبانی در استان سیستان و بلوچستان اعزام شدم، حقیقتا برای اولین بار بود که تو استان مرزی و خصوصا مرزبانی میرفتم و مشتاق بودم تا ببینم وضعیت در آنجا چه گونه است و فعالیت مرزبان ها به چه شکل می باشد و اصلا چه طور آدمایی هستند و این کنجکاوی آنجایی خیلی بیشتر شد که شنیده بودم از برادران اهل سنت هم در مرزبانی حضور دارند.

ما به مقصد رسیدیم و بعد از کمی استراحت ما را به پایگاه مورد نظر فرستادن، به پایگاه که رسیدم تعدادی از مرزبانان را دیدم که مشغول جابه جایی پست بودند و یک نفر در اسلحه خانه بود و دو نفر هم در آشپزخانه و هرکسی مشغول کاری بود و فرمانده آن پایگاه همراه با چند نفر به استقبال من آمدن و من را به اتاق خودم راهنمایی کردند.

من بعد از چند دقیقه رفتم وضو گرفتم و برای اقامه نماز آماده شدم، موقع نماز به سمت نمازخانه رفتم و دیدن دوستان مرزبان هم آمدن و نماز خواندیم و برادران اهل سنت دست بسته می خواندند و حقیقتا برای من حضور صمیمی این تعداد از جوانان شیعه و سنی در کنار هم و شرکت در نماز جماعت جالب بود و حس عجیبی پیدا کرده بودم، نماز که تموم شد با دوستان سلام و علیک می کردم و آنها هم با روی خوش از ما استقبال می کردند و غالبا می پرسیدن از کجا آمدید؟ اهل کجایید و نامتان چیست؟ و همگی با هم برای ناهار به سمت سالن غذاخوری رفتیم، آنجا می گفتن حاج آقا اگه اینجا راحت نیستید بروید و در اتاق غذا بخورید! که گفتم چرا ناراحت باشم و اتفاقا باعث افتخارم هست که کنار شما باشم.

چند روزی که آنجا بودم با وجود اختلاف در مذهب و بعضا طایفه و حتی گویش چیزی جز خوبی، دوستی و صمیمیت از این جوانان ندیدم و از بودن در این جو صمیمانه لذت می بردم و اصلا احساس غریبی نمی کردم و آنجا بود که این را درک کردم که هدف دشمن ایجاد اختلاف و نزاع بین شیعه و سنی است چون همین برادران اهل سنت هستند که از ایران مرزبانی و دفاع می کنند و اگر اختلاف به وجود آید مرز و در نتیجه ایران به خطر می افتد و به انصاف هم باید بگویم که خودشان هم خیلی به وحدت و دوستی با شیعیان توجه داشتند و البته برایشان ساده و طبیعی بود چراکه آنها در حال زندگی در این شرائط بودند و این نوع زندگی چیزی نیست که به طور مثال بعد از انقلاب درست شده باشد زیرا از همان دوران ائمه و خلفا زندگی مسلمین بر پایه وحدت و دوستی بود و در ایران هم از قدیم به همین شکل بود و برادران اهل سنت به خوبی می دانستند که اگر کسی جایی در حال اختلاف افکنی است عموما از روی جهالت و نادانی هست و همینطور افراد کمی که دست نشانده استعمار هستند و در فضای مجازی و ماهواره ها بر ضد ایران و مسلیمن فعالیت می کنند.

در یکی از شب هایی که با این دوستان شب نشینی داشتیم و صحبت می کردیم تعریف کردند که روزی در یک پایگاه مرزی در بلوچستان چند بسیجی سنی و یک پاسدار شیعه فعالیت می کردند که تروریست های پاکستانی می آیند و آن پایگاه را محاصره می کنند و با لهجه بلوچی به بلوچی های در پایگاه میگویند فقط آن پاسدار شیعه را بدهید و ما با شما کار نداریم که اینجا علاوه بر اینکه مرزبانان سنی بلوچ، به حرف تروریست ها اهمیت نمیدند، درگیری به حدی میرسد که دو تا از همین سنی ها شهید میشن ولی حاضر نمیشن دوست و درنتیجه مرز را تسلیم تروریست ها کنند.

به حق که ما ملت ایران امنیت، آسایش و همه زندگیمان را مدیون همین مرزبان ها هستیم و آنجا به چشم دیدم که چه قدر جوان ها می توانند با هم فرق داشته باشند، عده ای متمول در شهرهای بزرگ ایران که دغدغه ای جز خوش گذرانی ندارند و عده ای مرزبان که تمام فکر و ذکرشان حفاظت از مرز و حفظ امنیت است./ی704/