فقر، دستاورد روز جهانی ریشه کنی فقر

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، رهبر معظم انقلاب در فصل جدیدی از زندگی جمهوری اسلامی موسوم به بیانیه گام دوم انقلاب با اشاره به توزیع ناعادلانه ثروت، درجازدن اقتصادی در عصر شاهنشاهی پهلوی و نقش اقتصاد در معنویت فرمودند" اقتصاد یک نقطه‌ی کلیدیِ تعیین‌کننده است. اقتصاد قوی، نقطه‌ی قوّت و عامل مهمّ سلطه‌ناپذیری و نفوذناپذیری کشور است و اقتصاد ضعیف، نقطه‌ی ضعف و زمینه‌‌ساز نفوذ و سلطه و دخالت دشمنان است. فقر و غنا در مادّیّات و معنویّات بشر، اثر می گذارد.

بیکاری و عدم توزیع عادلانه منابع و ثروت در جامعه به دنبال خود فقر پدید می آورد، فقر نیز معضلات بیشماری را برای جامعه به ارمغان خواهد آورد که از آن جمله بیماری و از آن مهمتر بی دینی را به دنبال دارد.

هفدهم اکتبر و ۲۵ مهر هر سال به نام روز جهانی ریشه کنی فقر نامگذاری شده است. این روز در سال ۱۹۹۲ در سازمان ملل متحد ثبت گشته اما سابقه برگزاری روز جهانی مبارزه با فقر به سال ۱۹۸۷ و گردهمایی حدود ۱۰۰ هزار نفر در مورد حقوق و آزادی بشر در میدان تروکادرو پاریس برمی گردد که محل امضاء اعلامیه جهانی حقوق بشر در سال ۱۹۴۸ بوده‌است، حقوق بشری که فقط نامی از آن دیده می شود اما در عمل خبری از حقوق ملل خصوصاً ملت های آفریقایی به چشم نمی آید، تصاویر و فیلم های مناطق مختلف آفریقا، کودکانی که جز استخوان و پوست چیز دیگری به نظر نمی آیند، نشانگر عدم موفقیت روزجهانی ریشه کن شدن فقر است.

فقر حاصل خودکامگی سران متجاوز کشورهاست، کشورهایی که برای پیشرفت خود مناطق پرنعمت جهان را به استثمار و استعمار خود در آورده و تنها ثمره این استعمار نیز فقر مالی و فرهنگی برای کشورهای مستعمره چیزی بیش نیست.

روز جهانی ریشه کنی فقر عنوان دهن پرکنی است و گرنه حرکت جدید و ویژه ای نیست، قبل از اینکه دنیای غرب برای دستیابی به منافع خود به دنبال جعل عناوین باشد، دنیای اسلام با فقر مبارزه عملی داشته، چنانکه در حکومت امیرالمومنین علیه السلام بیت المال را روزانه تقسیم می کردند، پیامبر در جنگ حنین به یکی از اصحاب انصار خود فرمودند شما بواسطه اسلام از فقر رهایی یافته اید، مبارزه با فقر و تلاش های اقتصادی برای زندگی بهتر در کلام معصومین  نیز به وفور یافت می شود.

در روایت صحیح السند مرحوم کلینی از امام رضا نقل ‌شده است که امام رضا می ‌فرماید: الَّذِی یطْلُبُ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَا یکفُّ بِهِ عِیالَهُ أَعْظَمُ أَجْراً مِنَ الْمُجَاهِدِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ "کسی که دنبال فعالیت اقتصادی است تا درآمدی کسب کند و به ‌وسیله آن درآمد زندگی خود و عیال و کسانی که تحت تکفل او هستند را تأمین کند، ارزش و پاداش کار این انسان از کسی که در راه خدا جهاد می ‌کند، بالاتر است"

در دین اسلام اقتصاد و معنویت به هم گره خورده است و فقر را یکی از عوامل دین گریزی می دانند، پرداخت خمس و زکات نیز راهی برای از بین بردن فقر بیان می شود.

شاید این سوال به ذهن برسد، همانگونه که امروزه برخی کشورها برعلیه کشور دیگه حمله نظامی می کنند و آنجا را به تصرف خود در می آورند در گذشته و صدر اسلام نیز به همین منوال پیش رفته است، پس چه فرقی بین دو حمله وجود دارد؟ با مراجعه به تاریخ اسلام و مقایسه حمله مسلمانان و استعمار امروزه دولت های غربی به وضوح روشن و آشکار می شود که در حملات مسلمانان برای اقوام و ملل احترام و عزت مطرح بود و اگر منطقه ای فتح می گردید، حاکم جامعه با فرستادن والی دستور به رعایت حقوق اجتماعی، قضایی و مالی ساکنان آن منطقه می کردند، اگر امام علی (ع)، مالک اشتر را به مصر می گمارد برای او حد و حدودی را تعیین کرده و سفارش های لازم را به ایشان می کند، اما متاسفانه در استعمار دولت های غربی تنها چیزی که به چشم نمی آید رعایت حقوق ساکنان آن شهر یا کشور است.

نتیجه اینکه سازمان ملل متحد اگر می خواهد فقر را در جهان ریشه کن کند باید به دستورات دین اسلام نیز نیم نگاهی بیندازد که قرن ها قبل از اروپا و اروپاییان به مقوله ریشه کن شدن فقر پرداخته است.