غدیر، گامی در مسیر عدالت طلبی

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، داستان کوتاه عید غدیر این است که پیامبر اسلام در میان گروهی ظالم، محبت ندیده و نابلد در عشق ورزیدن، بی درک و فهم از جهان و آفریدگار آن و بی میل نسبت به امور بندگی مبعوث گردید.
پیامبر در حکومت علوی ده سال تلاش کرد تا چهار خط عدالت، عشق، معرفت و عبودیت را در جامعه ایجاد و پررنگ نماید.
خط اول عدالت است یعنی عدالت در قضاوت، مسئولیت دهی ها و مسئولیت پذیری ها همچنین عدالت در برخورداری های عمومی.
خط دوم عشق است یعنی عشق به خدا، عشق به پدر و مادر، عشق به همسر، عشق به کودک و عشق به هم نوع.
خط سوم معرفت است یعنی معرفت به خدا، معرفت به دین، معرفت به احکام، معرفت به جامعه و معرفت به طبیعت.
خط چهارم عبودیت است یعنی عبودیت کامل و بی شریک در برابر خدا، عبودیت در امور فردی مثل نماز همچنین عبودیت در امور اجتماعی و سیاسی مثل اجرای فقه حکومتی.

البته این امور در طی ده سال می توان در جامعه ایجاد شود اما برای نهادینه شدن و ملکه شدن در میان مردم لازم بود شبیه ترین انسان ها در سلوک فردی، اجتماعی و سیاسی جانشین ایشان شود تا به مسیر روشن نبوی ادامه دهد.

بخش تلخ قصه غدیر همین بی تفاوتی مردم بود به رویای شیرین خلافت و امامت امیرالمومنین علی علیه السلام در جامعه اسلامی که متاسفانه محقق نشد و جامعه از مسیر نبوی و علوی دور شد و به سمت قهقرا رفت و دو نتیجه شوم و تلخ را در پی داشت:
اول اینکه بعضی از خواصی که در زمان پیامبر جزو یاران زاهد و خوب ایشان به شمار می آمدند کم کم رو آوردن به دنیاطلبی و مال اندوزی. افرادی مثل سعید بن عاص، ابوموسی اشعری، سعد بن ابی وقاص و دیگران.

دوم اینکه به جای افراد صالح و کارامد افرادی که به فساد و حماقت مشهور بودند مثل ولید بن عقبه و یزید بن معاویه تکیه بر مناصب حکومت زدند و این مسیر اشتباه نتیجه ای جز فاجعه غم انگیز عاشورا نداشت.
اما روی دیگر و به عبارتی بخش شیرین قصه ماجرا، عبرت های غدیر است.
یک عبرت از غدیر آن است که مدیران و مسئولان باید منصب های گوناگون را در اختیار لایق ترین افراد بگذارند. مدیر یا مسئولی که آقازاده و خویشان نالایق خویش را بر افراد صالح دیگر در مسئولیت دهی مقدم می دارد بیگانه از غدیر است.

درس دیگر غدیر این است که از قبول موقعیت و مسئولیتی که دیگران صلاحیت بیشتری بر ما دارند، باید امتناع ورزید و مقدمات رسیدن فرد اصلح برای تصاحب آن جایگاه شغلی یا مسئولیتی را فراهم نماییم بنابراین شخص ناکارامدی که کاندیدای تصاحب مسئولیت های گوناگون می شود با غدیر نسبتی ندارد.

عبرت دیگر آن است که مشکلات جدی و فراوانی که امروز در جوامع اسلامی وجود دارد، محصول عمل نکردن به غدیر در انتخاب امامت و ولایت از سوی خدا است بنابراین انتظار و تلاش عملی برای ظهور مهدی موعود که شبیه ترین افراد بشر به پیام آور اسلام در سلوک فردی، اجتماعی و سیاسی می باشد، بهترین راه بازگشت از آن مسیر غلط، اصلاح و جبران مافات مردم و به ویژه خواص در عمل نکردن به دستور مساله خلافت است.

عبرت دیگر غدیر حضور و نقش پررنگ زنان در امور اجتماعی و سیاسی حکومت اسلامی است که این امر در بیعت زنان با حضرت امیر در روز غدیر خم نمایان شد بنابراین کسی که بگوید من با حضور اجتماعی و سیاسی زنان ولو با حجاب و عفاف همراه باشد، مخالفم، از مکتب غدیر فاصله دارد، همانطور که عده ای با حضور بانوان محجبه و عفیف ما در راهپیمایی های اوائل انقلاب مخالفت می کردند که امام بزرگوار وقعی به خواست آنها ننهاد.
هر کس برای عدالت طلبی در جامعه فریادش را بلند کند، غدیری ست.
هر کس به پدر مادر، همسر و کودک خود عشق بورزد، غدیری ست.
هر کس فرصت شناخت نسبت به خدا و این جهان را برای بندگان فراهم کند، غدیری ست.
هر کس در راه بندگی خدا در امور فردی و اجتماعی گام بردارد، غدیری ست.
شاید اهمیت اطعام در روز عید غدیر ناظر به است که اطعام به فقرا در خود همه این چهار خط را دارد، به عبارت

دیگر اطعام به فقیر و مستمند گامی در مسیر عدالت طلبی، شیوه ای برای عشق ورزی به هم نوع، فرصتی برای معرفت بیشتر و راهی برای بندگی خداست.

محمد حسن روحانی