وظیفه علما در قبال برداشت های غلط از آیات و تاریخ
حجتالاسلام عبدالمجید اشکوری استاد حوزه و دانشگاه در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری رسا، درباره تفاسیر رئیس جمهور و سروش محلاتی در موضوع معاهدات چند باره پیامبر گرامی اسلام با مشرکان گفت: نظر اکثریت نزدیک به تمام مفسران قرآن، فانبذ الیهم در آیه 58 سوره انفال را به عنوان وجوب تلقی کردهاند و میگویند که اگر خوف این را میبینی که آنها به معاهده خود عمل نکنند، این پیام را به آنها ابلاغ کن و قرارداد را با آنها بشکن. بنابراین نوشته آقای محلاتی مبنی بر واجب نبودن و تنها اجازه دادن خداوند، اشتباه است.
وی درباره سخنان رئیس جمهور درباره عهد چند باره پیامبر با مشرکان و نقض عقد چند باره مشرکان اظهار داشت: آقای روحانی مسألهای را مطرح کردهاند که در تاریخ چنین چیزی نیامده است؛ در تاریخ نداریم که پیامبر با گروهی قرارداد بسته باشد و آنها نقض عهد کرده باشند و پیامبر گرامی اسلام دوباره با آنها همان قرارداد را بسته باشد.
حجتالاسلام اشکوری ادامه داد: آیه مورد اشاره جناب رئیس جمهور درباره گروهها و قبایل مختلف یهود مدینه است؛ قراردادهای جداگانهای با بنی قینقاع، بنی نضیر و بنی قریظه بسته شده بود که هر کدام جداگانه این عهدها را شکستند و جمع بسته شدن عهود و شکستن این عهدها به این سبب است.
وی درباره سخنان رئیس جمهور و آقای محلاتی تصریح کرد: این دوستان اشتباه کردهاند و برداشت اشتباهی از موضوع داشتند؛ هم آقای روحانی و هم سروش محلاتی دقت کافی را در بکارگیری مطالبی که عنوان کردند، نداشتند.
این استاد حوزه و دانشگاه درباره ارتباط مصلحت و قراردادهای حکومت اسلامی اظهار داشت: فقه ما و احکام الهی، تابع مصالح و مفاسد است؛ حکمی وجود ندارد که خداوند متعال بدون مصلحت و با وجود مفسده به انجام آن امر کند؛ این حرف اشاعره و مانند آنها است؛ حرف اسلام ناب این نیست.
حجتالاسلام اشکوری درباره الغاء قرارداد از سوی حاکم اسلامی به فرض وجود مصلحت گفت: این سخنان مطرح شده با فرض این است که مصلحت نباشد، که از امام مسلمین چنین کاری سر نمیزند؛ وگرنه حاکم اسلامی به فرض وجود مصلحت میتواند آن را الغاء کند.
وی با اشاره به چگونگی برخورد با چنین اشتباهاتی در تفسیر آیات قرآن، گفت: به حتم وظیفه روحانیت این است که روشنگری انجام دهد؛ به ویژه خداوند متعال از علما تعهد گرفته است که علم خود را آشکار کنند؛ جایی که عدهای میخواهند حرف باطلی را به اسم دین عنوان کنند، بر علما واجب شرعی است که علم خود را آشکار کنند و اجازه ندهند که جامعه به مسیر غلط برود./836/