استقلال و پرسپولیس خصوصی شوند تا ورزش نفس بکشد!

به گزارش خبرگزاري رسا، از رؤسای وقت سازمان تربیت بدنی تا وزیران ورزش هر کدام که آمده‌اند، یکی از برنامه‌های‌شان، همین واگذاری سرخابی‌ها بوده است. اگرچه چند دهه از اولین‌باری که چنین تصمیمی مطرح شد، می‌گذرد، اما هنوز استقلال و پرسپولیس سر جای خودشان هستند، بدون اینکه یک قدم هم به سمت خصوصی‌سازی نزدیک شده باشند، همچنان چسبیده به دولت و از بیت‌المال بودجه‌شان حواله می‌شود.

همین بدقولی‌ها و خلف‌وعده‌ها سبب شده که امروز کمتر کسی روی قول تازه‌ای که برای واگذاری دو باشگاه بزرگ پایتخت داده می‌شود، حساب باز کند و همه سرانجام آن را پیش‌بینی می‌کنند و می‌دانند که قرار نیست برای این دو باشگاه، آن‌هم به دلایلی که فراتر از بحث ورزش است، اتفاقی بیفتد. با وجود چنین وعده‌هایی که در سه دهه گذشته داده شده، امسال هم در آغاز سال نو وزیر ورزش در گفت‌وگوی نوروزی از واگذاری استقلال و پرسپولیس در سال ۹۹ خبر داد، آن‌هم در شرایطی که سلطانی‌فر سال گذشته نیز سال ۹۸ را موعد خصوصی‌سازی عنوان کرده بود، اما این وعده باز هم مانند تمام سال‌های گذشته و دوران وزرای قبلی ورزش به سرانجام نرسید تا بار دیگر در سال ۹۹ خصوصی‌سازی سرخابی‌ها به عنوان برنامه‌ای که انگار در برنامه سالانه وزارت ورزش دولت جایی ثابت دارد، پرونده‌اش روی میز گذاشته شود.

به هر حال استقلال و پرسپولیس با توجه به هزینه‌های بالای ۱۰۰ میلیاردی که هر کدام سالانه روی دوش دولت می‌گذارند، جز یک بنگاه زیان‌ده که فقط در آن هزینه می‌شود و خبری از درآمد نیست، به حساب نمی‌آیند. در چنین شرایطی دولت هم که کم مشکل اقتصادی ندارد برای واگذاری این دو باشگاه اقدام کرده تا بتواند از زیر هزینه‌های هنگفتی که به واسطه نامدیران این دو باشگاه لیست شده رها شود، به خصوص که هزینه‌های چندصد میلیاردی و غیرقانونی دولت در باشگاه‌هایی مانند استقلال و پرسپولیس سبب شده بودجه‌های ورزش حرفه‌ای و قهرمانی هم تحت تأثیر چنین ریخت و پاش‌هایی توسط دولت در فوتبال قرار بگیرد.

در کنار این ریخت و پاش‌ها و حیف و میل‌ها، دردسر‌های مدیریتی که این دو باشگاه برای وزارت ورزش و دولت ایجاد کرده‌اند، باعث شده بخش عمده‌ای از فعالیت‌های وزیر تحت تأثیر قرار بگیرد و این مسئله از جمله مواردی است که تسریع در واگذاری این دو باشگاه را الزامی می‌کند تا وزارت ورزش با رهایی از مسئولیت تیمداری توسط دولت که در هیچ جای دنیا مرسوم نیست، روی ورزش حرفه‌ای و همگانی متمرکز شود.

حالا در این روز‌ها که جلسات خصوصی‌سازی استقلال و پرسپولیس پشت سر هم برگزار می‌شود، این بحث دوباره داغ شده، اما این‌بار هم مانند تمام سال‌های گذشته از همین حالا سرانجام این پرونده معلوم است، هر‌چند دولت و وزارت ورزش با برجسته کردن جلساتی که در این راستا برگزار می‌کنند، می‌خواهند بگویند که سفت و سخت به دنبال واگذاری این دو باشگاه پرخرج دولتی هستند، اما کمتر کسی امیدوار است که این جلسات به نتیجه برسد. هر سال به گفته مسئولان دولتی کار تا جایی پیش می‌رود، اما نهایی کردن کار به مشکل می‌خورد و دوباره همه چیز به جای اول برمی‌گردد. مانند سال گذشته که دولتی‌ها مدعی هستند، واگذاری را نهایی کرده بودند، اما اختلاف بر سر نحوه خصوصی‌سازی استقلال و پرسپولیس بین دولت و مجلس، کار را متوقف کرد تا همه چیز بار دیگر از سر گرفته شود.

در چنین شرایطی خصوصی‌سازی استقلال و پرسپولیس به یک هماهنگی جمعی بین نهاد‌های دولتی و سایر بخش‌های تصمیم‌گیر احتیاج دارد. نمی‌شود دولت یا مجلس کار را به تنهایی جلو ببرند و وقتی که همه چیز در حال نهایی شدن است، اختلافات مانع شود و دولت یا مجلس جلوی واگذاری را بگیرند و بگویند اینطور نمی‌شود و کار متوقف شود. با توجه به تجربه‌ای که در سه دهه گذشته در این‌باره وجود دارد، مهم‌ترین نکته در واگذاری استقلال و پرسپولیس هماهنگی است که باید وجود داشته باشد تا سرانجام این وعده ۳۰ ساله به نتیجه برسد تا نخ این دو تیم از دولت کنده شود و وزیر ورزش با رها شدن از دغدغه‌های این دو تیم دولتی، بتواند روی مسئولیت اصلی‌اش در ورزش کشور که تقویت و برنامه‌ریزی برای ورزش قهرمانی و همگانی است تمرکز کند تا دیگر مانند امروز نه قهرمانان و مدال‌آوران المپیکی از وزیر ورزش دلخور باشند و نه منتقدان، سلطانی‌فر را وزیر فوتبال بنامند!

/1360/