ترامپ از تحریم به چه رسید؟
یکی از تفاوتهای اساسی باراک اوباما و دونالد ترامپ در بهرهگیری از ابزار تحریم، اهداف آنهاست. اوباما از تحریم برای تنبیه سیاسی کشورها استفاده میکرد تا بهزعم خود، کشورهایی که در پازل نظم جهانی مدنظر وی حضور ندارند با یک تنبیه سیاسی در استراتژیهای خود تجدیدنظر کنند.
به گزارش خبرگزاري رسا، یکی از تفاوتهای اساسی باراک اوباما و دونالد ترامپ در بهرهگیری از ابزار تحریم، اهداف آنهاست. اوباما از تحریم برای تنبیه سیاسی کشورها استفاده میکرد تا بهزعم خود، کشورهایی که در پازل نظم جهانی مدنظر وی حضور ندارند با یک تنبیه سیاسی در استراتژیهای خود تجدیدنظر کنند. نمونه بارز این موضوع به ماجرای تحریم روسیه بر سر مسئله اوکراین بر میگردد که امریکا و البته اروپا برای پایان دادن به بازی منطقهای مسکو، این کشور را زیر تحریمهای خود بردند.
از اینگونه موارد در تاریخ تحریمهای امریکا به وفور یافت میشود، اما دونالد ترامپ بیش از آنکه روی اهداف سیاسی متمرکز شود، اهداف اقتصادی خود را پیگیری میکند. او در استفاده از تحریمها علیه کشورها چنان زیادهروی کردهاست که بسیاری از کارشناسان معتقدند اقدامات رئیسجمهور امریکا در نهایت به ضرر منافع این کشور تمام خواهد شد، اما ترامپ چنین نظری ندارد.
او طی سه سال گذشته با فعال کردن تحریمهای بیشتر علیه کشورهایی که در تأمین منافع امریکا مخل هستند، به فکر افزایش درآمدهای اقتصادی امریکاست. او دو کشور ونزوئلا و ایران را ذیل مباحث سیاسی و حقوق بشر، زیر تحریمهای شدیدی قرار داده و از دیگر سو فشار تحریمها و انواع آن را به روسیه تشدید کردهاست. سه کشوری که ترامپ روی تحریم آنها حساب ویژهای باز کرده از تولیدکنندگان بزرگ نفت و گاز جهان هستند.
امریکا با تحریم ایران و ونزوئلا سعی کرده بازارهای نفت این کشورها را از آن خود کند که البته در این مسیر هم موفق بودهاست. میزان صادرات نفت این دو کشور کاهش یافتهاست و امریکا دقیقاً در بازارهایی مانند ژاپن، هند و کرهجنوبی که بازارهای سنتی تهران و کاراکاس است، توانسته نفت تولیدی خود را به این بازارها عرضه کند. هر کشوری هم که از کشورهای تحت تحریم نفت وارد کند مورد بازخواست و تنبیه قرار میگیرد.
البته در این میان، عدهای میگویند اگر میزان ظرفیت فعلی تولید نفت و گاز امریکا در زمان ریاست جمهوری اوباما وجود داشت، او نیز به مانند ترامپ از ابزار تحریم به سود منافع اقتصادی واشنگتن بهره میبرد. در میان همه رؤسای جمهور امریکا، ترامپ تنها فردی است که نگاهی اقتصادی به تحریمها دارد و با توجه به نوع دیدگاه اوباما بسیار بعید به نظر میرسید که رئیسجمهور سابق در مسیر ترامپ قدم بردارد.
ترامپ همه الگوهای پیشین را در سیاست خود تجمیع کرده و معتقد است باید به سیاست دونالد ریگان، بعد اقتصادی را هم افزود. او هم اکنون روی صادرات گاز روسیه ایستاده و سعی دارد با تحریم پروژههای صادرات گاز مسکو به اروپا برای گاز خود نیز جا باز کند. هماکنون روسیه بیش از ۴۰ درصد گاز قاره سبز را تأمین میکند و در مقابل امریکا سعی دارد با مجاب کردن کشورهای اروپایی برای کاهش واردات گاز از روسیه، این کشورها را برای واردات گاز مایع از امریکا متقاعد کند. گرچه برخی کشورهای اروپایی با وی همراه هستند، اما ابزار تحریم مهمترین راهکار ترامپ برای محدود کردن نقش گازی روسیه در اروپاست. او و امریکاییها خطوط لوله صادراتی گاز روسیه را تحریم کردهاند مانند اتفاقی که در دهه ۸۰ میلادی رخ داد و رونالد ریگان، رئیسجمهور اسبق این کشور خط لوله صادراتی شوروی به آلمان را تحریم کرد.
گرچه آن پروژه توانست به مرحله بهرهبرداری برسد، اما هدف سیاسی ریگان برای کاهش درآمدهای گازی شوروی و به تبع آن فروپاشی این اتحادیه، مهمترین انگیزه ریگان بود. ترامپ ولی به دنبال باز کردن بازار برای امریکاییهاست و از تحریم به عنوان یک ابزار اقتصادی بهرهمیگیرد و نه سیاسی. این بزرگترین تفاوت ترامپ با همه رؤسای جمهور امریکاست که از منظر اقتصادی، طرفداران خود را دارد.
از یاد نبریم، بزرگترین و مهمترین گروهی که از ترامپ حمایت میکنند، شرکتهای نفتی به ویژه شرکتهای مستقل هستند که به طور خاص حامی ترامپ هستند. در سال ۲۰۱۶ که رقابتهای انتخاباتی امریکا به اوج خود رسیده بود، هیلاری کلینتون برای بخش انرژی روی استفاده از انرژیهای پاک تأکید میکرد تا میزان وابستگی یانکیها به واردات انرژی کاهش یابد درست برخلاف ترامپ که معتقد بود برای کاهش وابستگی به واردات انرژی باید به سمت افزایش تولید قدم برداشت.
افزایش تولید در امریکا که مخالفان زیادی دارد، یک اتفاق مهم برای شرکتهای مستقل نفتی بود و بر همین اساس، آنها برای رها شدن از قیود و محدودیتهایی که از زمان نیکسون حاکم بود، روی ترامپ قمار کردند. رئیسجمهور امریکا هم به شعار خود پایبند بود و توانست شرکتهای نفتی امریکایی را به صادر کننده نفت تبدیل کند.
او محبوب شرکتهای نفتی است و بر همین اساس، از تحریمها برای رساندن آنها به منافع اقتصادی خود تلاش میکند. تحریمهای اقتصادی علیه سه کشور صادرکننده بزرگ نفت و گاز جهان یک نشانه روشن از نیت ترامپ برای تشدید فشارها به رقباست./1360//101/خ
منبع: روزنامه جوان
ارسال نظرات