یادداشت؛
"دستان خالی دولت" با هشتگ‌بازی پر نمی‌شود
کسانی که به خاطر سخنان دلسوزانۀ پناهیان یقه چاک می‌کردند، چرا ساکتند؟ توهین به امامی که حتی لات‌های سر کوچه هم دوستش دارند، مهمتر است، یا توهین به مخالفان قانون شفافیت.
باشگاه نویسندگان حوزوی خبرگزاری رسا، مجید پاک‌نیت
انتشار خبر خودسوزی دختر آبی، بسیاری از اخبار مهم ملی و بین‌المللی را به حاشیه برد. روشن است که پیاده‌نظام رسانه‌ای داخل و خارج‌نشین دشمن، در کمین است و روی چنین رویدادیهایی حسابی قمار کرده. البته در این باره سؤالاتی نیز مطرح است:
آیا چنین رویداد‌های رسانه‌ای و «برجسته‌سازی» چنین موضوع‌هایی که سر از تغییر رنگ پرچم تیم فوتبال آ. اس رم ایتالیا در می‌آورد، اتفاقی است؟ سران این تیم فوتبال اگر خیلی نوع‌دوست بودند یک اطلاعیه برای سالگرد شهید ادواردو آنیلی می‌زدند، اینطوری خداپسندانه‌تر بود! نقش زمامداران رسانه‌ای مجلس و دولت در پررنگ شدن این خبر چیست؟ آیا به برخی سایت‌های خبری یا روزنامه‌ها مصونیت قضایی داده شده تا هر دروغی را به افکار عمومی قالب کنند؟ چه کسی چنین اطمینان خاطری به آنها داده است؟ کاپیتولاسیون رسانه‌ای؟! چرا به یک‌باره از برخی نماینده‌های مجلس [۱]تا برخی بازیگران، از بعضی دولتی‌ها تا بعضی بی‌بی‌سی‌چی‌ها، از تئوریسین آشوب‌طلب تا موزیسین آن‌ورآبی، همگی ساز #دختر_آبی را کوک کرده‌اند؟ همراه با دروغ! آن هم در تاسوعا و عاشورای حسینی!
آیا کسانی که برای دختر آبی اشک تمساح می‌ریزند، از دغدغۀ مردم کف خیابان خبر دارند؟ اتاق فکر جامعۀ رسانه‌ای اپوزوسیون و مخالف‌خوان داخلی و خارجی، در کجا و از چه افرادی تشکیل شده است؟ آنها به چه کسانی گرای بمباران خبری می‌دهند و یا از آنها خط مشی می‌گیرند؟ برای یافتن پاسخ، دیدن قسمت پایانی مستند «خارج از دید ۲» خالی از لطف نیست، گرچه جستجویی هرچند اندک، ما را به پاسخ می‌رساند.
بهتر است خوش‌بینی را کنار بگذاریم و واقع‌بین باشیم. این که خبر سفر پیروزمندانۀ بشار اسد به ایران، با استعفایی نسنجیده از ذهن‌ها پاک می‌شود، روز دیگر بازیگر هتاک با زدن هشتگ دختر آبی به عزاداران حسینی جفتک می‌زند، خزعبلاتی که سزاوار خود و همفکرانش است را نثار امام حسین(ع) و یارانش می‌کند، یا در بحبوحۀ حضور مقتدا صدر در حسینیۀ امام خمینی(ره) که پیامد‌های ملی و منطقه‌ای دارد، به فلان مداح پیله می‌کنند، نشان می‌دهد عده‌ای حسابی به جلزّووِلِز افتاده‌اند و در پی «خنثی‌سازی» پیروزی‌های منتقدان، مخالفان و یا دشمنانشان هستند.
وقتی که غرب‌گرایان به هیچ دستاورد درخشان ملی و بین المللی دست نیافته‌اند و دوران کنونی بر پاشنۀ موفقیت‌های روزافزون جریان انقلابی می‌چرخد، سروصدای بی‌خود به راه انداختن، پیش کشیدن مسأله‌های فرعی، نادیده‌گرفتن و لاپوشانی و یا مصادرۀ آوردۀ دیگران، تنها راه فرار غرب‌گرایان از مهلکۀ پاسخگویی به وعده‌های انتخاباتی است.
از سوی دیگر نگرش جناحی و بینش فکری برخی عناصر دولتی، مجلسی، رسانه‌ای و ... بازی با افکار عمومی را بر آگاه کردن مردم ترجیح می‌دهد؛ آن هم با وضع اقتصادی فعلی، آن هم حالا که فاصلۀ کمی تا برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی داریم. هنگامی‌که توافق مقدس برخی زردنویسان و دروغ‌گذاری‌ها به فیض آب دهان نجس رودی جولیانی رسیده و کارنامۀ عملکرد دولت و مجلس پر از صفر است، باید هم موفقیت‌های مخالفان فکری‌شان را با دوپینگ رسانه‌ای خثنی کنند؛ از راه بازنشر شایعه در لابه‌لای مصاحبه‌ها، توییت‌ها و ... از راه «برجسته‌سازی»، «خنثی‌سازی»، «دوقطبی‌سازی» و یا هر راهی که مردم را سرگرم حاشیه‌ها کند.
بماند که اکنون تردیدی در همسویی، همراهی و همکاری بعضی عناصر داخلی با بنگاه‌های لجن‌پراکنی نیست. عناصری که محدوده عملیات آنها رسانه‌هاست، سرعتشان در انتشار دروغ سرسام آور، دوستانشان سارقین اعتماد عمومی، قاتلین حقیقت و باجگیران خبری‌اند که راه را بر حقیقت‌جویان می‌بندند! مردان بی‌بی‌سی‌چی شبانه روز در حال فعالیتند. وظیفۀ آنها حفظ امنیت جادۀ فتنه است؛ با طراحی بازی‌های روانی و شناختی برای کشیدن مردم به کف خیابان و درگیر شدنشان با حکومت.
پرداختن به رویداد‌های خبری دسته‌چندم و بلکه دروغین، در درجۀ اول به زیان مردم است، چرا که آنها را دچار دغدغه‌های سطحی می‌کند، در مسائل فردی، اجتماعی و در سایر ابعاد. در درجۀ دوم، دولت را به جای پاسخگویی، سرگرم سخنان و کار‌های بی‌بازده و بیهوده می‌کند و از حل مشکلات اصلی و واقعی مردم بازمی‌دارد. در درجۀ بعد نیز خود دروغ‌نگاران را بدبخت و از اخلاق حرفه‌ای دور می‌کند.
بی‌شک بخشی از اهالی رسانه ناخواسته گرفتار چنین دام‌هایی می‌شوند. امیدواریم در مسیر اصلاح واقعی قرار گیرند! اما نوکران رسانه‌ای ترامپ‌بن‌ذی‌الجوشن و بنیامین‌بن‌کاهل حسابشان جداست. آنها سرنوشتی بهتر از سرگذشت یزیدبن‌معاویه نخواهند داشت. هنگامی که امام سجاد (ع) با «رسواسازی» بنی‌امیه ستون‌های کاخ ستمگران را لرزاند و ویران کرد، یزید دستور «خنثی‌سازی» داد؛ صدای اذان فراگیر شد و سخن امام ناتمام ماند، اما لکۀ ننگ رسوایی که با «برجسته‌سازی» و «خنثی‌سازی» پاک نمی‌شود! خون حسین (ع) خشک ناشدنی است! عدو شود سبب خیر، اگر خدا خواهد!
خدا را شکر که دشمنان امام حسین(ع) از احمق‌هایند! بی‌بی‌سی‌صفتان داخلی، «خنثی‌سازی» رسانه‌ای را خوب هنگامی شروع کردند، به پست خوب کسی خوردند و با خوب کسی درافتادند! چه کسی می‌توانست بهتر از آن بازیگر تاریخ‌مصرف‌گذشتۀ دسته‌چندم، چهرۀ حقیقی هشتگ سازان دختر آبی را رسوا سازد؟ توهین؟! آن هم به امام حسین (ع)؟! کسانی که به خاطر سخنان دلسوزانۀ حجت‌الاسلام پناهیان یقه چاک می‌کردند، چرا ساکتند؟ توهین به امامی که از هر دین و آئینی دوستش دارند، مهمتر است، یا توهین به مخالفان قانون شفافیت؛ بر فرض که توهینی شده باشد؟ به خدا که غیرت رسول ترکِ توبه‌نکرده از بعضی‌ها بیشتر است؛ او احترام هر چه را نگه نمی‌داشت، احترام سالار شهیدان را واجب می‌دانست! چرا فریادگران ادب و نزاکت ساکت مانده‌اند و در سایت‌ها، کانال‌ها و روزنامه‌هایشان دم از اخلاق نمی‌زنند؟ هان؟! زنده ماندن امام حسین(ع) و فرهنگ عاشورای حرصتان را در می‌آورد؟ کاسه‌کوزه‌تان را می‌شکند؟ پس باشید تا صبح دولتتان بدمد!/918/ی701/س
[۱]. در اینجا از ذکر نام پرهیز می‌کنم، چرا که اولاً، خیلی مهم نیست؛ ثانیاً، خدا را چه دیدید، شاید این یادداشت را خواندند. پس باید برای امان از دریافت واژه‌های فیوزدار برخی نمایندگان، اجتناب از خوردن کف‌گرگی آنها، و دچار نشدن به سرنوشت منتقدان تازه‌به‌حبس‌رفتۀ دولت و مجلس و اعوان و انصارشان دست به خودسانسوری بزنم. علی برکت الله!
ارسال نظرات