برنده باش از دریچه‌ای دیگر

به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، بر اساس یک نظرسنجی که در اخبار شبانگاهی شبکه سه اعلام شد، مسابقه برنده باش بعد از برنامه خندوانه پر بیننده‌ترین برنامه تلویزیون شناخته شد. جالب این است که گوی سبقت را از برنامه «نود» هم ربوده است.

 

بی تردید یکی از شاخصه‌های مهم جذابیت برنده باش، حضور «محمدرضا گلزار» به عنوان مجری این برنامه است که محبوبیت زیادی به خصوص در بین برخی از خانم‌ها دارد!

 

 

 

طریقه شرکت به این صورت است که باید از طریق اپلیکیشن برنده باش به سوالاتی جواب دهند و امتیاز بگیرند تا بتوانند جزء هشت نفر برتر درهر هفته شوند. نکته این است که فقط بار اول سوالات رایگان است که معمولا هم نتیجه‌ای ندارد و بعد از آن متقاضی باید سوال بخرد؛ از طرفی سوالات بسیار سخت است و کاملا متفاوت با سوالاتی است که در مسابقه تلویزیونی مطرح می‌شود. از این‌رو هرکسی که بخواهد رتبه بالایی بگیرد باید سوالات زیادی را خریداری کند و بعضا چند صدهزار تومان باید خرج کند تا شاید به رتبه مورد نظر برسد. با این تفصیل این برنامه لازم نیست اسپانسر داشته باشد؛ چرا که از همین طریق سود کلانی را به جیب می‌زنند.

 

سقف جایزه‌ای که هر فرد در مسابقه می‌تواند برنده شود ۲۰۰ میلیون است؛ ولی به طور میانگین در هر هفته مجموع هشت شرکت کننده، نهایتا ۱۰۰ میلیون برنده می‌شوند؛ ولی از قِبَل سوالات اپلیکیشن چندین برابر این مبلغ، درآمد کلانی نصیب گردانندگان این برنامه می‌شود.

 

فرض کنید که در هر هفته فقط ۱۰۰۰ نفر به طور جدی برای شرکت اقدام کنند و به طور میانگین هر نفر ۵۰۰ هزار تومان خرج کند که هفته‌ای ۵۰۰ میلیون تومان می‌شود که البته قطعا بیشتر از این مبالغ است؛ ولی اگر کف مبلغ را همین ۵۰۰ میلیون حساب کنیم، با احتساب نهایت ۱۰۰ میلیون جایزه‌ای که شرکت کنندگان برنده می‌شوند، هفته‌ای ۴۰۰ میلیون سود خالص از این مسابقه عاید برنده باش می‌شود.

 

بنابراین به نظر می‌رسد اینکه تبلیغ می‌شود این مسابقه درصدد بالا بردن فرهنگ مطالعه است چندان منطقی نیست و ظاهرا هدف اصلی درآمدزایی است؛ هرچند که به هر حال اطلاعاتی به مخاطب می‌دهد، ولی مانند بسیاری از مسابقات خیلی از سوالاتش صرفا اطلاعات عمومی است و دانستن آن چندان نفعی ندارد.

 

 

از این بحث که بگذریم از دریچه دیگری نیز می‌توان به این مسابقه نگریست که البته جای تأسف دارد و آن این است که بعضا مشاهده می‌شود برخی شرکت کنندگان که مثلا تحصیل‌کرده هم هستند در برابر سؤالات ساده مذهبی عاجز از پاسخگویی هستند و از آن بدتر اینکه اصلا ذهنیتی نسبت به آن سوال ندارند و حتی بین هیچ یک از گزینه‌ها مردد نیز نیستند که بسیار جای تأسف دارد و گویای ضعف اطلاعات مذهبی در قشر تحصیل کرده است.

 

مثلا یک شب از جوان دانشجویی پرسیده شد که نماز آیات چند رکعت است. این شخص نه تنها نمی‌دانست و مات و مبهوت بود، بلکه حتی نگفت که نسبت به کدامیک از گزینه‌ها احتمال بیشتری می‌دهد که پاسخ درست باشد و نهایتا هم از طریق تماس تلفنی پاسخ را دریافت کرد.

 

 

حالا یک وقت سوالات عمیق کلامی و معرفتی پرسیده می‌شود و مخاطب نمی‌داند؛ خب این طبیعی است؛ ولی سوالاتی از این دست که از بدیهیاتی است که یک مسلمان باید بداند، بسیار مایه تاسف است که شخص کاملا با چینن سؤالاتی بیگانه باشد. /۹۹۹/ی704/س

 

بابک شکورزاده