رسانه، محکوم یا متهم
به گزارش خبرگزاری رسا، جنگ روانی علیه کشور به شکل کم‌سابقه‌ای افزایش یافته و به سیاق از هر کاهی، کوه ساختن حوادث، نشست‌ها و اقدامات می‌تواند مبدل به هیاهویی فراگیر شود.
بخش عمده‌ای از این ماجرا، ناشی از صرف هزینه‌های هنگفت در سعودی، اسرائیل و یکی، دو کشور اروپایی برای قدرتمند کردن افسران شبکه‌ای است تا بتوانند با خلق جریان‌های منفی، ذهنیت افکار عمومی یا به‌طور دقیق‌تر، پندار مصرف‌کنندگان پیام‌های مجازی در اینستاگرام، تلگرام و توییتر را آشوب‌ناک کند.
این ترفند تا حدی مؤثر، دو پیامد مستقیم برجای گذاشته است: اول نخبگان و روزنامه‌نگاران را گرفتار خود ساخته و این تصور را دامن زده که واقعیت همانی است که در شبکه خلق می‌شود و نه بیرون یا ورای آن.
دوم تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیرانی که می‌بایست به اقدام و عمل دست بزنند و دست و دلشان لرزان شده. گروه اول، به‌دلیل کمبود اعتماد‌به‌نفس، نقش‌آفرینی محوری در میدان رسانه‌ای را از دست داده و مرتباً در حال شماتت خود و دیگران است و گروه دوم نیز که نه کاربر متخصص فضای مجازی است و نه قدرت تمیز و تشخیص درست و غلط را دارد و بعضاً در ضمیر خودش نیز دچار تزلزل است، به سمت ناکارآمدی بیشتر سوق می‌دهد.
راه اصلی شکستن این مارپیچ سکوت است که برای آن سه راه‌حل می‌توان در نظر گرفت: اول گفت‌وگو، دوم انتشار داده صحیح و سوم تولید محتوای متناسب./۹۶۹/د۱۰۲/ب۱
منبع: صبح‌نو