کسی که خود را به دنیا بفروشد در معرض هلاکت قرار می گیرد
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، آیت الله محمدتقی مصباح یزدی رییس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) در جلسه درس اخلاق که در دفتر رهبر انقلاب در قم برگزار شد، با بیان این که وضعیت دنیا ثبات ندارد، گفت: اگر انسان طالب ثبات است باید به فکر عالم دیگر باشد.
وی افزود: انسان علاقه دارد که با کمترین هزینه بیشترین بهره را ببرد و می داند که برای رسیدن به هدفی در دنیا باید تلاش کند و زحمت بکشد اما وقتی به آخرت می رسد این زحمت و تلاش را فراموش می کند، انسان حداقل همان محاسبه ای که برای دنیا دارد را باید برای آخرت خود داشته باشد.
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با بیان این که انسان دنبال لذت های فوری است، اظهار داشت: انسان محاسبه نمی کند که ممکن است برخی لذت های دنیوی خطرناک سمی باشد، انسان نباید فریب ظاهر دنیا بخورد.
وی ادامه داد: روایات توصیه می کنند که انسان نباید دلبسته دنیا شود چرا که دوران آن زود می گذرد، امیرمؤمنان(ع) می فرماید انسان از هرچه که سبب انس بیشتر با دنیا می شود باید فرار کند، بر اساس فرموده حضرت مردم نسبت به دنیا دو دسته هستند که عده ای دنیا را می فروشند و به سعادت می رسند اما عده ای خود را می فروشند و در معرض هلاکت قرار می گیرند.
آیت الله مصباح یزدی با بیان این که گاهی برخی در حالی که فریب دنیا را خورده اند آن را مذمت می کنند، ابراز داشت: گاهی انسان در شرایطی که خود فریب ظواهر دنیا را خورده زبان به مذمت دنیا می گشاید در حالی که خود او دلبسته به دنیا شده است.
وی عنوان کرد: امام علی(ع) می فرماید اگر کسی با دنیا رو راست باشد دنیا هم رو راست خواهد بود، دنیا نمی تواند جایی راحت و بی دغدغه برای انسان باشد؛ انسان باید برای اطاعت امر الهی سراغ دنیا برود نه این که آن را برای لذت های خود استفاده کند.
استاد برجسته حوزه علمیه قم خاطرنشان کرد: اگر کسی دنیا را درست کرد کند می تواند با عافیت نسبی که سبب عذاب آخرت نمی شود زندگی کند، باید از دنیا برای آخرت زاد و توشه برداشت تا دست انسان در آخرت خالی نباشد.
وی اضافه کرد: امیرمؤمنان می فرماید دنیا سجده گاه دوستان خدا است که با تلاش و کوشش محبوب خداوند متعال شده اند، بر اساس روایات دنیا تجارتخانه اولیای الهی و دوستان خدا است و اولیای خدا در همین تجارتخانه به مقامات بالا دست پیدا کردند.
آیت الله مصباح گفت: عده ای از انسان ها عمری را در دنیا از دست دادند و توشه ای برای خود فراهم نکردند از این رو دچار پشیمانی بی حد و حصر می شوند که چرا استفاده نکردند، عده ای دیگر هم خوشحال هستند که نعمت های ابدی را به دست آورده اند، دنیا می تواند تجارتخانه اولیای خدا باشد از طرفی هم می تواند جایی برای خسران انسان باشد بنابراین این خود انسان است که تعیین می کند دنیا برایش چگونه باشد./1323/