یاد مرگ واعظ الهی برای هدایت بشر است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حضرت آیت الله ناصر مکارم شیرازی از مراجع تقلید در درس اخلاق عمومی ویژه طلاب که امشب در مدرسه علمیه امام حوزه کاظم(ع) برگزار شد، با اشاره به اینکه خداوند برای هدایت بشریت واعظانی را مقرر کرده است، گفت: پیمودن راه اخلاق و رسیدن به مقام قرب پروردگار احتیاج به راهنما و واعظ دارد.
استاد برجسته درس خارج حوزه علمیه قم با بیان اینکه هزاران راه انحرافی در برابر انسان قرار دارد، اظهار داشت: تنها یک راه برای سعادتمند شدن وجود دارد و این راه فقط از طریق شناخت واعظان قرآنی و گوش فرا دادن به پیام آنها شناخته می شود.
وی «مرگ» را یکی از واعظان هدایت بشر خواند و عنوان کرد: امیرمؤمنان(ع) در خطبه 188 نهج البلاغه، افرادی که از دنیا می روند و ما آنها را تشییع می کنیم را برای بیدار شدن انسان از خواب غفلت کافی دانسته اند.
حضرت آیت الله مکارم شیرازی ویژگی کسانی که از دنیا می روند را از دیدگاه امام علی(ع) اینگونه توصیف کرد: کسانی که می میرند بدون اختیار به سوی قبر سرازیر می شوند، از دنیا وحشت دارند و آخرت را برمی گزینند و مردم می پندارند آنها هیچگاه در این دنیا نبوده اند و آرام آرام آنها را فراموش می کنند.
این مرجع تقلید خاطرنشان کرد: هنگامی که انسان از دنیا برود پرونده عملش بسته می شود و دیگر نمی تواند ذره ای حسنه و سیئه در پرونده خود بیفزاید؛ البته ناگفته نماند که اعمالی از قبیل علم نافع، صدقه جاریه و فرزندان صالح که سبب بهره مندی انسان در آخرت می شود، چون در این دنیا انجام گرفته است، در آخرت سبب افزایش حسنات می شود؛ به بیان دیگر خیر و نفع بردن در آخرت مبتنی بر انجام عمل صالح در این دنیا است.
وی اضافه کرد: مرگ در نظر انسان با ایمان و معتقد به معاد و قیامت یک مسأله وحشتناک نیست، بلکه این افراد بنابر حدیث امام سجاد(ع) مرگ را پوشیدن لباسی روحانی، نورانی و خوش بو می بینند که سبب گشایش قید و بندهای دنیوی شده و انسان را به حقیقت ملکوت می رساند.
حضرت آیت الله مکارم شیرازی عنوان کرد: انسان باید از شرکت در مجالس ختم و فاتحه خوانی عبرت بگیرد و همواره برای آباد کردن آخرت خویش عمل کند؛ امروزه گاهی مشاهده می شود که گاهی انسان از این مسأله غافل است.
استاد برجسته درس خارج حوزه علمیه قم با اشاره به اینکه یکی از راه های از بین بردن غم و اندوه، رفتن به آرامستان ها است، ابراز داشت: این موضوع بدان جهت است که غم و غصه برای زندگی دنیوی است، برای همین هنگامی که فرد به آرامستان می رود، در می یابد که زندگی محدود به دنیا نیست و غم و اندوه خود را فراموش می کند./841/پ۲۰۲/ق