قدم قدم تا عشق
هرچند که هیچ قلمی نمی تواند عظمت کنگره بزرگ اربعین را بنگارد و هیچ دوربینی نمی تواند لحظه های شکوه این رویداد را ثبت کند و هیچ سخنرانی نمی تواند آنچه در این مسیر می گذرد را به زبان براند و هیچ جامعه شناس و روان شناسی نمی تواند تحلیلی از وحدت و نجابت و کرامت انسانهایی که در این راه گام برمی دارند ارائه دهد و هیچ سیاست مداری نمی تواند درکی از حرکت این حزب خدایی داشته باشد. ولی هر نوشته، عکس، فیلم و تحلیلی به مثابه یک گامی است که زائری در راه رسیدن به حرم عشق بر می دارد، از این رو می نویسم تا ثواب یک گام در این راه داشته باشم اگر مقبول افتد، ان شاء الله.
«مغناطیس پُرجاذبه حسینی، اولین دلها را در اربعین به سوی خود جذب کرد؛ رفتن جابربن‌عبدالله و عطیّه به زیارت امام حسین(ع) در روز اربعین، سرآغاز حرکت پربرکتی بود که در طول قرنها تا امروز، پیوسته و پی در پی این حرکت پُرشکوه‌تر، پُرجاذبه‌تر و پُرشورتر شده است و نام و یاد عاشورا را روز به روز در دنیا زنده‌تر کرده است.»(پیام نوروزی رهبر معظم انقلاب 85/01/01)
«مغناطیس پرجاذبه حسینی»، اصطلاحی که تا اربعینی نشوی نمی فهمی اش. باید باشی و ببینی جذبه قوی حرم را. نجف تا کربلا فقط یک مسیرش است. از شمال و جنوب و شرق و غرب، جاده هایی که به کربلا می رسند پر است از عاشقانی که پیاده در راهند با زمزمه «مهلا مهلا»و خادمانی که عاشقانه تر با هر چه در بساط دارند به میدان آمده اند تا «امیری حسین و نعم الامیر» را به رخ جهانیان بکشند.
هر چه به اربعین نزدیک تر می شویم کربلا شلوغ تر و جاده های منتهی به حرم ارباب، پررنگ تر می شود و میلیون ها انسان خسته از گرد راه با چشمانی که جاری از زلال «یا لیتنا کنا معکم» است در بین الحرمین، حیران عشق می شوند که سعی شان را از صفای حسین(ع) شروع کنند یا مروه ابالفضل (ع) و حال آنکه زمزم رحمت الهی جاری است.
مغناطیس حسینی هر سال میلیون ها نفر را مانند براده های آهن به مرکز عشق جهان جذب می کند و هر براده ای که در جریان این کشش قوی قرار می گیرد خود خاصیت مغناطیسی پیدا می کند که شدت و ضعفش بسته به دلدادگی هر فرد است و این همان «چشمه جوشان محبت حسینی» است. آری، حال که اربعینی شدی دیگر جذبه حسینی یک طرفه نیست؛ یک حرم است و کششی به وسعت همه تاریخ و یک قلب است با جذبه ای به اندازه همه دلتنگی هایت که تو را لحظه لحظه به سوی این آرامش بی همتا فرا می خواند.
جانا شعاع رویت در جسم و جان نگنجد
وآوازه‌ی جمالت اندر جهان نگنجد
وصلت چگونه جویم کاندر طلب نیاید
وصفت چگونه گویم کاندر زبان نگنجد (عطار)
اربعینی که شوی جذبه عشق تو را به سوی خود می کشد و هر گام که بر می داری بیشتر خسته می شوی ولی «ان مع العسر یسری» خستگی ات می شوید و انتظار وصال، عاشق ترت می کند. اینجا دیگر جای «العشق یموت فی الوصال» نیست. اینجا عشق با وصال جاری می شود و این جریان، تو را به انتظار دیگری گره می زند. انتظاری که نمودش را در اولین دعای پس از رسیدن به حرم عشق بر لبان عاشقان جاری می بینی؛ «اللهم عجل لولیک الفرج» /۹۱۶/ت۳۰۰/ج
روح الله عباسپور