پرستاری در فرهنگ اسلامی

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، واژه پرستار به معنای پرستنده، غمخوار و حافظ است؛ در فرهنگ لاتین، پرستار به معنای پروردن، تغذیه کردن و پرورش دادن است.

با توجه به این معنا هرگونه مراقبت و مواظبتی که فرد از فرد دیگر اعم از بیمار یا سالم به عمل آورد پرستاری نامیده می شود.

مجمع پرستاران کانادا پرستاری را اینگونه تعریف می کند «حرفه پرستاری در پاخ به نیاز جامعه به وجود آمده است و در رابطه با سلامت انسان در طول ایده هایی را مد نظر دارد؛ پرستاران در جهت پیشبرد، حفظ و بازگرداندن سلامت و پیشگیری از بروز بیماری و تسکین دردها تلاش می کنند».

پرستاری حرفه ای پویا و حمایتگر است که از قوانین اخلاقی خاصی پیروی می کند و ریشه آن مراقبت از بیمار یعنی مفهومی که در چهار زمینه فعالیت آن (کار علمی، آموزش، مدیریت و تحقیق) نهفته است.

پرستاری در فرهنگ اسلامی

در فرهنگ اسلامی و تعابیر قرآنی، آن هنگام که پرستار برای یاری انسان نیازمندی تلاش می‌کند و نیازهایش را برآورده می کند، مثل آن است که او را از مرگ رهایی بخشیده و بدین کار، موجبات خرسندی خداوند را فراهم کرده است؛ زیرا پرستاری که با تلاش خویش، جان مجروح یا بیمار ناتوانی را نجات می دهد و برای بهبودی وی فعالیت می کند، به یقین او را زنده کرده است و هر که فردی را زنده کند و به جامعه پرتلاش انسان ها بازگرداند، مثل آن است که خدمتی شایان به همه مردمان کرده است.

قرآن کریم در این باره می فرماید: «و هرکس انسانی را از مرگ رهایی بخشد، چنان است که گویی همه مردم را زنده کرده است»؛ پیامبر گرامی اسلام(ص) در این زمینه می فرماید «هرکس برای برآوردن نیاز بیماری بکوشد چه آن را برآورده سزد و چه نسازد، از گناهانش پاک می شود مانند روزی که از مادر زاده شده است».

پرستاری از مجروحان و کمک به ناتوانان در فطرت و نهاد هر انسانی وجود دارد که حاکی از اهمیت آن در زندگی اجتماعی است؛ سیره رهبران الهی نیز همواره بر این بوده است که در میدان انجام دادن کارهای پسندیده، گوی سبقت را از همه انسان ها بربایند و انسان کامل عصر خوش و الگو برای آیندگان باشند تا بدین ترتیب، بزرگ‌ترین مشوق انسان‌ها در عمل به نیکی ها گردند.

پرستاری از بیماران از کارهای نیکی است که رهبران الهی نیز بدان همت می گماردند؛ آغاز پرستاری در اسلام با شروع جنگ های مسلمین و جهاد بوده است؛ در این جنگ ها، هم بانوان خاندان پیامبر اکرم(ص) و هم سایر زنان مسلمان در خدمت پرستاری سهیم بودند و باید تاریخ پرستاری در اسلام را از پرستاری حضرت فاطمه زهرا(س) دانست.

حضرت زهرا(س) در جنگ احد از پدر بزرگوارشان پرستاری کردند و با چهارده تن از زنان مسلمان از زخمی ها پرستاری کردند؛ دیگر پرستاران صدر اسلام عبارتند از ام عماره، میمونه، رفیده، ام سلمه، ام عطیه و حضرت زینب کبری(س) که از پنج امام معصوم(ع) در زمان های مختلف پرستاری کردند./841/ت۳۰۳/س

منبع: کتاب «اخلاق پزشکی و پرستاری» گردآوری شده از سوی مؤسسه خورشید حیات