خانواده محل بندگی و سبقت گرفتن در خیرات است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، مریم حاج عبدالباقی، کارشناس رسانه ملی امروز در برنامه آفتاب شرقی از شبکه یک سیما با بیان اینکه هر چیزی دارای آدابی است و گفتگو کردن با همسر و فرزندان نیز مشمول آداب خاصی می شود، گفت: آنچه که انسان را از سایر حیوانات جدا می کند و به عبارت دیگر فصل جدایی انسان و حیوان از یکدیگر در ناطق بودن انسان به معناي منطقي بودن است.

کارشناس رسانه ملی تصریح کرد: بر این اساس چگونه اندیشیدن انسان نحوه حرف زدن او را شکل می دهد و این  حرف زدن نگاه هاي ديگران را درباره انسان باز تعریف خواهد کرد.

وی خوب سخن گفتن دو نفر در كانون خانواده را نشان از سلامت آن خانواده عنوان کرد و گفت: در مقابل بد سخن گفتن در فضاي خانواده نشان از يك نقص و بيماري روحی و روانی در روابط دارد.

حاج عبدالباقی با بیان اینکه توصيه دين این است كه  انسان در هنگام خشم، كاري نكند، حرفي نزند، ترك موقعيت كرده و خود را به كاري خوشايند مشغول كند و پس از رسيدن به آرامش، رابطه را با گفتاري درست مديريت كند، ادامه داد: نیت و لحن گفتاری دو شاخصه مهم سخن گفتن با دیگران است و باید در این زمینه دقت کرد.

وي با اشاره به اینکه علت بیشتر مشکلات در خانواده ها و جامعه امروزی نتیجه بد حرف زدن است، ادامه داد: تمرين درست حرف زدن در خانواده و اجتماع از ضروریات جامعه امروز است و انسان باید بداند که قادر به تغییر خویش بوده و می تواند در مواجه با دیگران احساسات خود را به بهترین شکل ممکن بروز دهد.

 کارشناس رسانه ملی در مورد شیوه گفت و گو و تعامل اعضای خانواده با یکدیگر افزود: طبق روایات اگر مردی به همسرش بگوید دوستت دارم هرگز این جمله از قلب زن پاک نمی شود.

وی در ادامه گفت: ایمان دلیل بر رفعت و ارجحیت انسان ها بر یکدیگر است و طبق آیات قرآن، از دیگر دلایل برتری کسب علم است و قرآن کریم همچنین مجاهدت را هم از دیگر فاکتورهای برتری افراد نسبت به یکدیگر عنوان می کند.

کارشناس حوزه قرآن و معارف تصریح کرد: تکلیف مرد نسبت به زن به سبب تکلیف اقتصادی و حفاظت از حریم خانواده، سنگین تر است و البته برتری هایی نسبی دو جنس زن و مرد به یکدیگر دارند که ضامن دوام زندگی آنها است.

وي در ادامه بر توصيه دين در پيشي گرفتن خانواده ها در خيرات از هم تاكيد كرد و یادآور شد: خانواده ای خوشبخت است که اعضای آن خانه رغبت و امید و ترس نسبت به خدا دارند و پیوسته خدا را با ترس و امید می خوانند./968/پ۲۰۲/ی