بیشترین پاداش و خسران از ناحیه زبان متوجه انسان می‌شود
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، حجت الاسلام مهدی عدالتیان صبح امروز در مراسم عزاداری شهادت حضرت زهرا(س) که هر روز در دهه فاطمیه در خیابان آخوند خراسانی مشهد برگزار می شود، به بیان ادامه شرح حکمت 289 نهج البلاغه پرداخت.
استاد حوزه علمیه خراسان با اشاره به تعبیر «وَ کَانَ أَکْثَرَ دَهْرِهِ صَامِتاً» که امیرمؤمنان(ع) آن را در وصف یکی از برادران دینی خود فرموده اند، گفت: اگر انسان بخواهد بدون حساب حرف بزند، می تواند پیوسته سخن بگوید اما اگر بخواهد به اندازه و به جا حرف بزند، سخن کم می شود.
وی با تأکید بر این که عدم مدیریت زبان از سوی انسان، تبعاتی را برای او به همراه خواهد داشت، افزود: کنترل زبان به آسانی ممکن نیست و انسان خیلی باید مراقب آن باشد. امیرمؤمنان(ع) در همین جملات قصار آورده است که «لسان المؤمن وراء عقله و عقل الأحمق وراء لسانه» یعنی انسان عاقل سخنی را می گوید که عقل او صلاح بداند اما انسان بی خرد ابتدا سخن می گوید، سپس عقلش به حساب و کتاب می پردازد.
حجت الاسلام عدالتیان خاطرنشان کرد: بنا به فرمایش امیرمؤمنان(ع)، اختیار سخن تا زمانی که به زبان نیامده در دست انسان است و وقتی به زبان آمد، اختیار انسان در دست آن حرف قرار می گیرد. گاهی تجربه کرده ایم که برای جبران حرف نا به جایی سخن دیگری می گوییم و در واقع مهار ما در اختیار زبان قرار می گیرد.
استاد حوزه علمیه خراسان با یادآوری این نکته که سخن به جا و درست انسان بسیار ارزشمند است، گفت: این تعبیر به معنای توصیه کردن به سکوت همیشگی نیست؛ سخن خوب هم فراوان داریم. پس زبان هم می تواند بیشترین پاداش معنوی را برای انسان به همراه داشته باشد و هم خسارت به بار آورد. از همین رو امیرمؤمنان(ع) فرمودند آن برادر مؤمن شان بیشتر اوقات ساکت بود اما این گونه نبود که سخن گویی را نداند.
وی با اشاره به تعبیر «وَ کَانَ ضَعِیفاً مُسْتَضْعَف؛ فَإِنْ جَاءَ الْجِدُّ فَهُوَ لَیْثُ غَابٍ وَ صِلُّ وَاد» که در ادامه این حکمت آمده، اظهار کرد: فرد مورد تعریف امیرمؤمنان(ع)، در ظاهر متواضع و مانند ضعفا و مستضعفان بود اما هنگامی که کار مهمی پیش می آمد مانند شیر بیشه می خروشید و مانند مار بیابان با سرعت به حرکت در می آمد. یعنی زمانی که کار خاصی نبود، خودنمایی نکرده و خودش را به رخ دیگران نمی کشید اما در هنگام انجام امور جدیت به خرج می داد.
حجت الاسلام با بیان این که نمونه های افراد دارای این ویژگی در سایر دوره های تاریخی نیز وجود داشته و دارد، یادآور شد: بعضی از شهدا بودند که در ظاهر فردی آرام شناخته می شدند اما در میدان نبرد، جدی، پر تلاش، خلاق، مبتکر و فعال بودند؛ به گونه ای که دیگر تعجب رزمندگان را بر می انگیختند./202/820/ب1