غیرت انسان را به عفت و پرهیزکاری دینی می‌رساند
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام و المسلمین محمد جواد طبسی، نویسنده و پژوهشگر حوزوی، بعد از ظهرامروز در شبستان نجمه خاتون(س) حرم حضرت معصومه(س)در نشست تخصصی اخلاق در نهج‌البلاغه با بیان اینکه میان عفت و غیرت رابطه مستقیمی وجود دارد، گفت: حضرت علی(ع) در نهج‌البلاغه می‌فرمایند که« عفت و پاکدامنی هرکس به اندازه غیرت او است» و باید گفت که کلید رسیدن به پرهیزکاری دینی همین غیرت است.
وی افزود: غیرت به گفته بعضی از شارحان نهج‌البلاغه عبارت است از انزجار طبیعی انسان نسبت به تصور شرکت دیگران در اموری است که مورد علاقه اوست و به تعبیر دیگر غیرت به معنای حفظ ارزش‌های مربوط به خود و جلوگیری از تجاوز دیگران به حریم این ارزش هاست که غالباً در عرف ما در مورد امور ناموسی به کار می رود.
استاد حوزه علمیه قم تصریح کرد: بدیهی کسی که نسبت به نوامیس خود غیرت دارد هرگز حاضر نمی‌شود به نوامیس دیگران چشم بدوزد؛ بنابراین هر اندازه غیرت انسان بیشتر باشد عفت او هم بیشتر خواهد شد.
حجت الاسلام و المسلمین طبسی ادامه داد: در حدیثی از امام باقر(ع) در این زمینه در کتاب شریف کافی مطرح شده است«برترین عبادت، عبادت پاک بودن از نظر تغذیه و امور جنسی است».
وی افزود: همچنین از امام باقر(ع) با همین مضمون روایتی نقل شده که می‌فرماید «هیچ‌کس خدا را عبادتی بهتر نداشته از آنکه عفت شکم و امور جنسی را رعایت کند و بر همین اساس حضرت علی(ع) در حدیثی بر این موضوع تأکید کرده و می‌فرمایند که شخص با غیرت هرگز زنا نمی کند.
نویسنده و پژوهشگر حوزوی با تأکید بر این که حضرت علی(ع) در حکمت ۳۹۱ به موضوع زهد و بی اعنتایی به دنیا اشاره دارند، گفت: حضرت در این گفتار حکمیانه به دو نکته اشاره می‌کنند و نخست می‌فرمایند که زهد و بی‌اعتنایی به دنیا چشم انسان را بر روی عیوب دنیا باز می‌کند و این تأکید حضرت به این علت است که تا انسان عاشق و دل بسته چیزی باشد هرگز عیوب آن را نمی‌بییند و در مقابل این امکان وجود دارد که عیوب آن چیز را محاسن آن بداند در حالی که اگر انسان با دیده بصیرت به امور مختلف نگاه کند می‌تواند عیوب آن را مشاهده کند.
حجت الاسلام والمسلمین طبسی تصریح کرد: در همین زمینه از رسول اکرم(ص) حدیثی بیان شده است که ایشان می‌فرمایند«علاقه تو به چیزی نابینا و کرت می‌کند» و این موضوع با تجربه‌های شخصی به اثبات رسیده که در واقع مَحبت افراطی و عشق به چیزی از حجاب هایی معرفتی محسوب می‌شود و تا این حجاب کنار نرود انسان نمی‌تواند حسن و عیب ها را از هم تشخیص دهد.
وی یادآور شد: به همین علت به ما توصیه شده که عیوب خود را از دیگران بشنویم و در آینه وجود دیگران ببینیم زیرا انسان بسیار خوش بین است و همین خوش بینی مانع مشاهده عیوب خویشتن است و این موضوع در مورد تمام اموری که انسان به آن علاقه دارد صادق است به‌خصوص در مورد فرزند زیرا چه بسیار والدینی هستند که به دلیل عشق افراطی به فرزندانشان وقتی فحش های رکیک از فرزندشان می شنوند آن را شیرین زبانی می پندارند و هنگامی که شیطنت‌های بدی از آن‌ها می‌بینند آن را نشانه نشاط و استعداد می شمرند؛ در حالی که این‌ها عیب است ولی به دلیل علاقه افراطی والدین به فرزند آن را حسن می پندارند./۹۶۸/پ202/ی